&Quot;Seni Seviyorum&Quot;(Lar)

Ne çok "Seni seviyorum"larınız var Her yere yazıyorsunuz Herkese söylüyorsunuz Her zaman kullanıyorsunuz Sevginizden çok "Seni seviyorum"larınız "Sen" diye hitap edebildiklerinizden bile çok
O kadar kısa ki sevgilerinizin ömrü, ard arda ekleseniz dahi, kelebek ömründen kısa kalıyor
Sevginizi saklamıyorsunuz güya Ama sevgi ile olan mesafenizin uzaklığını "Seni seviyorum"larınız ele veriyor
Ortaya "çok" ekliyorsunuz, "gerçekten" ekliyorsunuz Başına ve sonuna mahzunluk ekliyorsunuz Ekliyorsunuz ki, milyonlarca "Seni seviyorum"dan farklı olsun sizin söylediğiniz Ama olmuyor
Herkesi "Seni seviyorum" demeye davet ediyorsunuz Suç ortağı arıyorsunuz Güya, herkesin maske takmasıyla hayatı maskeli baloya çevirip vicdanınızı rahatlatacaksınız
Sadece sizin ve sahte sevgilinizin değerini düşürmüyorsunuz "Sevme"nin değerini de yerle yeksan ediyorsunuz
öyle bir cümle kuruyorsunuz ki, "sen" gerçekten "sen" değil; başkalarını kastediyorsunuz "Sevmek," gerçek "sevmek" değil; başka duyguları anlatıyorsunuz Birinci tekil şahıs eki de sizi anlatmıyor; belki başka yüreklere tercüman oluyorsunuz
Kalp şekilleri arasında olması neyi değiştirir ki? Taş gibi soğuk
Gülümseyerek söylemeniz ne farkeder ki? Takım elbiseden daha resmî Buğulu gözlerle telaffuz etseniz ne yazar? ıçten olmadığı besbelli
Tamam, yüreğinizde bir yerlerde sevmeye karşı bir iştah, bir açlık var Ama, bu açlığın reçetesi bol bol "Seni seviyorum" demek mi? Kalp resimleri mi? Hüzünlü şarkılar mı? Ayrılık ağıtları mı?
Dağlara, taşlara yazdınız, ama yine de sevmiyorsunuz, değil mi? Sevginiz tükeniveriyor, kalmıyor "Sevgim bitti, hâkim bey" diyorsunuz bükük bir boyun ve kısık bir sesle
Tutunamıyor kalbiniz, böyle kaygan zeminlerde, böyle küçücük maskelere, böyle acemice
"Seni seviyorum"larınız bol, herkese yetip de artacak kadar bol Ama, "Seni seviyorum"larınız bol, çok bol geliyor sevginize
Belki dil ile değil, kalp ile söyleme vakti gelmiştir
Sözüm, gerçekten sevenlerin meclisinden dışarı

-alıntı-