Nietzsche'den Sözler

* ne zaman rüyama girse önce deri ceketini giyer, silahını kuşanır, herhangi bir bankayı soyar ve ortalığı velveleye verirdi
"paranızı alıyorum aklınızı değil " yazan bir not bırakırdı sonra arkasından aydınlık izbe bir odaya kapandığını ve bıyıklarını orada uzattığına şahit oldum bıyıkları tamamen uzadığında odası karanlıktı ışığı yaladığını söyledi ve tadını anlata anlata bitiremedi

* ey ulu yıldız! kendilerine ışık saçtıkların olmasaydı,
saadetin nerde kalırdı!

* Bu muydu yaşam hadi öyleyse bir kez daha

* hayatını tekrar tekrar aynı hayatı yaşıcakmışsın gibi yaşa, istemediğin bi durumla karşı karşıya kalmışsan ve buna boyun eğiyorsan, diğer hayatlarında da aynı şeye boyun eğceğini düşünerek, sen en güzeli boyun eğme, bu böyle gitmez; bi şeyi çokmu istiyosun, ama buna cesaret edemiyomusun, diğer hayatlarında da bu şeyi çok isteyip hiç bi zaman cesaret etmediğin için ulaşmıycaksın, o yüsden sen en güzeli aş kendini, yap yapmak istediğini ki sonunda en mutlu şekilde yaşayabileceğin bi kısır döngü oluşturabilmiş ol

* zayıflar bizi kendi gücümüzden utanmaya zorladıkları için kazandılar

* "simdi hafifim, simdi ucuyorum, simdi kendimi kendi altimda goruyorum, simdi bir tanri dansedip geciyor icimden"

boyle soylemisti zerdust'e

* gerçekten de hayatın anlamı olmasaydı,ve ben anlamsızı seçmek zorunda olsaydım,bence de en seçilesi anlamsızlık olurdu

* yukseldikce ucma bilmeyenlere daha kucuk gorunmemiz kacinilmazdir

* işte benim filozof denince anladığım şey: varlığıyla herşeyi tehlike içine sokan korkunç bir patlayıcı

* dilencileri yok etmek gerek, çünkü insan onlara verince de pişman oluyo, vermeyince de

* erdemlerin tümü züğürtlük, kirlilik ve acınacak bir rahat düşkünlüğüdür ey erdemden söz açanlar, bütün erdemleri uyumaya
yollayın ben ne değilsem erdemim odur en büyük kötülük, en büyük iyilik için gereklidir yaratıcı olmak isteyen önce yıkıcı olmak, değerleri yıkmak zorundadır yaşam bana şu sırrını verdi: bak, ben daima yenmek zorunda olanım erdem dedikleri, gerçekte korkaklıktır şehveti, hükmetme isteğini, bencilliği üç büyük kötülük sayarlar gerçekte bunlar üç büyük iyiliktir, üç büyük mutluluktur gerçekte bencilliğe erdem denmeliydi çalmamalısınız, öldürmemelisiniz sözleri bir zamanlar kutsaldı ama ben size soruyorum: doğada hırsızlık ve öldürmek yok mudur? parçalayınız kardeşlerim, eski levhaları parçalayınız

* Bundan sonraki yıllarda yapacağım iş iyiden iyiye belirlenmişti Olumlayıcı kesimini bitirmiştim işimin Sözle, eylemle hayır diyen bölümüne gelmişti sıra Bunlar da şimdiye değin sürüp gelen değerlerin yenilenmesi, büyük savaş, son karar gününün belirlenmesiydi Bu arada, bir de yavaş yavaş çevreme bakıyor, kendime yakın gördüklerimi, güçlerine dayanarak bu yok etme işinde bana yardımı dokunabilecekleri arıyordum İşte o günden beri, yazılarımın her biri bir oltadır: Kim bilir belki de olta atmakta herkesten ustayımdır? Oltama hiç bir şey takılmamışsa suç benim değil artık Balık yokmuş

* Yoldaşlar arar yaratıcı ve hasat arkadaşları: Çünkü ona göre herşey olgun hasat için Ama yüz orağı yok onun: Bu yüzden yolar başakları öfkeli öfkeli Yoldaşlar arar yaratıcı, oraklarını bilemesini bilen yoldaşlar Yıkıcılar denecek onlara, iyi ile kötüyü hor görenler denecek Hasatçılar ve şenlik edenler onlar halbuki Kendi gibi yaratıcılar arıyor Zerdüşt, hasat arkadaşları ve şenlik arkadaşları arıyor: Sürülerle, çobanlarla, cesetlerle işi ne Zerdüştün! Ve sen benim ilk yoldaşım,
hoşçakal! Ağacının kovuğuna güzelce gömdüm seni, güzelce sakladım seni kurtlardan Ama veda ediyorum şimdi sana, zira vakit erişti Bir seherle öbür seher arası yeni bir gerçek ayan oldu bana

* Pazar yerinden ve şandan uzakta yer alır büyük olan her şey Hep pazar yerinden ve şandan uzakta barınmıştır yeni değerler yaratan Yalnızlığına kaç dostum: görüyorum ki her yerini ağılı sinekler sokmuş Sert ve sağlam bir havanın estiği yere kaç! Yalnızlığına kaç! Sen küçük ve acınacak kişilere pek yakın yaşadın Onların göze görünmez öclerinden kaç! Onlar sana karşı öcden başka bir şey değildirler Artık el kaldırma onlara! Sayısızdır onlar, hem senin yazgın sinek kovmak değildir ki

* cokları pek geç, bazıları erken ölürler, tabii vaktinde yaşamayanlar nasıl vaktinde ölebilir? keşke hiç doğmasaydı lüzumsuzlara bu öğüdü veririm fakat lüzumsuzlar bile ölümlerini mühimserler en boş ceviz bile kırılmak ister herkes ölüsünü mühimsiyor ölüm henüz bir bayram sayılmıyor insanlar daha en güzel bayramlarını nasıl kutlayacaklarını
öğrenmediler

* hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür, bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam : "bu köprüyü geçip bana gelir misin?" işte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın o andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer, bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız
ama o küçücük köprüyü düşündügünde sözcüklere sıgmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın

* kovalamaktan, aramaktan yorulduğumdan beri bulmayı öğrendim

* en kof ceviz dahi kırılmak istiyor

* yalan soyleyene karsi tetikte olmaktansa beni aldatmalarina izin veririm

* yanlızlığına kaç dostum:görüyorumki her yanını ağılı sinekler sokmuşsert sağlam bir havanaın estiği yere kaç!yalnızlığına kaç

* evini ateşe veren öğle yemeğini de unutur ve bu yüzden bazen yemeğini küllerde arar insan

Bunun Nietzsche olduguna emin misin?
Nietzsche nin hemen hemen bütün kitaplarini okudum ama buna benzer yazilari birak, bu tarzda bi yazi görmedim?

Hangi kitaptan ki bunlar