Sığıntılar

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

I

Hani vuslat sığınırdı ya sevdalara
Bir buket çiçek tazeliğinde sararma öncesi
Ve ellerimizde kururdu,
Sonra dökülürdü yalnızlıklara

Issız sokaklarda gölgeler kaçışırken kuytulara
Bir ah yükselirdi karanlık geceden içimizi titreten
Beklerdik görünsün diye eli kanlı anılar
Beklerdik ağlayan bir yüz pencerelerden

II

Sus olmuş, sessiz dilimde feryatlar
Boğuluyorum kendi sessizliğimde
Sesler duyuyorum sesler içinde, seslenemiyorum
Sessizce bekliyorum sensizliğimde
Gece karanlık ve karanlık bir örtü üzerimde
Duysa beni sessizlikten anlayan biri diyorum
Sessizlik çevremde dolaşıyor sessizce
Anlatamıyorum

III

Hani umut sığınırdı ya beklentilere bir zaman
Çekildiğinde sular eski yerine
Geride kalan sevdadır zannedilirdi

Tozlu bir kitabın sararmış sayfalarında kalan

Kumsalda iz sürerdik mazi olan günlerden
Anlatamadığımız hikayeleri vardı her birimizin
Ve yıkılmış kumdan kaleleri
Yerinde ölü balıklar
Titrerken gözlerimizde ürkek silüetler
Kararsız avuçlarımızda rüzgarın esintisi kalırdı
Bir de terk edemediğimiz tutsak hatıralar

Gidiyorum…
Dilimdeki sus’ların cümlesini sessizliğe terk ederek

Çığlıklarımı martılara emanet ediyorum

IV

Hani özlem sığınırdı ya insana
Elimizi uzatsak değerdik
Yüreğimizi uzatsak ulaşamazdık bir türlü
Hasret bitmek bilmezdi

Gidiyorum…
Karanlık örtüleri atarak üzerimden
Zulmeti sabaha terk ediyorum

V

Hani insan sığınırdı ya yalnızlıklara
Belki de kimse görmesin diye çektiklerini
Bırakırdı kendini en derin karanlıklara
…

Ve…
Nihayet anladım laf-ü güzafmış sevda dedikleri
Yeknesak duyguların limanıymış aslında
Beklentiler boş, vuslat hikâyeden ibaretmiş
Leyla nın kasrında anlatılan
Ve ölüm en büyük gerçekmiş vaat edilen
Ötesi yok dedikleri

VI

Gidiyorum…
Geride kazığı sökülmüş bir dünya
Ve çivisi çıkmış bir hayat bırakıyorum

HUSEYIN AKOVALI

Forumacil

com Sığıntılar
Hakkında Sığıntılar

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sığıntılar I Hani vuslat sığınırdı ya sevdalara Bir buket çiçek tazeliğinde sararma öncesi Ve ellerimizde kururdu, Sonra dökülürdü yalnızlıklara Issız sokaklarda gölgeler kaçışırken kuytulara Bir ah yükselirdi karanlık geceden içimizi titreten Beklerdik görünsün diye eli kanlı anılar Beklerdik ağlayan bir yüz pencerelerden II Sus olmuş, sessiz dilimde feryatlar Boğuluyorum kendi sessizliğimde Sesler duyuyorum sesler içinde, seslenemiyorum Sessizce bekliyorum sensizliğimde Gece karanlık ve karanlık bir örtü üzerimde Duysa beni sessizlikten anlayan biri diyorum Sessizlik çevremde dolaşıyor sessizce Anlatamıyorum III Hani umut sığınırdı ya beklentilere bir zaman Çekildiğinde sular eski yerine Geride kalan sevdadır zannedilirdi Tozlu bir kitabın sararmış sayfalarında kalan Kumsalda iz sürerdik mazi olan günlerden Anlatamadığımız hikayeleri vardı her birimizin Ve yıkılmış kumdan kaleleri Yerinde ölü balıklar Titrerken gözlerimizde ürkek silüetler Kararsız avuçlarımızda rüzgarın esintisi kalırdı Bir de terk edemediğimiz tutsak hatıralar Gidiyorum… Dilimdeki sus’ların cümlesini sessizliğe terk ederek Çığlıklarımı martılara emanet ediyorum IV Hani özlem sığınırdı ya insana Elimizi uzatsak değerdik Yüreğimizi uzatsak ulaşamazdık bir türlü Hasret bitmek bilmezdi Gidiyorum… Karanlık örtüleri atarak üzerimden Zulmeti sabaha terk ediyorum V Hani insan sığınırdı ya yalnızlıklara Belki de kimse görmesin diye çektiklerini Bırakırdı kendini en derin karanlıklara … Ve… Nihayet anladım laf-ü güzafmış sevda dedikleri Yeknesak duyguların limanıymış aslında Beklentiler boş, vuslat hikâyeden ibaretmiş Leyla nın kasrında anlatılan Ve ölüm en büyük gerçekmiş vaat edilen Ötesi yok dedikleri VI Gidiyorum… Geride kazığı sökülmüş bir dünya Ve çivisi çıkmış bir hayat bırakıyorum HUSEYIN AKOVALI Forumacilcom *Sığıntılar* Hakkında *Sığıntılar*