O Beni Hiç Sevmedi Anne...

Selamlar indirdiğim Karadeniz’den Karaman üstüne
Sevdalar düşürmediğim,yüreğim yaramın üstüne
Anne bir şeyler söylesene,
O beni hiç sevmedi

Düşümde yer koymamıştı o sana
İnsan bu kadar mı yanar,
Bu kadar mı yakın olur,
Ve insan bu kadar mı uzak kalır insana
Anne anlasana
O beni hiç sevmedi

Gözlerinde deniz bulduğum,
Gözlerine vurulduğum
Gözlerinde durulduğum
Yabana bakar da kırıldığım
Sevdalandığım
Darıldığım,
Nefes gibi sarıldığım,
Anne o beni hiç sevmedi

Dudaklarının bir kenarı İstanbul kokardı
Erciyes dağı gibiydi,kar vardı saçlarında
Manavgat gibi bakardı
Soğuktu hasreti,Şubat ayazında yakardı
Nefesimle çekerdim içime,
Damarımda o akardı
Falımda o,
Düşümde o,
Fikrimde o,
Nereye gitsem karşıma o çıkardı
O beni hiç sevmedi anne

Senin kadar sevdim anne,
Yüreğin kadar sevdim ,
Hüsnü Yusuf çiçeklerini sevdiğin kadar hem de
Sevebildiğim kadar sevdim
Sevdasız küçük bir nokta,
Severken koca bir devdim
O beni hiç sevmedi anne

Yüreğimi sıkıştırdım
Kenarı yakılmış mektuplarla zarflara
Posta çuvallarındaydım
Adını yazdıkça kumlara
Adını silen Akdeniz’le boğuşmaktaydım

Her mevsim umutlar ektim saksılarıma
Kimisi papatya oldu kimisi menekşe
Umutlarla merhaba dedim sabahlarıma
Gülüşüme çiçeklerim oldu gerekçe
Adam gibi sevdim anne
Hem de erkekçe
O beni hiç sevmedi

O beni hiç sevmedi Anne
Adını andığımda dudaklarımın çatladığı yar,
O hiç gidemediğim,
Ulaşamadığım diyar
Benim bu diyar için kan dökesim var
O beni ,o beni hiç sevmedi anne