Keşke; Gitmeseydin Bu Kadar Erken

anladım;
gece yarısı ürkek bir sesle "seni seviyorum" deyişinden
ayrılığın can alırcasına kapıya dayandığını
yağmur yağıyor sevgili
üşüyorum
dışarıda fırtına
rüzgar pencereleri tırmalıyor
güneş doğmuyor gittin gideli
doğsa da küskün bakıyor ufka
geceler değişeli kendimde değilim
şimdi
kuş uçmaz gönüllerde bestelenir şiirim
kalansız hesap işlerinde sıfıra endeksli yaşantım
korkularımsa yatırımsız geleceğe
nerede bir çift görsem, içim titrer
artık;
sevgililerin buluşma mekanı değil parklar
güvercinler özgürlüğü temsil etmiyor
güller ise aşkı değil ateşi anlatıyor

kendimden geçmişim bu günlerde
tuhaf sancılar bedenimde
içiyorum, belki de bundandır sancım
her sabah mide ağrılarıyla uyanıyorum
kaç geceyi sabah ettim bilemezsin
elimde sigara cam kenarında
keşke; gitmeseydin bu kadar erken
keşke;
bir şeyleri anlamlandırabilmek kadar kolay olabilseydi gidişini anlamak
anlamıyorum, anlayamadığım ise;
boş beklentili sözlerden neden böylesine acı sonuçların doğduğu
sanırım yaşlanmaya başladım
ürküyorum

çelimsiz düştüm gittin gideli
biliyor musun sevgili
mektuplar taziye ziyaretini kesti
çiçekleri sulamıyorum artık
balkon sefasını da kestim
çocuklar top oynamıyor artık buralarda
keşke; gitmeseydin bu kadar erken

şimdilerde herkese gidişini anlatıyorum
kuracağım cümleleri özenle seçiyorum
gözlerin düşüyor hatırıma,
dilim sürçüyor
keşke; gitmeseydin bu kadar erken
daha yaşanacak çok senelerimiz vardı
daha çocuğumuz olacaktı
bahçeye ektiğimiz fidanın gölgesinde yudumlayacaktık ikindi çayımızı
gittin gideli çiçekler kurudu
sulamıyorum artık bahçeyi
kış henüz gelmedi
eli kulağında
yakında çöker yine üzerime kabus gibi
korkar oldum gecelerden
üşüyorum; üstümü örtecek takatim kalmadı

birde seni düşünüyorum
üşüyor musun sevgili?
sıkıyor mu seni toprak
rahatsındır umarım
ummaktan ziyade bilirim
sen şimdi cennettesin
öyle ya benden öte severdin O`nu

özür dilerim;
tutamadım yine kendimi
ağlayışımı da görmezden gel n`olur
elimde değil
tutamıyorum işte zamanı
keşke; gitmeseydin bu kadar erken
canım çok acıyor

şimdilerde herkes ölümünün erken oluşundan söz ediyor
taziye dilekleri sıralanıyor kapımda
zamanın acıya iyi geldiğini saçmalıyor atasözleri
birde ölümle sabrın geldiği hatırlatılıyor
biliyor musun sevgili
her gece ağlıyorum
neden bu kadar erken oldu ki gidişin
neden doğum gününde gittin
neden sana son hediyemi sunamadım
nedenler niçinler sıralanıyor ömrümde
korkuyorum isyan etmekten;
sanırım onu da yaptım

neyse sevgilim yine ağrıttım başını
artık gizlemiyorum kimseden
’her sabah erkenden yola koyulup
saatlerce kabrinin basında ağladığımı’
herkes biliyor artık ne denli güçsüz kaldığımı
umursamıyorum, kim ne düşünüyor
alay ediyor çocuklar benimle
deli sanıyorlar, taşlandım biliyor musun deliyim diye
olsun o da önemli değil
hem sensiz aklı ben neyleyim
sensiz ömrü ben neyleyim
önemi yok artık hiçbir şeyin
sen bil yeter sevgili
hala dipdiriyim, aklım da başımda
bakma n’olur yangınlarıma
hala serinliyor içim
gözlerin düşünce hatırıma

önemi yok artık hiçbir şeyin
sen bil yeter sevgili
biraz üzgünüm bu aralar
birazda berduş hepsi bu
sana söz; düzeleceğim
unutacağım ağrılarımı
sen varmışsın gibi mutlu olacağım,
sinema biletlerini yan yana alacağım çift
yemeğimde iki kişilik olacak
her gün sabaha uyanacağım sen yanımdaymışsın gibi
mutlu olacağım,
mutluluk kavramını unutmuş olsam da
oyunlar oynayacağım
her oyun sonunda gülüşün zaferim olacak
sen istiyorsun diye böyle olacağım,
yoksa gücüm yetmez bunları sırtlanmaya
zorda olsa gülmeye çalışacağım
güleceğim
yaşayacağım
senin için sevgilim
seni çok özledim