Sanki Cenneti Yaşıyordum Gözlerinde

Kendimi aşka bırakmıştım
Aldanmıştım en çok yanılmıştım Hiç tahmin edemediğim kadar mucize taşıyordu, aşktı nede olsa aşktı Hayat sevince güzelleşiyordu herkes öyle diyordu

Aşksız bir gün daha yaşıyordum
Ömrüm zamanı tasarrufsuzca harcarken umutlarımı kaybediyordum Sıradan bir sokak duvarındaki “aşk masumiyettir” yazısı hafızamdan gitmiyor Söz güzeldi ama benim için o duvar yazısını aşklaştıran senin masumca orada beklemendi Seni görünce donup kalmıştım, susmuştum Gözlerim gözlerinde düğümlenip kalmıştı Her zaman ki gibi aşk yine mucize kokuyordu
Zaman benden yanaydı
Tenim hiçbir rengi kabullenmiyordu Bir bıçak kalbimin ta derinliklerinde ince bir sızı bırakmıştı Aşılmaz duvarlar varmıydı? Sevgim karşılık bulabilecek miydi? Ve bir sürü cevapsız sorular çaresiz bırakmıştı kalbimi Bir göz kırpmasında özlemeye başlıyordum yüzündeki tarifsiz tebessümü

Ve derkenseni özgürlüğüne taşıyacak otobüs gelmişti, evine gidiyordun İçimden bir ses “git kollarından sıkıca tut,bırakma onu” diye, bedenimi hırpalıyordu Ama ben , ben ama düşünemiyordum İçimdeki ses aşktı Yürüyemiyordum Anlasana seni sevmekten başka bir şey yapamıyordum
---- sen, otobüse binmedin belki de aşkı(mızı) bırakıp gitmek istemedin

( Bir sürü düştü beni sen yapan,seni aşk yapan
Her şeyim olmuştun, bu yüzden mutsuzluk kelimesine girecek tüm duyguları reddetmişti organlarım)

Bana doğru hızlı adımlarla yaklaşırken yüzünde gülücük ve gözlerinde ilkbahar çiçekleri gibi bir mutluluk vardı
Karşıma geçip duruşun ve aşkın geri dönülmez akşam saati
Zaman benimdi,aşkta Belki güneş yoktu, yıldızlar daha henüz parlamıyordu ama ayışığı çoktan yakamoz oluşturmuştu gözlerinde
----boynuma sarılıp “sen aşkmısın?” deyişin, hala kulaklarımda
Ellerim ellerindeydi Rüzgarın o soğuk esintisi üşütmüyordu beni, bilmiyordum ki üşümenin ne olduğunu Tenim senin teninin rengini almıştı; sen ben ve aşk; biz tek kişiydik

Yağmur damla damla yağıyordu Hiçbir yağmur tanesini hissetmiyordum,
Bedenim sen olmuştu Tüm doğal afetlere inat sahilde martılarla dans ediyorduk; sanki sen içimden geçenleri bilirmişçesine daha sıkı sarılıyordun her şeyim oluyordun
(Bu kısmı 3/4 gün yaşadım )

Rengarenk gökkuşağına bakarken kalbimden ağzıma ısrarlı bir emir gelmişti “benimle evlenir misin?” demiştim İnanamıyordum kendime , nasıl söylemiştim Bir kez daha söylemek istemiştim ama yapamamıştım İçimi bir heyecan fırtınası kaplamıştı; galiba ölüyordum Mutluluğum, aşkım, her şeyim bu iki kelimede takılı kalmıştı “tamam” der gibi gülümseyişinle “evet” deyişin gökyüzündeki o yorgun bulutları dağıtmıştı Yaşadığımı anlamamıştım; sanki cenneti yaşıyordum gözlerinde

Ve ben bu sözleri yazarken sana haykırıyorum “seni seviyorum” çünkü sen benden öncede vardın benden sonrada hep var olacaksın Çünkü sen aşksın beklediğim aşk

Yalnızlık gecelerin, ümit bekleyenlerin, hayal çaresizlerin, yağmur sokakların, tebessüm dudakların, sen ise yalnız benimsin birtanem

Ben her gece sen uyurken deniz olup vuruyorum sahillere, rüzgar olup esiyorum sessizce, sen uyurken yüreğim geliyor üstünü örtmeye, bensizken üşümeyesin diye