Bulutla Yıldız

Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini
gerçekten çok seven bir bulutla yıldız vardı
Bulut gökyüzünün en şeker, en pembe bulutu
yıldızsa; en parlak, umudu en çok yansıtan yıldızıydı

Gökyüzündeki her varlık onların sevgisini kıskanırdı
Tatlı bir kıskançlıktı onlarınkisi Ama biri vardı ki;
bulut ve yıldızın ayrılmalarını yürekten istiyordu
Hem de yıldızın en yakın arkadaşı olmasına rağmen

Bulut biraz saftı, kimseyi kıramazdı
Yıldızsa bulutu için elinden gelen her şeyi yapabilir,
herkese meydan okuyabilirdi Zaten onun için
bir bulutu bir de çok sevdiği dostu peri vardı
Bir derdi olduğunda gider periye anlatırdı
Nereden bilebilirdi ki, perinin bir gün bunların hepsini
yıldızla bulutun ayrılmalari için kullanacağını?

Bir gün nazar değdi bulutla yıldıza
Hiç yoktan bir sebepten tartıştılar
Bulut, çekti gitti, hatalı olmasına rağmen
Yıldızsa "Nasılsa bulutum beni seviyor,
dönecektir" diye düşündü Fakat hiç bir şey
beklendiği gibi gitmedi Bulut dönmedi
Kim bilir, belki de cesaret edemedi dönmeye
Tek bir gerçek vardı ki:
O da; ikisinin de çok üzgün olduklarıydı

Gökyüzündeki iyilik melekleri bile ağladılar
onların durumlarına ama ne fayda

Ertesi gün yıldız olanları en yakın dostu periye anlattı
Periyse göstermelik bir hüzne büründü
Eline büyük bir fırsat geçmişti Artık hayatı boyunca
kıskandığı kişiye karşı kozları vardı elinde
O kişi, en yakın dostu yıldız olmasına rağmen
kullanacaktı kozlarını Hem de büyük bir zevkle

Bulutun yanına gitti ve yıldızın artık onu sevmediğini
söyledi Bulutsa üzüldü, boynunu büktü ama elinden
hiç bir şey gelmeyeceğini düşündü
Çünkü yıldız inatçıydı
Bir kere olmaz dediyse, bir daha olur demezdi
Peri de bulutun bu üzgün durumundan yararlanıp
ona olan sevgisini itiraf etti
Bulut da kimseyi kıramadığı için perinin,
yıldızının yerine geçmesine izin verdi

Yıldız, günlerce bulutunun dönmesini,
ondan af dilemesini bekledi Ama bulut gelmedi
Bir gün yıldız, bulutun yanına gidip,
konuşmaya karar verdi Gece yola çıktı

Bulut, dostu sandığı periyle birlikte ayda eleleydi
Melekler dayanamayıp, tüm olan biteni anlattılar yıldıza
Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasını gitti
Yavaş yavaş sönmeye başladı

O günden sonra yıldız söndü, ışık veremez oldu
Bulutsa artık ne o kadar pembe, ne de o kadar kadifeydi

Yıldız, ilk zamanlar her şeyden vazgeçti, hayata küstü
Ama kolay pes etmezdi
Kısa bir süre sonra hayatıyla ilgili o önemli kararı verdi

O güne kadar hiç görmediği güneşin yanına gidecekti
ve biraz daha ışık isteyecekti ondan Çok geçmeden
daha önce hiç görmediği güneşin yanına gitti
Ondan yansıtması için biraz daha ışık istedi
Güneş ışık yerine sevgisini verdi yıldıza

O gün bu gündür yıldız,
dünyaya güneşin sevgisini yansıtır
Bulutsa; hep gözyaşlarını akıtır dünyaya
Bir de yüreğinde kopan fırtınaları