Sadece Son Sözleri İçin

Arkadaşlık üzerine bi hikeye(Şu çılgın Türkler kitabından)

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi Asker en iyi arkadaşının az
>ileride, kanlar içinde yere düştüğünü gördü İnsanin başını bir saniye
>siperden çıkaramayacağı gibi bir ateş altındaydılar Asker teğmenine koştu
>hemen:
>- Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?
>"Delirdin mi?" der gibi baktı teğmen
>- Gitmeğe değmez oğlum, arkadasın delik deşik olmuş Büyük olasılıkla
>ölmüştür bile Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin!
>Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı
>- Peki, dene bakalım!
>Asker yoğun ateş altında fırladı siperden güçlükle arkadaşının
>yanına kadar gitti, yaralı arkadaşını sırtlandığı gibi taşıdı
Birlikte
>siperin içine yuvarlandılar Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes
>nefese bir kenara yıkılmış askere döndü:
>- Sana hayatini tehlikeye atmaya değmez, dememiş miydim? Bu zaten ölmüş
>- Değdi Komutanım, değdi! Dedi asker
>- Nasıl değdi, arkadasın zaten ölmüş, görmüyor musun?
>- Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz yasıyordu
>Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için
>Ve hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
>"Geleceğini biliyordum!"
>GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!

Kalbimizde "arkadaşlık" denilen bir duygu var Nasıl olduğunu, nasıl başladığını bilemezsiniz Ama bunun özel bir armağan olduğunu, Allah'ın bir lütfü olduğunu bilirsiniz Gerçekten de arkadaşlar nadide mücevherlerdir Yüzünüzü güldürüp, başarmanız için cesaret verirler Sizi dinlerler ve kalplerini açmaya hazırdırlar

Sen gülerken yanındakilerde güler ama ağlarken yalnız ağlarsın onun için öyle bir ağaca yaslan ki asla yıkılmasın öyle bir dost edin ki seni asla bırakmasın