Ateşin Bulunuşu Hakkında

Ateşin Bulunuşu Hakkında

Ateşin Bulunuşu Ve Tarihcesi



Oddun meydana gelebilmesi için yanabilen bir maddenin tutuşma sıcaklığında oksijen ile temas etmesi gerekir Yakıt ve oksijen devamlı mevcut ve temas halinde ise sürekli yanma olur Bir alevin söndürülmesi, yanmaya sebeb olan unsurlardan yakıt ve oksijenin yok edilmesi, sıcaklığın düşürülmesi ile mümkündür Herhangi bir maddenin yanabilirliği kimyasal bileşime ve fiziksel duruma bağlıdır Ola ki oksijen kaynağı hava ise, herhangi bir yanıcı gazın molekülleri hava içine girer ve havadaki oksijen moleküllerine temas eder Tutuşma sıcaklığına erişince de bu gaz yanar Bir yanıcı sıvı ilk önce buharlaştırılmalı ve tutuşma sıcaklığındaki bu buhar oksijen ile karıştırılmalı ki, yanma olabilsin Katıların yanması için ise sıvılaştırılmalı veya buharlaştırılmalı veya hiç olmazsa geniş bir yanma yüzeyi meydana getirmek için küçük taneciklere ayrılmalıdır Fakat katı, gözenekli ise öğütme zaruri değildir Bütün katılar, mümkün olan en küçük taneciklere ayrılırsa, oksijen ile temas eden toplam katı yüzeyi çok olacağından şiddetli yanar Çok şiddetli alevler, yanabilen tozların (zerreciklerin) hava ile karışımından elde edilir Örneğin kömür ve metal tozlarının yanması gibi Magnezyum tozları gerekli oranda hava ile karıştırılıp tutuşma sıcaklığına getirilirse, göz kamaştırıcı parlak bir alevle yanar Maddeler tutuşma sıcaklığının altında oksitlenir Fakat maddelerin yanabilmesi için tutuşma sıcaklığına yükseltilmesi gerekir Bu sıcaklığın üzerinde oksidasyon ısısı yeteri kadar hızlı yayılmaz ve yanmamış yakıtta oksidasyonun olduğu bölgeye yakın alanı yanma sıcaklığına yükseltir Çok ince parçalara ayrılmış maddeler hariç olmak üzere, katıların yanma sıcaklığı sıvılarınkinden daha yüksektir Genellikle sıvılar kaynama noktasının düşüklüğü nisbetinde parlayıcıdırlar Od, etrafındaki havayı ısıtır ve onun genişleyerek yükselmesini sağlar Bunun sonucu olarak da uzaklardan buraya soğuk hava akımı başlar Bu meydana gelen akım sebebiyle devamlı ve yeni oksijen te’min edilmektedir Böylece alevin yanması sürekli olur Hatta od, büyük şehir veya orman yangını halindeyse, bu hava akımı önemli hızda yel bile meydana getirir Tarihi [değiştir] Bushmen kabilesinden iki erkek, ince ağaç liflerini tahta parçalarının sürtünmesi yoluyla tutuşturup alev elde etmeye çalışmakta Alevin denetim altına alınmasından bilinçli üretimine geçiş yüzbinlerce yıl alan büyük bir adımdır İsrail'de, Şeria Nehri kıyısında bulunan kalıntılar, insanın 790 bin yıl önce ateş ürettiğini ve kullandığını göstermektedir[2][3] Odun yakılabileceği düşüncesini uyandıran ilk kıvılcımın, çakmaktaşını piritlere sürterken mi, yoksa ağaç içinde delik açmaya çalışırken mi çaktığı bilinmemektedir Avrupa'daki Neolitik yerleşim bölgelerinde çakmaktaşı ve piritlerin yanı sıra alev delgileri de bulunmuştur İlkel toplumlarda en yaygın od yakma yöntemi sürtmeydi Bambudan yapılmış küçük bir tüp içindeki havanın sıkıştırılmasıyla ısı ve alev üreten od pistonu Güneydoğu Asya, Endonezya ve Filipinler'de geliştirilip kullanılan karmaşık bir aygıttı Bundan tümüyle bağımsız olarak 1800'lerde Avrupa'da da metalden bir od pistonu geliştirildi İngiliz kimyacı John Walker, içinde fosfor sülfat bulunan ve sürtülünce yanan kibriti 1827'de icat etti Modern teknoloji ve bilim tarihi, büyük ölçüde odtan sağlanarak insanoğlunun kullanımına sunulan enerji toplamındaki sürekli artış olarak nitelenebilir Enerji üretimindeki artışın büyük bölümü hem miktar, hem çeşit bakımından od kullanımının artmasıyla sağlanmıştır Atom enerjisinin denetim altına alınması, od kullanımında atılan son adım sayılabilir