Albert Lutuli Hayatı

Albert Lutuli

Nobel Albert John Lutuli, Luthuli olarak da yazılır ( 1898 - 21 Temmuz 1967), Zulu kabile şefi ve Afrika Ulusal Kongresi (ANC) başkanı ( 1952- 1960)Irk ayrımına karşı yürüttüğü barışçıl mücadele nedeniyle 1960'ta Nobel Barış Ödülü'nü alarak bu ödülü kazanan ilk Afrikalı olmuştur Misyonerlere çevirmenlik yapan, Zululand (bugün Natal) kökenli John Bunyan Lutuli'nin oğluyduBabasının ölümü üzerine 10 yaşınadayken Güney Afrika'ya gitti ve Groutville kabilesinin şefi olan amcasının evinde Zulu geleneklerini öğrendiAnnesinin çamaşırcılıktan kazandığı para ve elde ettiği burs sayesinde öğrenim gördü Durban yakınlarındaki Adams'ta bulunan bir öğretmen okulunu bitirerek bu okulun ilk üç siyah öğretmeninden biri oldu 1927'de bir kabile şefinin torunu olan Nokukhanya Bhengu adlı öğretmenle evlendi 1936'da öğretmenlikten ayrılarak 5 bin kişilik Groutville kabilesinin şefliğine seçildiAçlık ve yoksulluk gibi önemli sorunlarla karşı karşıya kaldığı bu dönemde siyasi etkinliklerden uzak durarak Natal Afrika Öğretmenler Birliği ve Güney Afrika Futbol Birliği'nin sekreterliğini üstlendiAyrıca Zulu Dili ve Kültürü Derneği'ni kurdu ve Hıristiyan Konseyi Yönetim Kurulu'na, Avrupalı ve Afrikalılar Ortak Konseyi'ne ve Durban'daki Irklar Arası İlişkiler Kurumu2na üye oldu 1945'te ANC'ye katıldıErtesi yıl, üyeleri kabile şeflerinden ve aydınlardan oluşan, danışma kurulu niteliğindeki Yerliler Temsil Kurulu'na seçildiTam bu sırada ordu birlikleri ve polis, Siyah maden işçilerinin bir grevini bastırmak için şiddet kullanarak sekiz işçinin ölümüne, yaklaşık bin işçinin de yaralanmasına yol açtıLutuli kurulun bu olaydan sonra tepkisiz kalmasını protesto eden halkın yanında yer aldı 1948'de Misyonerlikler Kongregasyon Kurulu'nun davetlisi olarak ABD'ye gittiBurada yaptığı konuşmalarda Hıristiyanlığın Afrika'da ırk ayrımı nedeniyle büyük bir sınavla karşı karşıya bulunduğunu öne sürdüÜlkesine döndüğünde, ırk ayrımı politikasını savunan ve Afrikanerlerce desteklenen Ulusal Parti'nin (NP) kısa bir süre önce iktidarı ele geçirmiş olduğunu gördüSiyahlar üzerindeki baskının yoğunlaştığı bu dönemde ANC'nin Natal bölgesi başkanı seçildi 1912'de kurulan ve o zamana değin dilekçeler vererek ve kitlesel gösteriler düzenleyerek sürekli bir mücadele yürüten ANC, 1952'de Güney Afrika Hint Kongresi'yle birlikte, ırk ayrımını destekleyen yasalara karşı ülke çapında bir kampanya düzenlediBu kampanya sırasında Lutuli'nin Natal'da siyasi önderliği üstlenmesi üzerine, yönetim onun ya ANC'den ya da kabile şefliğinden ayrılmasını istediLutuli, özgürlüğün ancak bir bedel ödenerek kazanılacağını belirterek yönetimin isteğine uymayı reddettiYönetim tarafından şeflikten uzaklaştırıldıysa da kabilesince şef olarak görülmeye devam etti ve ünü daha da yayıldıAynı yıl ( 1952) ANC'nin genel sekreterliğine seçilen Lutuli, sonraki yıllarda yoğun baskılar görmesine karşın düzenlenen çeşitli toplantılara katıldı, birçok kenti dolaşarak kitle toplantılarında konuşmalar yaptı Aralık 1956'da 155 arkadaşıyla birlikte vatana ihanet suçuyla tutuklandıAma vatan haini olduğu, komünist bir darbe planladığı ve şiddete başvurduğu gibi iddiaların kanıtlanamaması üzerine uzun bir yargılamanın ardından 1957'de serbest bırakıldıBu yıllarda sürdürdüğü kararlı mücadele ve gösterdiği cesaretle dış dünyada adını duyurarak Nobel Ödülü'ne aday gösterildi 1957'de işe gitmeme çağrısına beyazların dışında çok sayıda kişi uyduDaha sonra düzenlediği kitle toplantılarına beyazlar da katılmaya başladı 1959'da düşmalık duygularını kışkırttığı gerekçesiyle köyünün dışına çıkması ve beş yıl süreyle toplantılara katılması yasaklandı Lutuli, 1960'ta polisin Sharpville'de pasaport yasalarını protesto etmek amacıyla gösteri düzenleyen Siyahlara ateş açması üzerine, halkı ulusal yas tutmaya çağırarak kendi pasaportunu yaktıBu yüzden hapis cezası aldıysa da cezaevine giremeyecek kadar hasta olduğu için cezası para cezasına çevrildiBu olaylar nedeniyle ANC ve bu örgütten ayrılanlarca kurulan Panafrika Kongresi yasadışı ilan edildi Aralık 1961'de kısa bir süre için Groutville'den ayrılmasına izin verilen Lutuli Nobel Ödülü'nün almak üzere karısıyla birlikte Oslo'ya gittiÖdül töreninde yaptığı konuşmada ağır baskılara karşın halkının ırkçılığı reddedişini ve barışçıl tutumunu övdü; ama uzun mücadelelere karşın özgürlükten hala ne kadar uzak olduklarını anlattıÜlkesine döndükten sonra, yaşamının sonuna değin köyünde gözetim altında tutulan ve yalnızca polisin izin verdiği ziyaretçilerle görüşebilen Lutuli bu dönemde Let My People Go ( 1962) başlığıyla yayımlanan hayat öyküsünü yazdı 21 Temmuz 1967'de küçük çiftliğnin yakınındaki bir demiryolu köprüsünden geçerken bir trenin çarpması sonucu öldü