Ordu'nun Fındık Açılımı!

ORDU’NUN FINDIK AÇILIMI!
Tarım bakanı fındıkla ilgili çözüm önerilerinde buluna dursun, Karadeniz’de yetişen fındığı artık Doğu ve Güneydoğu’dan gelenler topluyor, onlar satıyor Fındık üreticisi bu durum karşısında adeta tüccarların eline kalıyor



Daha birkaç yıl öncesine kadar üretici fındığını kendi topluyor kendisi satıyordu Mahsulün bol olduğu o yıl, dönemin hükümeti fındığın fiyatını şişirmesi, köylünün gerçekten de rahatlamasına sebep olmuştu Diğer yandan köylerin büyük şehirlere göç etmesiyle yalnız kalan üretici, fındığını kendi toplayamaz duruma geldi “Ürün pazara çıktığında Fiskobirlik ve TMO fındık almadığından, üreticiler tüccarın kölesi durumuna düştüler
Tembelleşme Başladı, Huzur Kaçtı;
Üreticiler her yıl fındık fiyatları nasıl olsa artacak diye, hesaplarını ona göre yapardı Fakat evdeki hesap çarşıya uymadığını yıllar sonra görmüş oldular En son fındık fiyatları açıklandığında üretici şok üstüne şok geçirdi
Son yıllarda fındığı çok olanda az olanda Doğu ve Güneydoğu’dan gelen işçilerle toplatmaya başladı Ünye sahillerine çadır kurup neredeyse karın dokluğuna çalışabilmek için bekleyen doğu kökenli vatandaşlar, kendilerine bu işi meslek edinmiş olmalı ki, çoluk çocuk tüm ailecek fındık bahçelerinde ve yol kenarlarında yaşamlarını sürdürmekte
Fındık üreticilerinin dikkat çektiği birçok nokta var Doğu kökenli vatandaşların gelmesiyle köylerde bir rehavet ve tembellik başladı Onların gelmesiyle köylerde fındık hırsızlığının başlaması, yol kenarlarında kalmalarından dolayı, etrafın pislikten geçilemez hale gelmesi, köylünün fındığını satıp yevmiye ücretlerini verdikten sonra tüccara borçlu kalması, bütün bunların yanı sıra İstanbul başta olmak üzere büyükşehirlerde sokak başlarında el arabasında fındık satıcılarının hemen hepsinin doğulu olması oldukça düşündürücü bir durumdur
Üretici Tüccarla Baş Başa Kalıyor;
Sonuç olarak fındık üreticileri artık sabredemiyor Bir an önce toplansın, yerde kalmasın mantığıyla işçilere parasını kaptırıyor, üstüne üstlük tüccara borçlu kalıyor Fındık bahanesiyle gelenler hem fındığı topluyor, hem satıyor “Fındık Üretici ise Tüccarla baş başa kalıyor”
Gurbetçinin Fındık Hayali;
Bir diğer konu ise, gurbetten fındık için gelenlerin durumu; Okulların kapanması ile eş ve çocuklar memlekete yollanıyor Fındık zamanı evin çalışanı, iznini fındık zamanına denk getirip öyle gidiyor Tüm hesaplarını fındığa bağlıyor Ancak evdeki hesap oraya uymuyor Çünkü izin kısıtlı, okullar açılacak, bir an önce yerde kalmaması veya başakçıların girmemesi için, fındığın toplanması ve satılması için zamanla yarışıyor En azından fındık satılır masraflar çıkar düşüncesiyle yapılan bu hesaplar toplanıp satıldıktan sonra hiçte düşünüldüğü gibi çıkmıyor Üretici yine “Tüccar’ın eline kalıyor”
Yeni Fındık Stratejisi;
Hükümet aldığı karar ile fındık üretimine sınırlama getiriyor 1983 yılında alınan kararname doğrultusunda fındık üretimi sınırlandırılmıştı fakat karar uygulanmayınca sadece Ordu, Giresun ve Trabzon’da yetiştirilen fındık bugün 39 ilde fındık yetiştirilir duruma gelindi 1964 yılında fındık destekleme alımı kapsamına alındığında sadece bu 3 ilde yetiştirilirdi 1960–1965 döneminde 3 ilin üretimdeki payı yüzde 87'ye, 1975–1980 döneminde yüzde 70'e düştü Şimdi toplam üretimde bu 3 ilin payı sadece yüzde 50 oranında Fındık yetiştiren il sayısı 3'ten 39'a, fındık ekim alanı 220 bin hektardan 700 bin hektara, yıllık fındık üretimi 80–90 bin tondan 700–800 bin tona yükseldi Fındıkta sorunun ana kaynağı olan arz fazlası ürün, 1983 yılında çıkan 2844 sayılı kanunun oy kaygısı nedeniyle uygulanmamasından kaynaklanıyor
Yasa çıktığında 400 bin hektar olan fındık dikim alanı 650 bin hektara, üretim miktarı da 500 bin tondan 700 bin tona kadar çıktı
Bir an önce fındığa çözümler bulunması ve bunun bir an evvel hayata geçirilmesi lazım Çözüm yolları mevcut olsa da bunun için ciddi anlamda devlet desteği olması gerekmekte