Hep Kendine Duygusal Toplum

**GöKKuŞaĞı** · 09-18-2009

Ergenlik çağında bir yeniyetme

Fiziğine, duruşuna, davranışlarına bakarsanız, henüz o kadar bile değil

Basbayağı küçük bir çocuk

Annesinin üzüntüyle söylediklerine bakılırsa "duygusuz, kayıtsız, hatta merhametsiz" bir çocuk!
Babası ise ne zaman konu açılsa "pek düşüncelidir benim yavrum" diyor

Yine de bir sıkıntı var belli ki

Ama çocuğun da bir "sıkıntısı" var ki, bir gün, birdenbire benden kimselere göstermediği günlüklerini okumamı istiyor

Okuyorum

Günlüklerin taşıdığı yoğun duygu ve düşünce yükü sarsıyor beni önce

***
Anne babasının sabah akşam en aptal tv dizilerini bile izlediği için eleştirdikleri çocuklarının her satırında derin bir bakış ve kavrayış var

Neredeyse bir Dostoyevski karanlığıyla hikâye ediyor yaşadıklarını

Bilgiye dayalı birikimi de hiç fena değil!
Tam içimden "ah şu anne babalar, nasıl da yanılıyorlar" diye geçirecekken

Fark ediyorum ki

Kerata hassas olmasına çok hassas da

Sadece kendine hassas

Başka insanlar figüran

Başkalarının duyguları, acıları, sevinçleri içinde bulunduğu "sahne"nin dekoru, o kadar!
Benimki de saflık tabii!
Çünkü sonunda ufaklık itiraf ediyor; erkenden yazarlık yeteneği keşfedilir de "üne kavuşur" (aynen bu deyimi kullanıyor) diye istemiş günlüklerini okumamı

***
Haydi o ergenlik çağında bir zamane çocuğu!
Peki ya yetişkinler?
Geçenlerde olgun yaşlarda bir grup kadının sohbetine tanık oldum

Hepsi Saba Tümer'le televizyon söyleşisine çıkmış gibiydi!
Hepsinde "pop ünlüsü" hali tavrı

"Benim duygularım, benim özelliklerim, benim güzelliklerim" diyerek saatlerini geçirdiler

Erkekler de farklı değil

Artık söze hal hatır bile sormadan "bak, ben var ya

" diye başlıyorlar; "ben şöyleyim, ben böyleyim, ben, ben, ben

"
Arkadaşlık deseniz "aynada kendine çeki düzen vermek" işine yarıyor

O yüzden herkesin sıkı arkadaşları var, yanılmayın!
Yoksa gözü kendinden başkasını görmeyen insanlardan oluşan; başkalarının acılarının, sevinçlerinin bir televizyon dizisi kadar değer ifade etmediği hastalıklı bir dünya bu

Bu ortamdan bol bol sosyopat (eski tabirle psikopatlar) çıkmasına şaşmamalı!

Haşmet Babaoğlu - Sabah

09-18-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Hep Kendine Duygusal Toplum Ergenlik çağında bir yeniyetme Fiziğine, duruşuna, davranışlarına bakarsanız, henüz o kadar bile değil Basbayağı küçük bir çocuk Annesinin üzüntüyle söylediklerine bakılırsa "duygusuz, kayıtsız, hatta merhametsiz" bir çocuk! Babası ise ne zaman konu açılsa "pek düşüncelidir benim yavrum" diyor Yine de bir sıkıntı var belli ki Ama çocuğun da bir "sıkıntısı" var ki, bir gün, birdenbire benden kimselere göstermediği günlüklerini okumamı istiyor Okuyorum Günlüklerin taşıdığı yoğun duygu ve düşünce yükü sarsıyor beni önce * Anne babasının sabah akşam en aptal tv dizilerini bile izlediği için eleştirdikleri çocuklarının her satırında derin bir bakış ve kavrayış var Neredeyse bir Dostoyevski karanlığıyla hikâye ediyor yaşadıklarını Bilgiye dayalı birikimi de hiç fena değil! Tam içimden "ah şu anne babalar, nasıl da yanılıyorlar" diye geçirecekken Fark ediyorum ki Kerata hassas olmasına çok hassas da Sadece kendine hassas Başka insanlar figüran Başkalarının duyguları, acıları, sevinçleri içinde bulunduğu "sahne"nin dekoru, o kadar! Benimki de saflık tabii! Çünkü sonunda ufaklık itiraf ediyor; erkenden yazarlık yeteneği keşfedilir de "üne kavuşur" (aynen bu deyimi kullanıyor) diye istemiş günlüklerini okumamı * Haydi o ergenlik çağında bir zamane çocuğu! Peki ya yetişkinler? Geçenlerde olgun yaşlarda bir grup kadının sohbetine tanık oldum Hepsi Saba Tümer'le televizyon söyleşisine çıkmış gibiydi! Hepsinde "pop ünlüsü" hali tavrı "Benim duygularım, benim özelliklerim, benim güzelliklerim" diyerek saatlerini geçirdiler Erkekler de farklı değil Artık söze hal hatır bile sormadan "bak, ben var ya" diye başlıyorlar; "ben şöyleyim, ben böyleyim, ben, ben, ben" Arkadaşlık deseniz "aynada kendine çeki düzen vermek" işine yarıyor O yüzden herkesin sıkı arkadaşları var, yanılmayın! Yoksa gözü kendinden başkasını görmeyen insanlardan oluşan; başkalarının acılarının, sevinçlerinin bir televizyon dizisi kadar değer ifade etmediği hastalıklı bir dünya bu Bu ortamdan bol bol sosyopat (eski tabirle psikopatlar) çıkmasına şaşmamalı! Haşmet Babaoğlu - Sabah __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı