Tam İsabet - Nişancılık Tanrı Vergisi Ama Yetiştirmek Mümkün

Nişancılık tanrı vergisi, ama yetkinleşmek mümkün Peki nasıl? Gözlerini eğit, duyularınla işbirliği yap, bedeninle düşün



Bir tetikli yay (arbalet) okuyla delinen
elmanın yüksek hızlı kamerayla çekilmiş fotoğrafı


Düzenli aralıklarla art arda fırlayan bıçaklar, genç kızın başından ayağına, bedeninden sadece birkaç santim uzağa dizi dizi saplanıyor Son atışta ise, hedef alınan başın üstündeki iskambil kâğıdı mıhlanıyor Bu dudak uçuklatan gösteri, Moira Orfei sirkinin bıçak atıcısı Giasper Busnelli için çocuk oyuncağı Busnelli, aynı zamanda eşi olan asistana bıçak atmakla yetinmiyor Bir arbaleti (tetikli yay) kaptığı gibi, başının üstündeki elmayı Giyom Tel misali vuruyor

Busnelli'nin, sirkin elverdiği en uzun mesafe olan 15 metreden hedefini kaçırması olanaksız Gerçek şampiyonlarsa, hedeflerini 6 kat daha uzaktan vuruyorlar Örneğin, Koreli Chung-Chang-Sook, aynı hedefi 90 metreden tam 36 kez üst üste vurarak, ok atmada dünya şampiyonu oldu: Kayısı büyüklüğünde bir hedefti bu Okların saatte 250 kilometre hızla fırladığı bu yarışlar yalnızca isabetlilik değil, tam anlamıyla birer güç gösterisi

Nişancılık karşılaşmalarının en önemlileri olimpiyatlarda görülüyor Bu atıcılık yarışmalarında, saatte 130 kilometre hızla giderken, her seferinde 15 farklı yönden gelebilen yumruk büyüklüğündeki bir diski 80 metreden vurmak gerekiyor Bu alandaki dünya rekoru İtalyan Marcello Pittarelli'ye ait Pittarelli, Almanya'nın Suhl kentinde, 1996 yılında yapılan olimpiyatlarda 150 diskin 150'sini de vurdu



Bıçak atmak el-gözü iyi eşgüdümlemeye
bağlı bir numara Oysa sırf bu yetmez;
aynı hareketi yüzlerce kez becerebilmek de lazım

İster tenekeyi ister topu isterse okla bir hedefi delmek olsun, bu spor atletlerden çok önemli bir şey istiyor: nişancılık Peki, nişancılık nedir? İsabet ettirme oranı nasıl artırılıyor?

Öncelikle, tek bir çeşit nişan alma yöntemi yok, en azından iki tane var Birincisi, hareketsiz hedeflere nişan almak Örnekler arasında, elbette bazı atıcılık yarışları sayılabilir, ama hentbol, futbol, hatta basketbolü de örnek gösterebiliyoruz Ne de olsa, hareketsiz kaleye ya da potaya nişan alınıyor

İkinci tip nişancılık, hareketli hedefleri vurmaya dayalı: Örneğin, uçan disklerin ya da pervane şekilli minik hedeflerin nişanlandığı ve kuşları öldürmeyi gerektirmeyen yarışmalar Herkesin bu sınıflandırmadan memnun kaldığını söyleyemeyiz Antropolog Desmond Morris, hareketli olsun olmasın, savunmasız ve korunaklı hedefler arasında ayrım yapıyor Bowling lobutları, oklamak için konulmuş hedef tahtası, hatta kanadı kırık bir uçamayan kuş, savunmasız-korunaksız birer hedef

Takım sporlarında korunan kaleler, uçan bir kuş, iyi gizlenmiş bir kukla ise, korunaklı ya da savunulan hedeflerden "Kısacası, korunaklı bir hedef avdır ve avlar keklik gibi avlanmamak için direnirler" diyen Morris'e göre avlanmak heyecan verici Büyük Hakan'ın gol atması, avını vuran avcının sevincinden, onu yenme utkusundan farklı bir duyguya yol açmıyor Acaba, bu yüzden mi futbolun hayran kitlesi okçuluktan daha geniş?

Kaynak: http://www.focusdergisi.com.tr/spor/00442/

ben dartı yeğliyorum :D

teşekkürler