Gittin Gidiyorum Emre Fatih Öztürk

Gittin Gidiyorum / Emre Fatih Öztürk

Gittin, Gidiyorum

Gittin…

Her gün gittiğin gibi benden,

Bıraktın yine beni sensiz galeyanlara

Bir avuç dolusu gözyaşının ortasına

Anıların seyir defterinde apansız bir yolculuğa…

Yürü, devam et…

Kelimelerin resmini çizdir bana…

Durma, ardına bakmadan yürü sen…

Bir kere daha geride kalanı yazdır bana…

Elde ettiğim her şeyi acımasızca ele geçiren sensizliğe inat,

Hayalini büyütüyorum şimdi odamda…

Yalnızlığı çağrıştıran her hayalimde kalabalığa umutlanarak,

Hayaline sarılarak uyanıyorum, sensiz yatağımda

Yürü, devam et…

Ardına bile bakma, sonsuz kadın…

Öldür tüm umutlarımı, yeşermemiş hıncınla…

Giderken bile güzel görünüyorsun oysa

Attığın her adımla benden biraz daha uzaklaşmana rağmen,

Bedenini kalbime biraz daha yaklaştırıyorsun,

Kalbimi bedenimden ayırıyorsun

Ardına bakma sonsuz kadın…

Bakma ve yürü

Semaya bak, doğurduğu sayısız umuda bak,

İşte onların hepsi benim hüsranlarım…

Yürü sonsuz kadın,

At adımlarını kendi sonsuzluğuna…

Oysa…

Attığın her adım, tabutuma bir adım olarak dönüyor dünyama

Çıkardığı o ses, ölüm marşıymış gibi cenazemi süslüyor

Bacakların gibi, aceleci, titrek ellerimle namluyu ağzıma götürüyorum…

Zalimliğini canlandırırcasına, o tüy bitmemiş hırsla kapanıyor gözlerim

Film şeridi gibi hayatım değil, hayatımız geçiyor gözlerim önünden…

O ilk geldiğin gün, ilk güldüğün gün, Son gittiğin gün…

Sana kendimi beğendirmek için yaptığım şebeklikleri hatırlarsın

Ne hale düşmüş, ne çaresiz görünmüştüm

Şimdi son defa sana kendimi beğendirmeye çalışıyorum

Bu sefer senin kitabından oynuyor,

Sana son defa veda ediyorum…

Son gittiğin gün düştüğüm hali,

Ardımda bıraktığım tüm insanlara yaşatıyorum…

Tıpkı senin gibi, gidiyorum…