"Gülü Arayan Adam”a Dönüşmek

Geçenlerde büroya gelirken, her gün kullandığım yolda yeni bir şeyler fark ettim: Yol boyunca güller, çiçekler, gelincikler açmıştı
Bunu fark ettim, çünkü otomobili bu kez ben kullanmıyordum Anladım ki, dikkatimi tek şeye (otomobil kullanmaya) yoğunlaştırmam, aslında var olan, var olduğu için de görmem gereken bazı güzellikleri görmemi engelliyor
Ne dersiniz? Kendimizi tek konuya, yahut birkaç konuya (diyelim ki savaşa, paraya, işe, politikaya, ideolojiye) kilitlememizden dolayı, hayatın bazı güzelliklerini kaçırıyor olabilir miyiz?
Yazının başlığı, aynı zamanda son kitaplarımdan birinin adıdır Oradan size bir hatıramı aktarmak istiyorum
Bir gün ilkokul öğretmenimiz dedi ki:
“Bugün değişik bir şey yapın, eve her gün kullandığınız yoldan değil de, başka bir yoldan dönün”
Üç kişi dışında kimse bu öğüdü tutmadı: O üç kişinin içinde ben de vardım Biraz dolambaçlı, ama değişik bir yoldan gittim eve İlk defa kullandığım için de çevreye dikkat ettim
Yolun iki tarafı yabani çiçeklerle süslüydü Yer yer ağaçlar tepede kafa kafaya vermiş, patika yol tam anlamıyla yeşil bir tünele dönüşmüştü Yeşilin her tonu yol boyu sere serpe uzanmıştı Bizler bu muhteşem renk bestesinde notalara dönmüştük
Bir kulağımda Kalecik Deresi’nin çağıltısı, öbür kulağımda Karadeniz’in hırçın dalgalarının sesi vardı O ana kadar böylesine bir duyum ve görüntü zenginliği yaşamamıştım
Her şey gerçekten de çok muhteşemdi
Hayatın ve hayatı güzelleştiren her şeyin benim için (insan için) yaratıldığını sanırım ilk o gün fark ettim Galiba öğretmenimin de gayesi buydu
Ertesi gün, öğretmenimiz, kimlerin değişik yollardan eve döndüğünü sordu İki arkadaşımla birlikte parmak kaldırdım Karatahtayı gösterdi:
“Gel ve gördüklerini arkadaşlarınla paylaş”
Dilim döndüğü kadar muhteşem güzelliği anlattım Herkes hayran hayran dinledi Ve o gün herkes aynı yoldan eve döndü
En çok neye şaştım biliyor musunuz? Hani birlikte yürüdüğüm iki yol arkadaşım vardı ya: Bunlardan biri ilk teneffüste koluma girdi ve benim sınıfta anlattığım hiçbir şeyi görmediğini söyledi
Anladım ki, görebilmek için bakmayı bilmek lâzım
•
Güzellikleri görebilmek için değişik yollar kullanmak bile gerekmeyebilir
Her gün kullandığınız yola (her gün gördüğünüz kişilere) biraz daha dikkat edin, yeter
Gözünüzden hep kaçırdığınız alımlı baharı belki o gün yakalarsınız, belki o gün fark edersiniz hayatın sırrını ve belki o gün tanışırsınız hayatın gülümseyen yüzüyle
İyisi mi, siz önce kendinizle iyice bir tanışın: Gözbebeğinizdeki “yaşama sevinci”ni dikkatle bir okuyun
Kendinizle birlikte hayata sımsıkı sarılın ve hayatı da okumaya başlayın
Hayatı okuyabilmek için her gününüzü hep “ilk gün” olarak yaşayın
Her yere ve her şeye “ilk kez” görüyormuşsunuz gibi bakın
Gülleri, çiçekleri “ilk defa” kokluyormuş gibi koklayın (Hayatın olumsuzluklarına, yani dikenlerine öyle bir kilitlenmişiz ki, gülü göremiyoruz)
Kelebekleri, renkleri, yıldızları “ilk” görüyormuş gibi yapın
•
Daha mutlu, daha huzurlu yaşamak için aslında dünyayı değiştirmemiz filan gerekmiyor, sadece dünyada hep var olan bazı güzellikleri fark etmemiz, bazen de keşfetmemiz gerekiyor
Yani dünyaya değişik pencerelerden bakmayı öğrenmeliyiz
Bunu yapabilmenk, hayata salt gözümüz ve beynimizle değil, biraz da yüreğimizle bakmayı gerektirir!
Yani her bakışımıza biraz duygu katmalıyız
Hadi hemen bugün eski olumsuzlukları ve eski olumsuzluklardan kaynaklanan bazı kötü alışkanlıkları değiştirip dünyamıza yeni bir pencere açalım
Gökkuşağı’nın yedi renginde saklı sınırsız renk cümbüşünü, yıldız sağnağını, mehtabı, gece karanlığına sarınmış sır dolu güzellikleri görelim
Menekşelere, şebboylara, yediverenlere dikkat edelim
Kısacası, her güzelliğin bizi mutlu etmek için yaratıldığını bilerek hayata bakalım
Unutmayalım ki, hayatın tümünü değil, sadece görmek istediğimiz parçaları görürüz!Geçenlerde büroya gelirken, her gün kullandığım yolda yeni bir şeyler fark ettim: Yol boyunca güller, çiçekler, gelincikler açmıştı
Bunu fark ettim, çünkü otomobili bu kez ben kullanmıyordum Anladım ki, dikkatimi tek şeye (otomobil kullanmaya) yoğunlaştırmam, aslında var olan, var olduğu için de görmem gereken bazı güzellikleri görmemi engelliyor
Ne dersiniz? Kendimizi tek konuya, yahut birkaç konuya (diyelim ki savaşa, paraya, işe, politikaya, ideolojiye) kilitlememizden dolayı, hayatın bazı güzelliklerini kaçırıyor olabilir miyiz?
Yazının başlığı, aynı zamanda son kitaplarımdan birinin adıdır Oradan size bir hatıramı aktarmak istiyorum
Bir gün ilkokul öğretmenimiz dedi ki:
“Bugün değişik bir şey yapın, eve her gün kullandığınız yoldan değil de, başka bir yoldan dönün”
Üç kişi dışında kimse bu öğüdü tutmadı: O üç kişinin içinde ben de vardım Biraz dolambaçlı, ama değişik bir yoldan gittim eve İlk defa kullandığım için de çevreye dikkat ettim
Yolun iki tarafı yabani çiçeklerle süslüydü Yer yer ağaçlar tepede kafa kafaya vermiş, patika yol tam anlamıyla yeşil bir tünele dönüşmüştü Yeşilin her tonu yol boyu sere serpe uzanmıştı Bizler bu muhteşem renk bestesinde notalara dönmüştük
Bir kulağımda Kalecik Deresi’nin çağıltısı, öbür kulağımda Karadeniz’in hırçın dalgalarının sesi vardı O ana kadar böylesine bir duyum ve görüntü zenginliği yaşamamıştım
Her şey gerçekten de çok muhteşemdi
Hayatın ve hayatı güzelleştiren her şeyin benim için (insan için) yaratıldığını sanırım ilk o gün fark ettim Galiba öğretmenimin de gayesi buydu
Ertesi gün, öğretmenimiz, kimlerin değişik yollardan eve döndüğünü sordu İki arkadaşımla birlikte parmak kaldırdım Karatahtayı gösterdi:
“Gel ve gördüklerini arkadaşlarınla paylaş”
Dilim döndüğü kadar muhteşem güzelliği anlattım Herkes hayran hayran dinledi Ve o gün herkes aynı yoldan eve döndü
En çok neye şaştım biliyor musunuz? Hani birlikte yürüdüğüm iki yol arkadaşım vardı ya: Bunlardan biri ilk teneffüste koluma girdi ve benim sınıfta anlattığım hiçbir şeyi görmediğini söyledi
Anladım ki, görebilmek için bakmayı bilmek lâzım
•
Güzellikleri görebilmek için değişik yollar kullanmak bile gerekmeyebilir
Her gün kullandığınız yola (her gün gördüğünüz kişilere) biraz daha dikkat edin, yeter
Gözünüzden hep kaçırdığınız alımlı baharı belki o gün yakalarsınız, belki o gün fark edersiniz hayatın sırrını ve belki o gün tanışırsınız hayatın gülümseyen yüzüyle
İyisi mi, siz önce kendinizle iyice bir tanışın: Gözbebeğinizdeki “yaşama sevinci”ni dikkatle bir okuyun
Kendinizle birlikte hayata sımsıkı sarılın ve hayatı da okumaya başlayın
Hayatı okuyabilmek için her gününüzü hep “ilk gün” olarak yaşayın
Her yere ve her şeye “ilk kez” görüyormuşsunuz gibi bakın
Gülleri, çiçekleri “ilk defa” kokluyormuş gibi koklayın (Hayatın olumsuzluklarına, yani dikenlerine öyle bir kilitlenmişiz ki, gülü göremiyoruz)
Kelebekleri, renkleri, yıldızları “ilk” görüyormuş gibi yapın
•
Daha mutlu, daha huzurlu yaşamak için aslında dünyayı değiştirmemiz filan gerekmiyor, sadece dünyada hep var olan bazı güzellikleri fark etmemiz, bazen de keşfetmemiz gerekiyor
Yani dünyaya değişik pencerelerden bakmayı öğrenmeliyiz
Bunu yapabilmenk, hayata salt gözümüz ve beynimizle değil, biraz da yüreğimizle bakmayı gerektirir!
Yani her bakışımıza biraz duygu katmalıyız
Hadi hemen bugün eski olumsuzlukları ve eski olumsuzluklardan kaynaklanan bazı kötü alışkanlıkları değiştirip dünyamıza yeni bir pencere açalım
Gökkuşağı’nın yedi renginde saklı sınırsız renk cümbüşünü, yıldız sağnağını, mehtabı, gece karanlığına sarınmış sır dolu güzellikleri görelim
Menekşelere, şebboylara, yediverenlere dikkat edelim
Kısacası, her güzelliğin bizi mutlu etmek için yaratıldığını bilerek hayata bakalım
Unutmayalım ki, hayatın tümünü değil, sadece görmek istediğimiz parçaları görürüz!

Yavuz Bahadıroğlu / Vakit