Zinciriye (Sincariye) Medresesi (Diyarbakır)

Zinciriye (Sincariye) Medresesi (Diyarbakır)
Ulu Cami’nin batısında olan ve halk arasında Sincariye Medresesi olarak da tanınan Zinciriye Medresesi, XIIyüzyılın sonlarına tarihlendirilmektedir Medresenin mimarı Melik Salih Necmeddin’dir Bazı kaynaklarda da mimarı İsa Ebu Dirhem olarak geçmektedir

Açık medreseler plan tipinde, iki veya tek eyvanlı plan şemasına uygun olarak tek katlı yapılmıştır Kesme taştan yapılan medresenin giriş kapısı ile ön cephesinin ayrı bir yapısı bulunmaktadır Bezemesi olan ön cephede diğer aynı dönem yapılarında olduğu gibi zengin süslemeler burada görülmemektedir Plan olarak diğer Anadolu medreselerinden biraz farklılıklar göstermektedir Belki de iklim koşullarından ötürü avlu biraz küçültülmüştür İki eyvanlı olan medresenin giriş eyvanı çapraz tonozla örtülmüştür Avluyu çepeçevre beşik tonozlu bir revak çevirmektedir Medresenin en belirgin yeri olan ana eyvanın sağ ve solunda beşik tonozlu iki oda, sol köşesinde de kubbeli bir oda yer almaktadır Medresenin tek kubbeli olan bu bölümüne bir dehlizle girilmektedir Avlunun çevresindeki medrese odaları da birbirlerine benzememektedir Solda beşik tonozlu dört oda, en sağda L şeklinde bir oda vardır Bunlara karşı sağ tarafta dikdörtgen planlı beşik tonozlu bir mekan yer almaktadır Avlu revak kemerleri de birbirlerinden farklıdır Bazıları dışarı at nalı şeklinde taşkın ve üstleri dekorlu, bazıları da basık ve dekorsuzdur Buradaki alçak kemerler üzerinde bir yazı firizi dolaşmaktadır

Zinciriye Medresesi l934 yılında onarılarak Diyarbakır Arkeoloji Müzesi olmuştur Sonraki yıllarda müze yeni yapılan binasına taşınmıştır