Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi

Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi

Antalya'nın İlçeleri

Antalya'nın İlçeleri/Antalya İlçeleri Hakkında/Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi

Antalya'nın biri merkez olmak üzere on beş ilçesi vardır

Merkez:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 448773 olup 378208'i ilçe merkezinde 70565'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 12 Aksu bucağına bağlı 21 Çakırlar bucağına bağlı 12 Dağ bucağına bağlı 2 Döşemealtı bucağına bağlı 22 köyü vardır

İlçe toprakları genelde ovalıktır Batısında Beydağları yer alır Antalya Ovasını Aksu Çayı ve kolları sular Kıyı ovasının ardından Batı Toroslar yükselir

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri: Bugday arpa mısır baklagiller pamuk susam turunçgiller meyva ve sebzedir Seracılık yaygındır Turizm ve sanayi ilçe ekonomisinde önemli yer tutar Dokuma yağ un konserve süt fabrikaları ve Ferrokrom işletmesi başlıca sanayii kuruluşlarıdır

İlçe merkezi Antalya Ovasında Körfezin yaptığı yarım ay şeklindeki girinti kısmının en yüksek noktasında kurulmuştur

Akseki:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 30229 olup 11023'ü ilçe merkezinde 19206'sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 16 Cevizli bucağına bağlı 11 Geriş bucağına bağlı 13 Güzelsu bucağına bağlı 5 köyü vardır

Taşeli platosunda yer alan ilçe toprakları genelde dağlıktır Kuzeyinde Orta Toroslar güneydoğusunda Geyik dağları yer alır Toroslardan doğan Manavgat Çayı ilçe topraklarının orta kesimindeki dar bir vadiden akar

Ekonomisi hayvancılık ve ticarete dayanır Ekime müsait arazisi azdır Üzüm incir peynir tereyağı ve bal başlıca gelir kaynağıdır Ormancılık ve el sanatları da gelişmiştir Yörede üretilen nergis soğanı ihraç edilir

İlçe merkezi Antalya-Konya karayolu üzerindedir İl merkezine 88 km mesafededir Eski ismi Marulya’dır Ayranları ve buz gibi suları ile Alabalık vadisi Gültepe Yaylası Altınbeşik Yeraltı Gölü meşhurdur İlçe belediyesi 1864’te kurulmuştur

Alanya:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 129106 olup 52460'ı ilçe merkezinde 76646'sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 47 Demirtaş bucağına bağlı 19 köyü vardır Yüzölçümü 1545 km2 olup nüfus yoğunluğu 84’tür

İlçe toprakları kıyıda yer alan ova ile bunun gerisinde yükselen dağlardan müteşekkildir Ortalama 40 km2 genişliğindeki ova dağlardan kaynaklanan Oba ve Dim çaylarının getirdiği alüvyonlardan meydana gelmiştir Kuzey kesimde Geyik Dağları yer alır

Ekonomisi tarım ve turizme dayalıdır Alanya ovasında başta turunçgiller olmak üzere pamuk ve muz yetiştirilir Seracılık yaygındır Tabii güzellikleri ve tarihi eserler yönünden zengin olan ilçede turizm önemli gelir kaynağıdır Özellikle motelcilik ve kıyı pansiyonculuğu yapılır

İlçe merkezi deniz kıyısında Antalya-Mersin karayolu üzerindedir En önemli tarihi eseri olan Alanya kalesi Kanderi burnu üzerindedir İlçe 1471’de Fatih Sultan Mehmet devrinde Gedik Ahmed Paşa tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır Selçuklu sultanlarının kışlık başkenti olan ilçeye Alanya kalesini yaptıran Alaeddin Keykubad’a izafeten “Alaiye” ismi verilmiş daha sonra bu isim Alanya halini almıştır İl merkezine 148 km mesafededir İlçe belediyesi 1872’de kurulmuştur

Elmalı:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 35324 olup 12384'ü ilçe merkezinde 22940'ı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 31 Akçay bucağına bağlı 10 Gölova bucağına bağlı 7 köyü vardır Yüzölçümü 1594 km2 olup nüfus yoğunluğu 22’dir

İlçe toprakları genelde dağlıktır Güneybatısındaki Akdağ güneyinde Susuz ve Kohu dağları doğusunda Beydağları yer alır Bu dağların ortasında Elmalı Ovası yer alır Bu ovada Karagül sazlığı ve Avlan Gölü vardır Dağlar ormanlarla kaplıdır Ormanlarda Katranağacı olarak bilinen Lübnan sediri yaygındır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday arpa nohut şekerpancarı olup az miktarda yulaf fasulye ve ayçiçeği de yetiştirilir Meyvecilik gelişmiş olup en çok üretilen meyve elmadır Hayvancılık ekonomik açıdan önemlidir En çok kıl keçisi koyun ve inek beslenir

İlçe merkezi Elmalı Dağının güney eteklerinde kurulmuştur Korkuteli-Finike yolu ilçe merkezinin doğu kıyısından geçer İl merkezine 127 km mesafededir Eski ismi Alimola’dır İlçe belediyesi 1904’de kurulmuştur

Finike:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 34576 olup 6700'ü ilçe merkezinde 27876'sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 15 köyü vardır Yüzölçümü 655 km2 olup nüfus yoğunluğu 53’tür

İlçe toprakları kıyıda yer alan ova ile bunun gerisinde yükselen dağlardan müteşekkildir Kuzeyinde Kohu Dağı kuzeydoğu ve doğuda Beydağları orta kesimde Alacadağ yer alır Alacadağın etekleri ormanlarla kaplıdır Finike Ovası küçük akarsuların taşıdığı alüvyonlu toprakların birikmesi ile meydana gelmiştir Ovayı Başgöz ile Alakır çayları sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır En çok turunçgil ve sebze yetiştiriciliği yapılır İlçe portakalı ile meşhurdur Seracılık çok gelişmiştir Ayrıca az miktarda buğday arpa ve elma yetiştirilir Finike Körfezi kıyıları turizm yönünde gelişmektedir

İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur Gelişmemiş bir yerleşim merkezidir Antalya-Fethiye sahil yolu ilçeden geçer İl merkezine 111 km uzaklıktadır İlçe belediyesi 1918’de kurulmuştur

Gazipaşa:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 40840 olup 13697'si ilçe merkezinde 27143'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 38 köyü vardır Yüzölçümü 931 km2 olup nüfus yoğunluğu 44’tür

İlçe toprakları Taşeli platosunun güneyinde yer alır Kıyıda küçük bir ova ve hemen arkasından yükselen dağlık alan ve platolardan meydana gelir Dağlar ormanlarla kaplı olup yüksek düzlükler ise step görünümündedir Ova akarsuların taşıdığı alüvyonlu toprakların kıyıdaki bir koyu doldurması ile meydana gelmiştir

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri muz turfanda sebze pamuk turunçgiller yer fıstığı üzüm ve elmadır İç kesimlerde hayvancılık ve ormancılık başlıca ekonomik uğraştır Kıyı kesiminde küçük çapta yapılan balıkçılık ve turizm geçim kaynaklarındandır İlçe topraklarında bazit ve kuvarsit yatakları vardır

İlçe merkezi deniz kıyısında Antalya-Mersin karayolu üzerinde kurulmuştur İl merkezine 179 km mesafededir Eski ismi Selinit’dir 1921’de ilçe olan Gazipaşa 1926’da bucak haline getirildi ise de 1948’de tekrar ilçe yapıldı Tarihi ve tabii güzellikleri bakımından zengin bir ilçedir İlçe belediyesi 1948’de kurulmuştur

Gündoğmuş:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 20409 olup 4554'ü ilçe merkezinde 15855'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 14 Güzelbağ bucağına bağlı 11 Köprülü bucağına bağlı 10 köyü vardır Yüzölçümü 1323 km2 olup nüfus yoğunluğu 15’tir

İlçe toprakları genelde dağlıktır Kuzey kuzeydoğu ve doğusunda Batı Torosların kolu olan Geyik Dağları yer alır Bu dağlardan kaynaklanan Alara çayı vadisinde yer yer düzlükler vardır Dağlar ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünü buğday olup ayrıca az miktarda arpa antep fıstığı elma pamuk baklagil ve turunçgil yetiştirilir Hayvancılık ekonomide önemli yer tutar En çok kıl keçisi ve koyun beslenir Toros yaylalarında Meracılık yöntemiyle yapılan hayvancılıktan peynir süt tereyağ kıl ve deri elde edilir El san’atlarından kilim heybe çadır ve çuval dokumacılığı yapılır İlçe topraklarında aliminyum barit ve zımparataşı yatakları vardır

Büyük bir köy görünümünde olan ilçe il merkezine 139 km mesafededir Eski ismi Eksere olup Akseki ilçesine bağlı bir köy idi 1936’da ismi Gündoğmuş olarak değiştirildi ve ilçe merkezi haline getirildi Belediyesi 1936’da kurulmuştur

İbradı:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 17126 olup 4215’i ilçe merkezinde 12911'i köylerde yaşamaktadır Manavgat’ın bazı köylerini de sınırları içinde alarak 1990’da ilçe oldu Eski ismi Aydınkent’tir

İlçe toprakları genelde dağlıktır Kuzeyinde Şeytan Dağı yer alır Manavgat Çayı ilçe topraklarını sular Dağlar ormanlarla kaplıdır Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır Tarıma müsait alanlar azdır Tereyağı bal peynir üzüm incir başlıca gelir kaynağıdır Ormancılık ve el sanatları gelişmiştir İlçe merkezi Şeytan dağı eteklerinde kurulmuştur

Kale:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 20656 olup 13973'ü ilçe merkezinde 6863’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 9 köyü vardır

Teke yarımadasının güney bölümünde yer alan ilçe topraklarının kuzeyinde Beydağları yer alır Dar olan kıyı kesiminde ise Derme Ovası yer alır Derme Ovası Derme Çayının taşıdığı alüvyonlu toprakların birikmesi ile meydana gemiştir İlçe topraklarının diğer kısımları genelde platoluktur Dağlar gür ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri portakal elma ve buğdaydır Seracılık yaygın şekilde yapılmaktadır Dağ köylerinde ormancılık başlıca gelir kaynağıdır

İlçe merkezi Derme Çayının denize karıştığı yerde kurulmuştur Antalya-Muğla karayolu ilçe merkezinden geçer Kaş ilçesine bağlı bir bucakken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu

Kaş:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 40469 olup 4560'ı ilçe merkezinde 35909'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 33 Kalkan bucağına bağlı 16 köyü vardır

Teke Yarımadasının güney bölümünde yer alan ilçe topraklarının kuzeybatısında Akdağ Muğla ile tabii sınırı çizer Dar olan kıyı kesimin batısında Eşen Ovası yer alır Eşen Ovası ise Kocaçayın (Eşen Çayı) taşıdığı alüvyonlu toprakların birikmesi ile meydana gelmiştir İlçe topraklarının diğer bölümleri genelde akarsularla engebelenen bir platodur Dağlar kızılçam sedir ardıç ve karaçam ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarım ve turizme dayanır Başlıca tarım ürünleri portakal elma buğday olup ayrıca arpa ciğit ve pamuk da yetiştirilir Kıyı kesimlerde seracılık yaygındır Dağ köylerinde ormancılık önemli geçim kaynağıdır İlçe yat turizmi bakımından önemli kıyılarımızdan olup Kalhan’da bir yat limanı vardır

İlçe merkezi Teke Yarımadasının güneyinde bir koyun kıyısında kurulmuştur Eskiden ilçe merkezi Demre Çayı vadisindeki Kasaba ovasının kıyısındaydı Andifli ise Kaş kasabasının limanı idi Cumhuriyetten sonra iskele önem kazanınca ilçe merkezi buraya taşınarak Andifli’nin ismi Kaş olarak değiştirildi İl merkezine 189 km mesafededir İlçe belediyesi 1923’te kurulmuştur

Kemer:

1990 sayımına göre toplam nüfus 23268 olup 8449’u ilçe merkezinde 14819'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 8 köyü vardır

İlçe toprakları genelde dağlıktır Batısında Tahtalı dağı yer alır Dar kıyı düzlüğünün hemen ardından dağlar yükselir Dağlar gür ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday arpa turunçgiller baklagiller pamuk susamdır Seracılık yaygındır Dağlık bölgelerde ormancılık ve küçük baş hayvancılığı yapılır

İlçe merkezi deniz kıyısında Muğla Antalya karayolu üzerinde kurulmuştur Merkez ilçeye bağlı bir bucak iken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe haline getirildi

Korkuteli:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 46115 olup 13381’i ilçe merkezinde 32734'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 27 Bozara bucağına bağlı 10 Kızılendağ bucağına bağlı 12 köyü vardır Yüzölçümü 2471 km2 olup nüfus yoğunluğu 19’dur

İlçe toprakları genelde dağlıktır Batısında Akdağ ve Elmalı dağı doğusunda ise Beydağ yer alır Bu dağlar arasında Korkuteli ovası ve Bozova yer alır Ovaları Korkuteli çayı ve Bingeçit dereleri sular Korkuteli çayı üzerinde sulama amaçlı bir göl vardır Dağlar ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday arpa elma şekerpancarı nohut ayçiçeğidir Tarıma müsait olmayan bölgelerde kılkeçisi ve koyun beslenir Yem fabrikası başlıca sanayi kuruluşudur

İlçe merkezi Korkuteli Çayının kıyısında kurulmuştur Antalya’yı İzmir’e bağlayan en kısa yol ilçe merkezinden geçer İl merkezine 67 km mesafededir İsmini Osmanlı hanedanından Şehzade Korkut Sultan’dan alır Deniz seviyesinden 1020 m yüksekliktedir İlçe belediyesi 1914’te kurulmuştur

Kumluca:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 44834 olup 17166'sı ilçe merkezinde 27668’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 18 Altınkaya bucağına bağlı 6 köyü vardır Yüzölçümü 1253 km2 olup nüfus yoğunluğu 36’dır

İlçe toprakları dağlıktır Akdeniz’e dar bir kıyısı vardır Kuzeyinde Beydağları doğusunda Tahtalı dağı yer alır Dağlardan kaynaklanan suları Alakır Çayı toplar Bu akarsuyun topladığı alivyonlardan meydana gelen Finike Ovasının doğu bölümü ilçe sınırları içinde kalır Alakır Çayı üzerinde sel taşkınlarını önlemek için bir baraj kurulmuştur

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri portakal buğday elma arpa ve limon olup ayrıca az miktarda yer fıstığı ciğit ve pamuk yetiştirilir Seracılık gelişmiştir Yüksek kesimlerde küçük baş hayvan besiciliği yapılır

İlçe merkezi Antalya-Muğla karayolu üzerinde kurulmuştur İl merkezine 93 km mesafededir Sarıkavak isimli bir köy iken 1858’de Iğdırmagardıc ismi ile nahiye oldu 1958’de Kumluca adıyla ilçe oldu İlçe belediyesi 1958’de kurulmuştur

Manavgat:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 115731 olup 38498’i ilçe merkezinde 77233’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 58 Beşkonak bucağına bağlı 9 Taşağıl bucağına bağlı 14 köyü vardır Yüzölçümü 2283 km2 olupnüfus yoğunluğu 51’dir

İlçe toprakları dağlık olup Batı Toroslara bağlı dağlar yer alır Kuzeyindeki Dumanlı Dağı en yüksek noktasıdır (2405 m) Bu dağlar arasında derin bir vadide Köprü Suyu akar Diğer önemli akarsuyu Manavgat Çayı olup bu çay üzerinde elektrik üretmek için Oyma pınar barajı kurulmuştur Akdeniz kıyısında ise dar düzlük alanlar vardır

Ekonomisi tarım ve turizme dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday ciğit pamuk turunçgiller yulaf ve arpa olup ayrıca az miktarda yer fıstığı ve elma yetiştirilir Seracılık gelişmiştir Tabii güzelliği ve zeygin tarihi eserleri ile ilgi çeken ilçeye yerli yabancı çok sayıda turistin gelmesi turizmi geliştirmiş ve önemli gelir kaynağı haline getirmiştir

İlçe merkezi Mersin-Antalya karayolu üzerinde ve deniz kıyısında yer alır İl merkezine 78 km mesafededir İlçe belediyesi 1913’de kurulmuştur

Serik:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 84755 olup 23106’sı ilçe merkezinde 61649'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 42 Gebiz bucağına bağlı 18 köyü vardır Yüzölçümü 1353 km2 olup nüfus yoğunluğu 63’tür

Güney bölümü hariç ilçe toprakları dağlıktır Kuzeyinde Kuyucak dağı yer alır Dağlar kızılçam sedir ve karaçam ormanları ile kaplıdır Dağlarda hayvancılık açısından önem taşıyan yaylalar vardır Aksu Çayı ve Köprü Suyu ilçe topraklarını sular Güneyinde verimli düzlükler vardır

İlçe ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri ciğit buğday pamuk yulaf arpa portakal limondur Seracılık gelişmiştir Dağlık bölgelerde kıl keçisi ve koyun beslenir Turizm gelirleri ekonomide önemli yer tutar Deniz kıyısında bazı turistik tesisler vardır

İlçe merkezi Mersin-Antalya karayolu üzerinde deniz kıyısında yer alır İl merkezine 33 km mesafededir İlçe belediyesi 1926’da kurulmuştur