Bursa On Yedi İlçeden Meydana Gelmiştir

Bursa on yedi ilçeden meydana gelmiştir

Bursa on yedi ilçeden meydana gelmiştir

Bursa on yedi ilçeden meydana gelmiştir Bunlardan üçü Bursa il merkezini meydana getirir

Nilüfer: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 65799 olup, 36897’si ilçe merkezinde, 28902’si köylerde yaşamaktadır Bursa il merkezini meydana getiren ilçelerden biridir 1989 yılında ilçe merkezi oldu

Osmangazi: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 510902 olup, 473302’si ilçe merkezinde, 37600’ü köylerde yaşamaktadır Bursa il merkezini meydana getiren ilçelerdendir 1989 yılında ilçe merkezi oldu Uludağ’ın eteklerinden ovaya doğru yayılmıştır

Yıldırım: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 325159 olup, 324377’si ilçe merkezinde, 782’si köylerde yaşamaktadır İl merkezini meydana getiren ilçelerden olup, 1989’da ilçe merkezi oldu

Büyükorhan: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 19591 olup, 4219’u ilçe merkezinde, 15372’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 41 köyü vardır Orhaneli’ne bağlı bucak iken, 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe toprakları genelde düzdür Dağlık bölgeler kayın, kızılçam, karaçam, ve ardıç ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, patates, üzüm, şekerpancarı, mısırdır Hayvancılık önemli gelir kaynaklarındandır Sığır ve merinos koyunu beslenir Gelişmemiş bir yerleşim merkezidir

Gemlik: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 78193 olup, 50237’si ilçe merkezinde, 27956’sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 24 köyü vardır Yüzölçümü 611 km2 olup, nüfus yoğunluğu 128’dir İlçe toprakları, Gemlik Körfezinin iki yanından içeriye doğru olan kısımda yer alır Kuzey ve güneyinde tepelik alanlar bu tepelerin ortasında küçük bir ova vardır

Ekonomisi sanâyi, tarım ve balıkçılığa dayanır Yem Fabrikası, Konserve Fabrikası, Borusan Fabrikası, Azot Fabrikası ve Sümerbank Sun’î ipek ve Viskoz Mamülleri Fabrikası başlıca sanâyi kuruluşlarıdır Verimli Gemlik Ovasında sebze, meyve ve zeytin yetiştirilir Türkiye’nin en kaliteli sofralık zeytinleri ilçede yetişirKıyıları uygun olduğundan yaz turizmi gelişmiştir Kıyılarda çok sayıda tatil siteleri, yazlık ev ve konaklama tesisleri vardır

İlçe merkezi, Gemlik Körfezinin doğusunda ovalık bir alanda kurulmuştur 15000 tonluk gemilerin yanaşabileceği bir limanı vardır Bursa-Yalova karayolu ilçeden geçer İl merkezine 27 km mesâfededir Gemlik’in târihi çok eskilere dayanır Haçlı seferleri boyunca bir üs olarak kullanılan Gemlik, Orhan Gâzi zamânında (1334) fethedildi Osmanlılar körfezde çok sayıda tersane kurdular Gemi yapımı sebebiyle buraya Gemilik deniliyordu Zamanla bu isim, Gemlik olmuştur Eski adı Kiyus idi İlçe belediyesi 1873’te kurulmuştur

Gürsu: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 18681 olup, 12730’u ilçe merkezinde, 5951’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 9 köyü vardır Merkez ilçeye bağlı bir bucak iken, 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe topraklarının büyük kısmı düzdür

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri tahıl, şeftali, şekerpancarıdır Küçük tekstil atölyeleri vardır Bursa-Ankara karayolu ilçeden geçer

Harmancık: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 12149 olup, 3210’u ilçe merkezinde, 8939’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 26 köyü vardır Orhaneli’ye bağlı bir bucak iken, 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe toprakları orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerden meydana gelir Dağlık kesimler kayın, kızılçam, karaçam ve ardıç ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayanır Başlıca tarım ürünleri buğday, patates, üzüm, şekerpancarı, arpa, mısırdır Hayvancılık önemli gelir kaynağıdır Sığır ve merinos koyunu beslenir İlçe merkezi Uludağ eteklerinde kurulmuştur Gelişmemiş bir yerleşim merkezidir

İnegöl: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 126214 olup, 71120’si ilçe merkezinde, 55094’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 74, Tahtaköprü bucağına bağlı 19 köyü vardır Yüzölçümü 1006 km2 olup, nüfus yoğunluğu 125’tir İlçe topraklarının batı ve güneybatısını Uludağ, güneyini Domaniç dağı engebelendirir Doğu ve kuzeyinde İnegöl ovası yer alır Dağlardan kaynaklanan suları Kocadere ve kolları toplar

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayanır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, patates, arpa, soğan, mısır, üzüm, fasulye, elma ve şeftalidir Hayvancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar Sığır ve koyun beslenen ilçede önemli miktarda süt ve süt ürünleri üretilir İlçe, Bursa’nın orman ürünleri sanâyisi merkezidir Şehrin güneydoğusunda oldukça geniş bir alana yayılmış olan küçük sanâyi sitesinin büyük bir bölümünü ağaç işleri ve mobilya atölyeleri teşkil eder Mobilyaları Türkiye çapında meşhurdur

İlçe merkezi, Uludağ’ın doğu eteğinde ve İnegöl Ovasının batı bölümünde kurulmuştur İl merkezini meydana getiren ilçeler dışında, Bursa’nın en kalabalık ilçesidir Bursa-Eskişehir-Ankara karayolu ilçeden geçer İl merkezine 45 km mesâfededir İlçenin köftesi meşhurdur Eski ismi Angelekome olan ilçe, 1298’de Turgut Alp tarafından fethedildi On dokuzuncu asrın sonlarına kadar Bursa sancağına bağlı bir bucak olarak kaldı 1865’te ilçe olan İnegöl, Bilecik sancağına bağlandı Kurtuluş savaşı sırasında Yunan işgâline mâruz kalan İnegöl 6 Eylül 1922’de işgâlden kurtuldu 1926’da Bursa’ya bağlı ilçe durumuna getirildi Belediyesi 1878’de kurulmuştur

İznik: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 41942 olup, 17232’si ilçe merkezinde, 24710’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 40 köyü vardır Yüzölçümü 753 km2 olup, nüfus yoğunluğu 56’dır İlçe topraklarını güneyden Avdan Dağı, kuzeyden Samanlı Dağı engebelendirir Orta kesiminde İznik Gölü ile İznik Ovası yer alır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri üzüm, domates, buğday, mısır, arpa olup az miktarda patates ve şeftali yetiştirilir İznik Gölünde avlanan kerevit yurt dışına ihraç edilir Gölde ayrıca sazan ve yayın balığı avlanır İlçede yapılan çiniler meşhur olup, turistik önemli gelir kaynağıdır İlçe merkezi, İznik Gölünün doğu kıyısında kurulmuştur Göl kıyısı otel, motel, tatil sitesi ve yazlık evlerle doludur İl merkezine 77 km mesâfededir Çok eski bir târihe sâhip olan İznik, 1075’te Anadolu fâtihi Kutalmışoğlu Süleymân Şah tarafından fethedildi ve bir süre sonra Anadolu Selçuklularının başşehri oldu Osmanlılar devrine kadar Bizans ile Selçuklular arasında sık sık el değiştiren İznik, Lâtinlerin İstanbul’u işgâli üzerine 1205-1261 arasında Bizans’ın başşehirliğini yaptı Orhan Gâzi 1331’de İznik’i fethederek beyliğin merkezini buraya taşıdı 1335’te beylik merkezi Bursa’ya nakledildi

Eski ismi Nikaea olan İznik, 1915’te ilçe oldu ve 1930’a kadar İzmit’e bağlıydı Bu târihten sonra Bursa’ya bağlandı İznik, 17 asrın ortalarına kadar Türk ve dünyâ çiniciliğinin rakipsiz merkezi idi Zamanla Kütahya, İznik’i geçti ve İstanbul’da da çinicilik başlayınca, İznik’te çinicilik söndü İznik belediyesi 1875’te kurulmuştur

Karacabey: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 72898 olup, 31665’i ilçe merkezinde 41233’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 66 köyü vardır Yüzölçümü 1285 km2 olup, nüfus yoğunluğu 57’dir İlçe toprakları genelde düzdür Kuzeyinde Mudanya Dağları yer alır Topraklarını Susurluk Çayı ve kolları sular Ulubat Gölünün bir kısmı ilçe sınırları içinde kalır

Ekonomisi tarıma dayanır Başlıca tarım ürünleri soğan, şekerpancarı, arpa, mısır ve patates olup, ayrıca az miktarda baklagiller ve pamuk yetişir Türkiye’nin soğan ambarıdır İlçede kurulan Karacabey Harası, Türkiye’nin ilk harasıdır Bu hara, hayvan ıslahında önemli rol oynar ve damızlık hayvan yetiştirilen bir merkezdir Konserve Fabrikası başlıca büyük sanâyi kuruluşudur

İlçe merkezi, Karacabey Ovasında kurulmuştur İl merkezine 67 km mesâfededir Karacabey, Orhan Gâzi tarafından Osmanlı topraklarına katıldı O devirde ismi Mihaliç idi Daha sonra Karacabey olarak değiştirildi ise de uzun süre Mihaliç ismi kullanıldı 1910’da resmen ismi Karacabey oldu İlçe belediyesi 1878’de kurulmuştur

Keles: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 21675 olup, 2910’u ilçe merkezinde, 18765’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 37 köyü vardır Yüzölçümü 640 km2 olup, nüfus yoğunluğu 34’tür İlçe toprakları, dağlarla kuşatılmış bir platodan meydana gelir Kuzey ve kuzeydoğusunda Uludağ, doğusunda Domaniç dağı yer alır Dağlar karaçam, göknar, kayın ve meşe ormanlarıyla kaplıdır İlçe topraklarını Kocaçay sular

Ekonomisi hayvancılık ve ormancılığa dayalıdır Tarım alanları azdır Başlıca tarım ürünleri buğday, patates, arpa, üzüm ve elmadır İlçede bulunan sebze-meyve tohum, fidan ve fide üretme çiftliği, Türkiye ihtiyâcının önemli bölümünü karşılar İlçe topraklarında linyit yatakları vardır

İlçe, denizden 1060 m yükseklikte orman içinde kurulmuş küçük bir yerleşim merkezidir İl merkezine 56 km mesâfededir Bursa’ya bağlı bir köy iken, bucak merkezi olarak Orhaneli ilçesine bağlandı 1953’te ilçe merkezi hâline getirildi Belediyesi 1953’te kurulmuştur

Kestel: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 31710 olup, 15239’u ilçe merkezinde, 16471’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 31 köyü vardır Gürsu bucağına bağlı belediyelik köy iken, 3 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe toprakları Uludağ eteklerinde yer alır Dağlık kesimler ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Meyve ve sebze yetiştiriciliği yaygındır Bursa il merkezine çok yakın olup, birleşmek üzeredir Bursa-Ankara karayolu ilçe merkezinin kıyısından geçer

Mudanya: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 38656 olup, 17196’sı ilçe merkezinde 21460’ı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 23, Zeytinbağı bucağına bağlı 13 köyü vardır Yüzölçümü 346 km2 olup, nüfus yoğunluğu 112’dir İlçe topraklarının kıyı kesimi düz olup, hemen ardından Mudanya Dağları yükselir Bu dağlar, Gemlik ile Bandırma Körfezleri arasında kıyıya paralel olarak uzanır İlçe topraklarını Nilüfer Çayı sular

Ekonomisi tarım ve sanâyie dayanır Başlıca tarım ürünleri buğday, zeytin, soğan, üzüm ve şeftalidir Bölgede üretilen Tirilye türü sofralık zeytini Türkiye çapında meşhurdur Marmara Denizi ve Gemlik Körfezinde balıkçılık yapılır İlçede kablo fabrikası, akaryakıt depoları ve küçük sanâyi kuruluşları vardır

İlçe merkezi, Marmara kıyısında dar bir kıyı şeridi üzerinde kurulmuş bir liman şehridir Limana küçük tonajlı gemiler yanaşabilmektedir İstanbul-Mudanya arasında düzenli vapur seferleri yapılır İlçe, ikliminden dolayı Marmara’nın Antalya’sı durumundadır İl merkezine 23 km mesâfededir Eski ismi, Mirliya’dır Makedonya Krallığı burayı ele geçirince, eski şehri yıkıp, Apanya ismi ile yeni bir şehir kurdu Daha sonra ismi Montanya olmuş, bu isim zamanla değişikliğe uğrayarak Mudanya şekline dönmüştür İlçe belediyesi 1869’da kurulmuştur

İstiklal Savaşının kazanılmasından sonra,Mudanya’da Fransa’nın arabuluculuğu ile 4 Ekim 1922’de Mudanya Mütârekesi Türkiye, Fransa, İngiltere ve İtalya arasında imzâlandı Bu mütârekenin imzâlandığı ahşap binâ günümüzde müze olarak kullanılmaktadır

M Kemâlpaşa: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 100410 olup, 37938’i ilçe merkezinde, 62472’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 55, Caltılbük bucağına bağlı 16, Deveci Konağı bucağına bağlı 19, Söğütalan bucağına bağlı 17 köyü vardır Yüzölçümü 1731 km2 olup, nüfus yoğunluğu 58’dir İlçe topraklarının kuzeyi ovalık olup, doğusunda Orhaneli Dağları, güney ve batısında Çataldağ yer alır Ulubat Gölünün güney kısmı ilçe sınırları içinde kalır İlçe topraklarını sulayan Kirmasti Çayı Ulubat Gölüne dökülür

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, patates, mısır, üzüm, fasülye, arpa ve soğandır Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır En çok Merinos koyunu beslenir Sığır besiciliği gelişmektedir Ulubat Gölünde tatlı su balıkçılığı yapılır İlçe topraklarında bor ve linyit yatakları vardır

İlçe merkezi, Kirmasti Çayının kenarında, hafif eğimli bir tepede kurulmuştur İl merkezine 84 km mesâfededir İstanbul-İzmir karayolu ilçenin 4 km batısından geçer

İlçenin târihi çok eskidir Orta Asya’dan Mezopotamya yolu ile Anadolu’ya gelen Etiler bu kenti MÖ 301-331 yılları arasında Kirmasti veya Kirmastorya ismi ile Lala Şahin Mahallesi sırtlarında kurmuştur 12 asırda Anadolu Selçuklularının eline geçen Kirmasti, Selçuklu Devletinin yıkılması üzerine 14 asrın başlarına kadar Karesi Beyliğinin hâkimiyeti altında kaldı 1336’da Orhan Gâzi, Kirmasti’yi Osmanlı topraklarına katmıştır 1920’de Yunan işgâline mâruz kalan ilçe, 14 Eylül 1922’de kurtarıldı ve aynı sene içinde ismi değiştirilerek Mustafakemâlpaşa oldu

Orhaneli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 30015 olup, 6434’ü ilçe merkezinde, 23581’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 54 köyü vardır İlçe toprakları orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerden meydana gelir Kayın, kızılçam, karaçam ve ardıç ormanları ile kaplı dağlardan kaynaklanan suları Emet Çayı ile Adırnaz Çayı toplar Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayanır Başlıca tarım ürünleri buğday, patates, üzüm, şekerpancarı, arpa, mısır olup, ayrıca az miktarda soğan, fasulye, zeytin ve şeftali yetiştirilir İlçede orman ürünlerini işleyen atölyeler vardır Hayvancılık önelli geçim kaynaklarındandır Sığır ve merinos koyunu beslenir İlçe topraklarında asbest, dolomit, krom ve linyit yatakları vardır İlçe merkezi Uludağ eteklerinde kurulmuştur İl merkezine 49 km mesâfededir Gelişmemiş bir yerleşim merkezidir Belediyesi 1885’te kurulmuştur Orhaneli, Bizans devrinde Hadrianoi isimli bir yerleşim merkeziydi Buranın tekfuru Köse Mihal’in Müslüman olması üzerine Osmanlı Devletine bağlandı Orhaneli, 1869’a kadar Bursa’nın Karmanak ilçesine bağlı Beyce bucağı iken, 1882’de Atranos adıyla ilçe merkezi hâline getirildi Daha sonra ismi Orhaneli olarak değiştirildi

Orhangazi: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 56426 olup, 31889’u ilçe merkezinde, 24537’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 24 köyü vardır Yüzölçümü 476 km2 olup, nüfus yoğunluğu 118’dir İlçe topraklarının kuzeyinde Samanlı Dağları, güneyinde Mudanya Dağları, doğusunda ise İznik Gölü yer alır Gölün bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır İlçe topraklarını sulayan derelerin bir kısmı İznik Gölüne, bir kısmı ise Gemlik Körfezine dökülür

Ekonomisi tarım ve sanâyie dayalıdır Başlıca tarım ürünleri zeytin, patates, şekerpancarı ve buğday olup, ayrıca az miktarda üzüm, şeftali, mısır, arpa ve fasulye yetiştirilir Hayvancılık, ipekböcekciliği ve tatlısu balıkçılığı gelişmiştir Dokuma, kibrit ve çelik döküm fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, Bursa-Yalova karayolunun batısında eğimli bir alanda kurulmuştur İl merkezine 45 km mesâfededir

Orhan Gâzi, İznik’ten dönerken, burada kurulan pazar yerini beğenerek buraya bir câmi yaptırdı Zamanla bu câminin etrâfında bir yerleşim merkezi kuruldu İlk ismi Pazarcık iken, halkın isteği üzerine Sultan Mehmed Reşad tarafından ismi Orhangâzi olarak değiştirilmiştir

Yenişehir: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 52717 olup, 21210’u ilçe merkezinde, 31507’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 61 köyü vardır Yüzölçümü 772 km2 olup, nüfus yoğunluğu 68’dir İlçe toprakları etrâfı dağlarla çevrili düzlük alandan meydana gelmiştir Kuzeyinde Sarımeşe Dağları ve Avdan Dağı yer alır Dağlardan kaynaklanan suları toplayan Göksu Çayı, Yenişehir Ovasını sular Dağlar kayın, köknar ve karaçam ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, arpa, soğan, şeftali ve mısır olup, ayrıca zeytin, üzüm ve baklagiller de yetiştirilir Hayvancılık, ipekböcekciliği ve arıcılık gelişmiştir En çok merinos koyunu beslenir
İlçe merkezi, Yenişehir Ovasının orta kısmında, Göksu Çayının kenarında kurulmuştur İznik-İnegöl ve Bilecik-Bursa karayolları ilçeden geçer İl merkezine 53 km mesâfededir Yenişehir, Neapolis ismi ile kurulmuş bir Bizans yerleşim merkezidir 1301’de Osmanlılar tarafından fethedildi 1921-22 arasında Yunan işgâli altında kaldı Yenişehir önce Bursa, sonra Bilecik, son olarak da 1925’te yeniden Bursa’ya bağlanmıştır Belediyesi 1905’te kurulmuştur