Secde (Şiir)

Secde (şiir)
Hakkında Secde (şiir)




SECDE
İnsanın tabii halidir secde
Henüz anne karnında bir ceninken kapanmıştır o yerlere!
Ve programlıdır bir ömür, secdeye
Herkes mi?
Evet, ama kime?
Kimi hırslarına secde eder, tükenmek bilmeyen ihtiraslarına kimi de
Şehvete secde edenler de en az benliğine sacidler kadar çoktur
Ya paraya, makama, kadına secde?
Yönelmek varken Vareden'e, dupduru bir kalble

Hükümdar Dakyanus'tan kaçarken emeli tekti Kehf Ashabı'nın:
Duru, berrak ve ılık bir secdeydi aradıkları
Yoklukta varlık içindi bütün çektikleri
Hayatları secdeydi onların, secdeleri hayat!
İsrafil'in Sur'u ile kıyam edeceklerdi, bir kere ahd etmişlerdi
Onlar bir yemin etmişlerdi, artık değişmezdi kıbleleri ebedi
Yemin bir olurdu çünkü, secde bir kere!
Makseline arkadaşlarını teselli ediyordu:
"Ey kardeşlerim!
Mademki sonunda O'na döneceğiz,
Hükümdar bizi yakalasa da dönmeyeceğiz!"
Ve işte sadakatin canı deşip canana varmasıdır secde!
Ölümüne, Kıtmircesine!
Atılan taşlara,
Yanımızdan uzaklaş
Bizi ele vereceksin uyarılarına rağmen
Ashab-ı Kehf in;
Arka ayakları üstüne dikilip
"Ne olur beni de aranıza alın,
Siz Allah'ın sevdiklerisiniz,
Sizin bekçiniz olmayı bana çok görmeyin!"
Diyecek yürek ister Kıtmir olmak
Kıtmir oluşun adıdır Vareden'e yönelen secde

Secde bir gönül işidir eğer rotasını doğru tayin etmişse
O'nu bulmayan bütün yönelişler boşluğa akar,
Her şey helak olup gidicidir,
O'na bakan yüz müstesna!'
Sahibine yönelen secde bir ömür boyunca akar,
Çağlar, hayat verir kurumuş beldelere ve bulur havzasını
Kılıktan kılığa girer,
Değişik şekillerde tebarüz eder; ama değişmez özde
Varış noktasını simgeler şehitlik,
Secdenin son menzilde ulaşacağı
Hayatı sadece bir anlık istihkarı değildi
Mus'ab'ı efsane kılan!
Belki, dünya ona her şeyiyle gülümserken
Elinin tersiyle onu bir kenara itip
Allah Resulü (sas)'ne koşması
Ve bütün sıkıntılara rağmen
Ondan bir lahza ayrı düşmeden
Alevleri göğsünde eritmesi
Ve son demde de bu şiiri şehadet kafiyesiyle noktalamasıydı!
Sadakatini,
Yeminini
Yani her şey olan secdesini kanlarıyla dillendirmesiydi
Mus'ab'ı Mus'ab yapan!
Biatini yerine getirememiş olma endişesiyle,
Her şeyini O'nun uğrunda yitirirken,
Son secdesinde yüzünü kapatmasıydı:
"Koruyamadım Seni Ya Rasulallah!
Koruyamadım dünyalara değişmeyeceğim o mübarek bedenini!"
Izdırabın bestesidir secde!

Ve değişmez asla kutsiler küçük bir menfaatle!
Lisan-ı Nebi'de 'ekin'dir onlar
Ayçiçekleridir,
Sonunda Güneş'i görür
Hep; savrulsa, yatsa bile
Başkalara dönmek en büyük zillettir kutsilere,
Çekinirler çünkü
'Kalblerin ve gözlerin (dehşetle) döneceği günden'
Dünya her saniye döner de hayalleri dahi dönmez
Kutsilerin nefsin en küçük isteklerine bile
Para, makam, şöhret de neymiş secde varken Vareden'e
Dünya mı dedin dostum,
Değmiyor alaka-i kalbe!