Namaz Ahirete İmanla Gitmeye Vesiledir.

Namaz Ahirete İmanla Gitmeye Vesiledir
Hakkında Namaz Ahirete İmanla Gitmeye Vesiledir




Namazla ilgili dinimizin emir ve yasakları, teşvik ve tehditleri tam bilinmiyor
Ayet ve hadislerde, İslâm ulemasının kitaplarında ve uygulamalarında öyle ilginç
ve etkili bilgiler vardır ki, bunları bilen bir kimsenin namaza ilgisiz kalması
zordur
İşte birçok mü’mini sorumluluğa sevk edecek Asr-ı Saadette yaşanmış bir
olay:
Abdullah bin Ebî Evfâ (ra) anlatıyor:
Resul-i Ekremin (asm) huzurunda bulunduğumuz bir sırada ona birisi gelerek:
“Yâ Resûlâllah, ölüm döşeğinde yatan bir genç var Kendisine,
‘Lâilâheillâllah, de’ dendiği halde bunu söyleyemiyor” dedi
Resul-i Ekrem (asm):
“Namaz kılar mıydı?” diye sordu
Adam:
“Evet, (kılardı)” dedi
Bunun üzerine Resul-i Ekrem (asm) kalktı Biz de onunla kalktık Resul-i
Ekrem gencin yanına girdi ve ona:
“Lâ ilâhe illâllah, de” buyurdu
“Söyleyemiyorum”
Resul-i Ekrem (asm), “Niçin?” diye sorunca, gelen adam:
“Annesine âsi idi” dedi
Resul-i Ekrem:
“Annesi sağ mı?” diye sordu Oradakiler:
“Evet sağdır” dediler Resul-i Ekrem:
“Çağırın gelsin” buyurdu Onlar da kadını çağırdılar, kadın da geldi Resul-i
Ekrem kadına:
“Bak şurada büyük bir ateş (olsa) ve ‘Oğluna şefaat edersen onu bu ateşte
yakmayız; fakat şefaat etmezsen bu ateşte yakarız’ deseler ne yapardın? Şefaat
eder miydin?” diye sordu
Kadın:
“Onun şefaatçisi ben olurdum” dedi Resul-i Ekrem:
“O halde ondan râzı olduğuna, Allah-u Teâlâyı ve beni şâhit göster” buyurdu
Kadın:
“Allah’ım! Seni ve Resul-i Ekremi şâhit tutuyorum Oğlumdan râzı oldum
(hakkımı ona helâl ettim)” dedi
Bunun üzerine Resul-i Ekrem (asm) hasta gence:
“Lâ ilâhe illâllahu vahdehû lâ şerikeleh ve eşhedü enne Muhammeden abdühû
ve Resulüh, de” diye buyurdu Hasta hemen şehâdet getirdi
Bunun üzerine Resul-i Ekrem (asm):
“Allah’a hamdolsun ki, benim vasıtam ile bu genci Cehennem ateşinden kurtardı”
dedi (Hadisi Taberânî ve özet olarak Ahmed bin Hanbel rivâyet etmiştir)
Bu müthiş hadisteki ibretli noktalar sizin de dikkatinizi çekmiştir
Öncelikle, karşımızda hayatının son deminde imansız giderek, sonsuz azaba
müstehak olmak üzere olan bir “Müslüman genç” var Ve bu genç, Asr-ı Saadette
yaşayan, o altın çağın mutluluk ortamında yetişen, o atmosferin havasıyla büyüyüp
serpilen bir genç Hadisin başka rivayetlerinden anlıyoruz ki, bu öyle çocuk
yaşlarda bir genç değildir; evlenmiş, yuva kurmuş bir gençtir
İşte iman ve İslâmın zirveleştiği bir dönemde ruhunu Allah’a teslim etmek
üzere olan bu genç, imansız gitmek üzere Üstelik bu bir sahabedir Çünkü o
asırda yaşamış ve Peygamberimizi (asm) görmüştür Son anına kadar
mü’mindir, inançlıdır Çünkü, “İnanmıyorum” veya “Söylemeyeceğim” demiyor;
“Söyleyemiyorum” diyor
Bu durumdaki bir gencin problemi kendisine iletildiğinde Peygamberimizin
ilk sorusuna bakın: “Namaz kılar mıydı?”
Bu ilk soru, ahirete imanla gitmek, o ebedî davayı kazanmak isteyen bizleri
beynimizden vuruyor, ruhumuzu sarsıyor, âdeta titretiyor Demek, böyle bir
problemin ilk sebebi, “namaz kılmamak” olabilir; başka bir şey olamaz ki, Peygamberimizin
ilk sorusu bu oluyor
Şimdi düşünün: Hangimiz bu sonsuz hayatı kaybetmek isteriz? Müslüman olduğunu
söyleyen hangi insan, “Ben son nefeste imansız gitsem de olur” diyebilir?
Aksine, bütün dualarımızda hüsn-ü hâtime, yani iyi son için, imanla ölmek
için dua etmiyor muyuz?
İşte o müthiş imtihanın ilk sorusu iman, ikincisi namazdır Hadisten, ana baba
hakkının, hüsn-ü hâtime üzerinde ne derece etkili olduğunu da anlıyoruz
Hiç şüphesiz bu hadisten, namaz kılmayan veya anne babasına isyan eden
herkesin mutlaka imansız gideceği anlamını çıkaramayız Çünkü, son nefeste
kimin nasıl gideceğini ancak Allah bilir Fakat bu hadis, önemli bir ipucu veriyor,
çok ciddi bir biçimde bizi uyanık ve tetikte olmaya çağırıyor