Evliyadan Hac Hikayesi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Evliyadan Hac Hikayesi
Hakkında Evliyadan Hac Hikayesi

Evliyadan Hac Hikayesi

Onlardan birisi de Seyyid Ahmed er-Rıfai (ks) Hazretleridir

Bu güzeL insan hacca gider

Hac vazifesini yerine getirdikten sonra Medine’ye, Varlığın Baş Tacı’nın şehrine yönelir

Uzaktan şehir gözükünce devesinden inip, bir ömür boyu hasretiyle gözyaşı döktüğü Sevgili’nin huzuruna büyük bir edep ve aşkla yürümeye başlar

Dünyanın en güzel sohbetine katılmak için, muhabbet ve coşkuyla gelen sahabe gibi Ravza-yı Mutahhara’ya girer

Başı önünde… Baktığı an, sanki o nur fışkıran Cemal-i Nebi’yi görecek gibi kabr-i saadete doğru yürür

Kabrin önüne gelince ilan-ı aşk edercesine “es-Selamu aleyke ya Ceddi!” der

İşte tam o sırada, uzaklardan hasretle ve yüreği aşkla yanarak gelmiş bu zata, hazır bulunanların da duyacağı şekilde Efendimiz, mübarek kabrinden “Aleyke’s selam ya veledi!” diye karşılık verir

Herkes bu Muhammedi sesle coşmuştur… Rıfai Hazretlerinin iştiyakı o kadar artar ki, yüce huzurda diz çökerek:
- Uzakta iken benim yerime, “varıp toprağını öpsün” diye hep ruhumu gönderiyordum

Şimdi bu devlet bedenime de nasip oldu Efendim! Uzatın mübarek elinizi öpeyim, diye yalvarır

Rasulullah Efendimiz (sas) böyle hasret dolu bir dileğe lutufta bulunmaz mı?

O nurani, gül kokan mübarek elini uzatır ve Rıfai Hazretleri öpme şerefine nail olur… Orada bulunanlar bu manzara karşısında mest ü hayran olurlar ve cuşa gelenlerin “Allah!

Şefaat Ya Rasulallah!” nidaları semaları doldurur…

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Evliyadan Hac Hikayesi *Evliyadan Hac Hikayesi* Hakkında *Evliyadan Hac Hikayesi* Evliyadan Hac Hikayesi Onlardan birisi de Seyyid Ahmed er-Rıfai (ks) Hazretleridir Bu güzeL insan hacca gider Hac vazifesini yerine getirdikten sonra Medine’ye, Varlığın Baş Tacı’nın şehrine yönelir Uzaktan şehir gözükünce devesinden inip, bir ömür boyu hasretiyle gözyaşı döktüğü Sevgili’nin huzuruna büyük bir edep ve aşkla yürümeye başlar Dünyanın en güzel sohbetine katılmak için, muhabbet ve coşkuyla gelen sahabe gibi Ravza-yı Mutahhara’ya girer Başı önünde… Baktığı an, sanki o nur fışkıran Cemal-i Nebi’yi görecek gibi kabr-i saadete doğru yürür Kabrin önüne gelince ilan-ı aşk edercesine “es-Selamu aleyke ya Ceddi!” der İşte tam o sırada, uzaklardan hasretle ve yüreği aşkla yanarak gelmiş bu zata, hazır bulunanların da duyacağı şekilde Efendimiz, mübarek kabrinden “Aleyke’s selam ya veledi!” diye karşılık verir Herkes bu Muhammedi sesle coşmuştur… Rıfai Hazretlerinin iştiyakı o kadar artar ki, yüce huzurda diz çökerek: - Uzakta iken benim yerime, “varıp toprağını öpsün” diye hep ruhumu gönderiyordum Şimdi bu devlet bedenime de nasip oldu Efendim! Uzatın mübarek elinizi öpeyim, diye yalvarır Rasulullah Efendimiz (sas) böyle hasret dolu bir dileğe lutufta bulunmaz mı? O nurani, gül kokan mübarek elini uzatır ve Rıfai Hazretleri öpme şerefine nail olur… Orada bulunanlar bu manzara karşısında mest ü hayran olurlar ve cuşa gelenlerin “Allah! Şefaat Ya Rasulallah!” nidaları semaları doldurur…