Ölmemek İçin Ölüyoruz

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Ölmemek için ölüyoruz
Hakkında Ölmemek için ölüyoruz

Seneler önce tanıştığım sevimli bir ihtiyar vardı

Ayaküstü sohbetlerimizde mutlaka birşeyler vermeye çalışırdı

Birgun notlarımı karıştırırken,ondan aldığım şu dörtlüğe rastladım;
"gafil olma insanoglu,seyir eyle sağı solu
Her canlının toprak sonu,ölümünden şüphen mi var?"
Şu dünyadan bir iz bırakmadan bomboş giden de var,bir söz ile bir fikre saksılık edende

Bu farklılık nedendir acaba?Niye hepimiz aynı hal üzere olamıyoruz?Uzayip giden soruların bir cevabı da, insanin misafir olduğunun unutulması olsa gerek

Hem de vazifesi çok bir misafir

Misafir,gitmeye gelendir

O halde dünya insan için bir durak ! Sonsuzluğun yanında küçük bir parantez

Bir seydir ama hersey degildir

Bir tarladır belki

Herkes kabiliyetine göre ne ekmişse,yarın onu biçecektir

Böyle tanır,böyle bilirsek ölümü; çekirdeğimizi çürütmez,yarinin baharina bir gül de biz taşımış oluruz

Her çiçek gül degildir

O sahtelerin kokusuyla ayrilir

Insan da böyle

Ismiyle,cismiyle insan olmak yetmiyor

Hangi silinmez izi birakmiş,hangi hayirli hizmetin ucundan tutmuş isek,kiymetimizi o tayin ediyor

Ey çekirdegini çürütenler! Bir gün olur,suç sizde derler

Karanlıkta kalsaydınız,bahara çıkacaktınız

Toprağın gecesine yaslanan güller gibi, çok geçmeden güneşe gülecektiniz

Endişeniz neydi! Kaybolmak mı? Yok olmak mı? Hangi gece var ki, sabahi olmamış? Hangi bahar var ki, gül kokmamış?

Bu perdenin arkası da var

Yağmur,firtina ve kar

Hemen ardindan bahar

Zahmetleri rahmetler takip ediyor

"Ölüm, kabir gibi görünen meşakkatler netice itibariyle saadetlerdir

Çünkü,nurani alemlere giden yol kabirden geçer ve en büyük saadetler büyük ve acı felaketlerin neticesidir

Mesela; Hazret-i Yusuf, Misir azizliği gibi bir saadete,ancak kardeşleri tarafindan atildigi kuyu ve Zeliha'nin iftirasi uzerine konuldugu hapis yolu ile nail olmustur

"
Gelgelelim insan kendini aldatiyor

Karanlikta iken aydinlikta zannediyor

Gözünün esyayi zor seçebildigi bir aleme aydinlik diyor

Günahlar ve gaflet ile örtünen kalin bir duvar, öte alemin nurlarina mani oluyor

Bir tövbe etse, karadan aka geçse, gaflet perdesini yirtsa , hemen yanibasinda ışığı bulacak ve dunyanin bütün gösterişine rağmen, ahirete nisbeten bir zindan hükmünde olduğunu görecek ve belki de bunca inadina gülecek

Evet biz bir misafiriz

Karanliktan aydinliga

Öyle ise yola devam

Bu yol topraktan ve kabirden geçse de korku yok

Çünkü bir getiren var

Getiren goturuyor

Ve bu aciz misafirini huzuruna davet ediyor

Ne çareki güzergah böyle

Herşey payina düşeni alacak

Ruzgar sesimizi, günes gölgemizi, toprak bedenimizi; ama ruhumuz ebedi

I
ste muhim olan da bu

En kiymetli malimiz o degil mi? Onu bu davetin bir çiçeği, bir hediyesi olarak Rabbimize, yani verene ***ürüyoruz

Ölmemek icin ölüyoruz

Hangi devlete eli boş gidilir? Ahiret gibi saadete, cennet gibi bir davete, böyle bir hediye gerekir

Peygamber Efendimiz(s

a

v) "Ölum kulun canını Rabbine hediye etmesidir" buyurmuyor mu?

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ölmemek İçin Ölüyoruz *Ölmemek için ölüyoruz* Hakkında *Ölmemek için ölüyoruz* Seneler önce tanıştığım sevimli bir ihtiyar vardıAyaküstü sohbetlerimizde mutlaka birşeyler vermeye çalışırdıBirgun notlarımı karıştırırken,ondan aldığım şu dörtlüğe rastladım; "gafil olma insanoglu,seyir eyle sağı solu Her canlının toprak sonu,ölümünden şüphen mi var?" Şu dünyadan bir iz bırakmadan bomboş giden de var,bir söz ile bir fikre saksılık edende Bu farklılık nedendir acaba?Niye hepimiz aynı hal üzere olamıyoruz?Uzayip giden soruların bir cevabı da, insanin misafir olduğunun unutulması olsa gerekHem de vazifesi çok bir misafir Misafir,gitmeye gelendirO halde dünya insan için bir durak ! Sonsuzluğun yanında küçük bir parantezBir seydir ama hersey degildirBir tarladır belkiHerkes kabiliyetine göre ne ekmişse,yarın onu biçecektirBöyle tanır,böyle bilirsek ölümü; çekirdeğimizi çürütmez,yarinin baharina bir gül de biz taşımış oluruzHer çiçek gül degildirO sahtelerin kokusuyla ayrilirInsan da böyleIsmiyle,cismiyle insan olmak yetmiyorHangi silinmez izi birakmiş,hangi hayirli hizmetin ucundan tutmuş isek,kiymetimizi o tayin ediyor Ey çekirdegini çürütenler! Bir gün olur,suç sizde derler Karanlıkta kalsaydınız,bahara çıkacaktınızToprağın gecesine yaslanan güller gibi, çok geçmeden güneşe gülecektinizEndişeniz neydi! Kaybolmak mı? Yok olmak mı? Hangi gece var ki, sabahi olmamış? Hangi bahar var ki, gül kokmamış?Bu perdenin arkası da varYağmur,firtina ve karHemen ardindan bahar Zahmetleri rahmetler takip ediyor "Ölüm, kabir gibi görünen meşakkatler netice itibariyle saadetlerdirÇünkü,nurani alemlere giden yol kabirden geçer ve en büyük saadetler büyük ve acı felaketlerin neticesidirMesela; Hazret-i Yusuf, Misir azizliği gibi bir saadete,ancak kardeşleri tarafindan atildigi kuyu ve Zeliha'nin iftirasi uzerine konuldugu hapis yolu ile nail olmustur" Gelgelelim insan kendini aldatiyorKaranlikta iken aydinlikta zannediyorGözünün esyayi zor seçebildigi bir aleme aydinlik diyorGünahlar ve gaflet ile örtünen kalin bir duvar, öte alemin nurlarina mani oluyor Bir tövbe etse, karadan aka geçse, gaflet perdesini yirtsa , hemen yanibasinda ışığı bulacak ve dunyanin bütün gösterişine rağmen, ahirete nisbeten bir zindan hükmünde olduğunu görecek ve belki de bunca inadina gülecek Evet biz bir misafirizKaranliktan aydinliga Öyle ise yola devamBu yol topraktan ve kabirden geçse de korku yokÇünkü bir getiren varGetiren goturuyorVe bu aciz misafirini huzuruna davet ediyorNe çareki güzergah böyleHerşey payina düşeni alacak Ruzgar sesimizi, günes gölgemizi, toprak bedenimizi; ama ruhumuz ebediI ste muhim olan da buEn kiymetli malimiz o degil mi? Onu bu davetin bir çiçeği, bir hediyesi olarak Rabbimize, yani verene ***ürüyoruz Ölmemek icin ölüyoruz Hangi devlete eli boş gidilir? Ahiret gibi saadete, cennet gibi bir davete, böyle bir hediye gerekirPeygamber Efendimiz(sav) "Ölum kulun canını Rabbine hediye etmesidir" buyurmuyor mu?