Ya Bir Fırsat Daha Vermeseydin ..

Ya bir fırsat daha vermeseydin
Hakkında Ya bir fırsat daha vermeseydin




Çocukluğumdan beri dar mekanlardan sıkılır ve bu tür yerlerden
feryat edercesine uzaklaşırdım İleri yaşlarda bunun bir hastalık olduğunu
anlamış, fakat bu illetten bir türlü kurtulamamıştım
Oysa ki dar mekanlara, simdi ister istemez girecektim
Beni sarıp sarmalamışlar ve uzunca bir tabuta yerleştirmişlerdi
Çevremde dolaşanların sesini gayet iyi duyuyor ve gözlerim kapalı olmasına
rağmen, her nasılsa onları görebiliyordum
- Genç yasta öldü zavallı, diyorlardı Halbuki yapacak ne kadar çok is
vardı
Gerçekten de bir çok isim yarım kalmıştı Mesela oğluma iyi bir işyeri
açamamış, araba ile renkli televizyonun taksitlerini henüz bitirememiştim Büyük bir firma kurup dostlarımı orada toplamak da artık hayal olmuştu Üstelik kış çok yaklaştığı halde odun- kömür isini halledememiş ve çatının akan yerlerini aktaramamıştım
Yarıda kalan islerimi arka arkaya sıralarken, kulaklarımı çınlatan
bir sesle irkildim Sanki mikrofonla söylenen bu ses, beynimin en ücra köselerinde yankılanıyor ve : "Geçti artık, geçti"diyordu
İçimden "Keşke geçmemiş olsaydı" diyordum Nereden basıma gelmişti
o kaza bilmem ki? Halbuki ne kadar da iyi araba kullanırdım
Olup bitenleri hatırlamaya çalışırken, dostlarımın çevremi
sardığını ve içinde bulunduğum tabutun kapağını örtmeye çalıştıklarını fark ettim Onları engellemek için avazım çıktığı kadar bağırmak ve çırpınmak istediğim halde ne kımıldayabiliyor, ne de bir ses çıkartabiliyordum Biraz sonra koyu bir karanlıkta kalmış ve gözlerimi tabutun tahtaları arasından sızan ışığa çevirmiştim Dehşet içinde :
- Aman Allah'ım dedim Ne olacak simdi halim?
Korkudan hiçbir şey düşünemiyordum Bu arada omuzlara kaldırılmış
ve sallana sallana götürülmeye başlanmıştım Dışarıdaki seslerden yağmur yağdığı belli oluyor ve su damlacıklarının sesi, tabutumun gıcırtısına karışıyordu
Cenaze namazı için camiye gidiyor olmalıydık Cami deyince aklıma
gelmişti Çok yakınımızda olmasına ve her gün 5 defa davet edilmeme rağmen bir türlü vakit bulup gidememiştim Ama her zaman söylediğim gibi 50 yasına gelince namaza başlayacak ve herkesin şikayet ettiği kötü alışkanlıklarımı terk edecektim Evet evet, şu kaza olmasaydı, ileride ne iyi bir insan olacaktım
Daha önceden duyduğum ve nereden geldiğini kestiremediğim ses :
- "Geçti artık, geçti"diye tekrarladı "Bitti artık"
Biraz sonra namazım kılınmış ve tekrar omuzlara kaldırılmıştım
Mahallemizdeki kahvehanenin önünden geçerken, her gün iskambil
oynadığımız arkadaşların neşeli kahkahalarını işitiyor ve "herhalde ölüm haberimi duymamış olacaklar" diye düşünüyordumSesler iyice uzaklaştığında eğik bir şekilde taşındığımı hissederek, mezarlığa çıkan yokuşu tırmandığımızı anladım
Şiddetle yağan yağmurun tabuttaki çatlaklardan sızarak kefenimi yer yer
ıslattığının da farkındaydım Buna rağmen dışarıda konuşulanlara kulak verdim
Dostlarımın bir kısmı piyasadaki durgunluktan bahsediyor, bir kısmı da milli takımın son oyununu methediyordu Tabutumu taşıyan diğer biri ise yanındakinin kulağına fısıldayarak :
Rahmetlinin tersliği, öldüğü günden belli, diyordu Sırılsıklam
olduk birader!
Duyduklarım herhalde yanlış olmalıydı Yoksa bunlar, uykularımı onlar için feda ettiğim dostlarım değil miydi?
Yolculuğum bir müddet sonra bitmiş ve tabutum yere indirilmişti
Kapak tekrar açıldı ve cansız vücudumu yakalayan kollar, beni dibinde su toplanmış olan çukura doğru indirdi
Boylu boyunca yattığım yerden etrafıma baktım Aman Allah'ım, bu
kabir değil miydi?
O ana kadar buraya gireceğimi neden düşünmemiştim
Sessiz feryatlarımı kimseye duyuramıyor ve dostlarımın üzerimi
örtmek için yarıştığını hissediyordum Tekrar zifiri karanlıkta kalmış ve bütün acizliğimle dua etmeye başlamıştım
Ya Rabbi, diyordum Bir fırsat daha yok mu, senin istediğin gibi
bir kul olayım Ve kabrimi, Cennet bahçelerinden bir bahçeye çevireyim? Aynı ses, her zamankinden daha şiddetli olarak : "Geçti artık, geçti" diye
tekrarladı "Her şey bitti artık" Mezarımı örten tahtaların üzerine atılan toprakların çıkardığı ses gök gürültüsünü andırıyor ve bütün benliğimi sarsıyordu
Son bir gayretle yerimden fırlayarak gözlerimi açtım Odamdaki
rahat yatağımda yatıyor, fakat korkunç bir kabus görüyordum Bitişik dairede oturan doktor arkadaşım beni ayıltmaya çalışarak : "Geçti artık, geçti" diye bağırıp duruyordu "Geçti, bak hiç bir şey kalmadı" Yattığım yerden yavaşça doğruldum
Terden sırılsıklam olmuş ve sanki 20 kilo birden vermiştim Dışarıda sağanak halinde yağmur yağıyor, simsek ve gök gürültüsünden bütün ev
sarsılıyordu
Etrafımdakilerin şaşkın bakışları arasında kendimi toparlamaya
çalışırken :
- Ya Rabbi sana zerrelerim adedince şükürler olsun, diyordum İyi bir
kul olmak için ya bir fırsat daha vermeseydin !