Ona &Quot; El-Emin &Quot; Derlerdi ! [ Şiir ]

Ona " EL-EMİN " Derlerdi ! [ Şiir ]
Hakkında Ona " EL-EMİN " Derlerdi ! [ Şiir ]




ONA, "EL-EMÎN" DERLERDİ

Peygamber Efendimiz, henüz “Gençlik çağı”nda,
Çok takdîr edilirdi insanlar arasında

Onun yumuşaklığı, güzel huy ve ahlâkı,
Hayrân bırakıyordu kendine cümle halkı

Şaşılacak derece “Doğru söz”lülüğünden,
“El-emîn” lakâbıyla meşhûr oldu o günden

O zaman Arablarda, her kötülük, şer vardı,
Koyu bir câhiliyyet devri yaşıyorlardı

İçki, kumar ve faiz, vardı her kötü ahlâk,
Putlara taparlardı en kötüsü olarak

O, bu fenâlıklardan, hep uzak duruyordu,
Özellikle putlara hiç yakın olmuyordu

Kendi koyunlarını, Ciyâd dağı yanında,
Güderdi hep çocukluk ve gençlik yıllarında

Hem te'mîn ediyordu bu yolla geçimini,
Hem de uzak tutardı onlardan kendisini

Tam “Yirmi” yaşlarında bulunduğu zamanda,
“Âsâyiş” diye bir şey yoktu Arabistanda

Yâni zulüm ve fesat, her yeri kaplamıştı,
Can ve mal emniyyeti, mâlesef kalmamıştı

Mekkenin yerli halkı, yolculara çok defâ,
Yaparlardı her türlü zulüm, ezâ ve cefâ

Ticâret veyâhut da Beytullahı ziyâret,
İçin gelenlere de yaparlardı eziyyet

Türlü haksızlıklara uğrayanlar da ancak,
Merci' bulamıyordu hakkını arayacak

Bu sırada Yemen’den, ticâret maksadıyle,
Biri geldi Mekke’ye, çok mal ve eşyasıyle

“Âs bin Vâil” adında biri zor kullanarak,
Gasp etti mallarını, zulüm ile alarak

O dahî bu haksızlık ve zulüm karşısında,
Çıkıp feryâd eyledi “Ebû Kubeys” dağında

Bu vak’ayla iyice karışmıştı ortalık,
Bu, bardağı taşıran “Son damla” oldu artık

Hâşim oğullarıyle diğer kabîlelerin,
İleri gelenleri toplanıp etti yemîn

Şöyle ki, “Bundan sonra, hiçbir insana artık,
Aslâ yapılmıyacak bir zulüm ve haksızlık

En ufak haksızlığa uğrarsa biri eğer,
Hakkı alınacaktır” diye karâr verdiler

Her türlü haksızlığı önlemek gâyesiyle,
“Adâlet Cem’iyyeti” kuruldu böylelikle

Böyle bir cem’iyyetin kurulmasında o gün,
Te'sîri çok olmuştu genç yaşta “O Resûl'ün

Mekkede te'sîs olan bu cem’iyyetle artık,
Önlendi tamâmiyle bu "Zulüm" ve "Haksızlık"

Önceki o âsâyiş, tekrâr kurulmuştu tâm,
Hem dahî uzun müddet te'sîri etti devâm

Peygamberlikten sonra, bir gün buyurdular ki:
(O günkü sözleşmede bulunmuştum ben dahî

Öyle bir cem’iyyette bulunup hizmet etmek,
Bana, yüklü servetten sevimlidir daha pek

Öyle bir sözleşmeğe çağrılsam şimdi şâyet,
Elbette, seve seve eder idim icâbet)