Ziyaretin Ölüye Faydasi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Ziyaretin ölüye faydasi
Hakkında Ziyaretin ölüye faydasi

ZIYARETIN ÖLÜYE FAYDASI

a) Özellikle anne, baba diğer akraba ve dostların kabırleri, ruhları için Allah’a dua ve istiğfar etmek amacıyla ziyaret edilir

Ölüler adına yapılan hayır ve hasenâtın sevabının onlara ulaşacağı sahih hadis ve icmâ delili ile sabittir

Ölüler ziyaret edilirken, onların ruhları için Allah’a dua edilir, Kur’an okunur, yapılan iyiliklerin sevabı bağışlanır

Kabre ağaç dikmek sevabtır

Dikilen ağaç ve bitkinin ölünün ruhundan azabın hafifletilmesine sebep olacağına dair hadisler vardır

Hristiyanların yaptığı gibi kabre çelenk götürmek mekruhtur

Dua ve istiğfarın ölülerin ruhları için faydalı olacağına şu ayet-i kerime de delâlet eder: “Ey Rabbimiz, bizi ve iman ile bizden önce geçmiş olanları yarlığa

İman etmiş olanlar için kalbimizde bir kin bırakma” (el-Haşr, 59/10)

Bu konuda varid olan pek çok hadis vardır (Ahmed b

Hanbel, Müsned, II, 509; VI, 252; İbn Mâce, Edeb,
b) Ölünün dirileri işitmesi

Kabır ziyareti sırasında konuşulanları kabırdeki kişinin duyduğu ve verilen selâmı aldığı hadislerle sabittir

Abdullah b

Ömer (r

a)’den nakledildiğine göre Hz

Peygamber Bedir gazvesinden sonra yerde yatan Kureyş büyüklerinin cesetlerine karşı: “Rabbinizin va’dettiği azabın doğru olduğunu anladınız mı?” diye seslenmişti

Hz

Ömer’in: “Ey Allah’ın Resulu! Bu duygusuz cesetlere mi hitap ediyorsunuz?” demesi üzerine, Resulullah (s

a

s) şöyle buyurmuştur: “Siz bunlardan daha fazla işitici değilsiniz

Fakat bunlar cevap veremezler” buyurmuştur (Ahmed b

Hanbel, II, 121)

Bu konuda Hz

Aişe’den, ölülerin işitmesi yerine, Resulullah’ın; “Gerçeği ölünce şimdi daha iyi anlarlar

Nitekim Cenâb-ı Hak’da: “Habibim sen, sözünü ölülere duyuramazsın ” hadisi nakledilmiştir

Ancak çoğunluk İslâm bilginleri bu konuda Hz

Âîşe’ye muhalefet etmişler, başka rivayetlere uygun düştüğü için yukarıda zikrettiğimiz Abdullah b

Ömer’in hadisini esas almışlardır (bk

ez-Zebîdi, Tecrid-i Sarih Terc

Kâmil Miras, Ankara 1985, IV, 580)

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ziyaretin Ölüye Faydasi *Ziyaretin ölüye faydasi* Hakkında *Ziyaretin ölüye faydasi* ZIYARETIN ÖLÜYE FAYDASI a) Özellikle anne, baba diğer akraba ve dostların kabırleri, ruhları için Allah’a dua ve istiğfar etmek amacıyla ziyaret edilir Ölüler adına yapılan hayır ve hasenâtın sevabının onlara ulaşacağı sahih hadis ve icmâ delili ile sabittir Ölüler ziyaret edilirken, onların ruhları için Allah’a dua edilir, Kur’an okunur, yapılan iyiliklerin sevabı bağışlanır Kabre ağaç dikmek sevabtır Dikilen ağaç ve bitkinin ölünün ruhundan azabın hafifletilmesine sebep olacağına dair hadisler vardır Hristiyanların yaptığı gibi kabre çelenk götürmek mekruhtur Dua ve istiğfarın ölülerin ruhları için faydalı olacağına şu ayet-i kerime de delâlet eder: “Ey Rabbimiz, bizi ve iman ile bizden önce geçmiş olanları yarlığa İman etmiş olanlar için kalbimizde bir kin bırakma” (el-Haşr, 59/10) Bu konuda varid olan pek çok hadis vardır (Ahmed b Hanbel, Müsned, II, 509; VI, 252; İbn Mâce, Edeb, b) Ölünün dirileri işitmesi Kabır ziyareti sırasında konuşulanları kabırdeki kişinin duyduğu ve verilen selâmı aldığı hadislerle sabittir Abdullah b Ömer (ra)’den nakledildiğine göre Hz Peygamber Bedir gazvesinden sonra yerde yatan Kureyş büyüklerinin cesetlerine karşı: “Rabbinizin va’dettiği azabın doğru olduğunu anladınız mı?” diye seslenmişti Hz Ömer’in: “Ey Allah’ın Resulu! Bu duygusuz cesetlere mi hitap ediyorsunuz?” demesi üzerine, Resulullah (sas) şöyle buyurmuştur: “Siz bunlardan daha fazla işitici değilsiniz Fakat bunlar cevap veremezler” buyurmuştur (Ahmed b Hanbel, II, 121) Bu konuda Hz Aişe’den, ölülerin işitmesi yerine, Resulullah’ın; “Gerçeği ölünce şimdi daha iyi anlarlar Nitekim Cenâb-ı Hak’da: “Habibim sen, sözünü ölülere duyuramazsın ” hadisi nakledilmiştir Ancak çoğunluk İslâm bilginleri bu konuda Hz Âîşe’ye muhalefet etmişler, başka rivayetlere uygun düştüğü için yukarıda zikrettiğimiz Abdullah b Ömer’in hadisini esas almışlardır (bk ez-Zebîdi, Tecrid-i Sarih Terc Kâmil Miras, Ankara 1985, IV, 580)