Gönül Nuru Cemalinden

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Gönül Nuru Cemalinden
Hakkında Gönül Nuru Cemalinden

GÖNÜL NURU CEMALİNDEN
Gönül nûr-ı cemâlinden habîbim bir ziyâ ister

Gözüm hâk-i rehinden ey tabîbim tûtiyâ ister

Safâ-yı sîneme zulmet veren jeng-i günâhımdır

Aman ey kân-ı ihsân zulmet-i kalbim cilâ ister

Yetiş imdâda ey Şâh-ı risâlet rûz-ı mahşerde

Ki derd-i bî-devâ-ı ma’siyet senden şifâ ister

Ne âb-ı dîdeden rahat ne âh-ı sîneden imdâd

Benim bâr-ı günâhım lûtf-ı şâh-ı enbiyâ ister

Sarıldım dâmen-i ihsânına ey Şâfi-i ümmet

Dahîlek yâ Muhammed hasta cânım bir devâ ister

Gül-i ruhsârına meftûn olanlar şüphesiz sensiz

Ne mülk ü mâl ü cân ister ne de zevk ü safâ ister

N’ola bir kerre şâd olsun cemâl-i bâ-kemâlinle

Ki kemter bendeniz Es’ad sana olmak fedâ ister

Nûr-ı cemâl: Güzel yüzlü nur
Habîb: Sevgili
Ziyâ: Işık
Hâk-i rehin: Hapsedilmiş toprak
Tabîb: Doktor
Tûtiyâ: Sürme, çinko
Safâ-yı sîne: Keyifli gönül
Zulmet: Karanlık
Jeng-i günâh: Günah pası
Kân-ı ihsân: İhsan kaynağı
İmdâd: Yardım
Şâh-i risâlet: Gönderilenlerin önderi
Rûz-ı mahşer: Mahşer günü
Derd-i bî-devâ-ı ma’siyet: Devasız günah
erdi
Âb-ı dîde: Göz suyu, göz yaşı
Âh-ı sîne: Gönül ahı
Bâr-ı günâh: Günah sıkıntısı
Lûtf-ı şâh-ı enbiyâ: Nebilerin şahının lütfu
Dâmen-i ihsân: İyilik ödeyen, lütuf yapan
Şâfi-i ümmet: Ümmete şefaat eden
Dahîlek: Kendine kat, sana erdir
Gül-i ruhsâr: Gül yüzlü
Meftûn: Tutkun, aşık
Şâd: Sevinçli, memnun
Cemâl-i bâ-kemâl: Olgunluğa erişmiş güzel yüz
Kemter: İtibarsız, aşağı
Bende: Köle

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gönül Nuru Cemalinden *Gönül Nuru Cemalinden* Hakkında *Gönül Nuru Cemalinden* GÖNÜL NURU CEMALİNDEN Gönül nûr-ı cemâlinden habîbim bir ziyâ ister Gözüm hâk-i rehinden ey tabîbim tûtiyâ ister Safâ-yı sîneme zulmet veren jeng-i günâhımdır Aman ey kân-ı ihsân zulmet-i kalbim cilâ ister Yetiş imdâda ey Şâh-ı risâlet rûz-ı mahşerde Ki derd-i bî-devâ-ı ma’siyet senden şifâ ister Ne âb-ı dîdeden rahat ne âh-ı sîneden imdâd Benim bâr-ı günâhım lûtf-ı şâh-ı enbiyâ ister Sarıldım dâmen-i ihsânına ey Şâfi-i ümmet Dahîlek yâ Muhammed hasta cânım bir devâ ister Gül-i ruhsârına meftûn olanlar şüphesiz sensiz Ne mülk ü mâl ü cân ister ne de zevk ü safâ ister N’ola bir kerre şâd olsun cemâl-i bâ-kemâlinle Ki kemter bendeniz Es’ad sana olmak fedâ ister Nûr-ı cemâl: Güzel yüzlü nur Habîb: Sevgili Ziyâ: Işık Hâk-i rehin: Hapsedilmiş toprak Tabîb: Doktor Tûtiyâ: Sürme, çinko Safâ-yı sîne: Keyifli gönül Zulmet: Karanlık Jeng-i günâh: Günah pası Kân-ı ihsân: İhsan kaynağı İmdâd: Yardım Şâh-i risâlet: Gönderilenlerin önderi Rûz-ı mahşer: Mahşer günü Derd-i bî-devâ-ı ma’siyet: Devasız günah erdi Âb-ı dîde: Göz suyu, göz yaşı Âh-ı sîne: Gönül ahı Bâr-ı günâh: Günah sıkıntısı Lûtf-ı şâh-ı enbiyâ: Nebilerin şahının lütfu Dâmen-i ihsân: İyilik ödeyen, lütuf yapan Şâfi-i ümmet: Ümmete şefaat eden Dahîlek: Kendine kat, sana erdir Gül-i ruhsâr: Gül yüzlü Meftûn: Tutkun, aşık Şâd: Sevinçli, memnun Cemâl-i bâ-kemâl: Olgunluğa erişmiş güzel yüz Kemter: İtibarsız, aşağı Bende: Köle