Ve Sen Kaçtın Masalmdan

Bir masala başladım, seni kahramanım seçtim sevgili Her kahramandan daha cesaretli, her kahramandan daha kahraman Bir seni, birde beni koydum içine Masal buya sende kahraman Hergün yeni bir sefere çıkıyordun Giderken minicik bir buseyle “döneceğim bekle” diyordun Bende inanırdım masallara Dönersin diye yolunu gözlerdim Her defasında da dönerdin, beni bıraktığın gibi severdin Ama bir gün kaçtın masalımdan sevgili Giderken döneceğim demiştin… bekledim ama gelmedin… Masal buya sende kahraman meğer her gidişinde yeni bir kucakta yeni bir nefes ararmışsın, dikiş tutturamayınca tekrar bana kaçarmışsın İnanmamak lazımmış aslında masala değil sana…

Kaçarken masalımdan geceleri bıraktın bana düşünmek için sabahı olmayan geceleri, güneş doğmasına rağmen bitmeyen geceleri Fazlaydı bana bıraktıkların yüklediklerin ağır geliyordu omzuma sevgili Sana bırakmak istedim Bırakıp kaçmak istedim son kez Bir daha ardıma bakmamacasına koşacaktım, kaçacaktım Tıpkı bir masaldan kaçan kahraman gibi Ama yapamadım Hergün bıraktıklarına bakmak için geri döndüm ve hergün seni tekrar gördüm, tekrar öldüm sevgili

Hani derler ya her biten sevda için gökyüzünden bir yıldız kayarmış, her biten sevda için bir melek ağlarmış Kaç tane yıldız kaydı yüreğimden, kaç melek ağladı sayamadım… Her ağlayan meleğe birde ben ağladım

Geceler bitmek bilmedi, güneş doğmak istemedi yine meleklerin ardından Dalgalar vurmaz oldu kıyılarıma Bir damla yağmur yağmaz oldu çatlamış toprağıma her kapımı çalan siyahlar içindeydi, matemdeydi Herkes ağladı sevdama, bitmek istemeyen karadevdama Bir sen duymadın sesi, bir sen görmedin ensendeki nefesi…

Ve kaçtın masalımdan sevgili, masal sandığım hayatımdan, yüreğimi kanatarak, sevdamı acıtarak…

alıntı