Keşke Hayatı Kullanma Kılavuzu Verselerdi..!

Ölümü okşuyorum sensizliğin bile sırt çevirdiği kahpe karanlık bir gecede
Uykularım peşin fiyatına alabildiğince taksitlere bölünüyor
Sensizliğin bırak borcunu günlük faizinin bile altından kalkamıyorum
Yollar o kadar uzun geliyorki artık bana sanki ben yürüdükçe onlar uzuyor ama onlar uzadıkçada ben kendimi yürümekten alıkoyamıyorum
Ama artık taşıyamıyor ayaklarım ağır hayat şartlarına yenik düşmüş bedenimi
Yüreğim hapis yattığı göğüs kafesinde birkaç ömür önce öldü
Hiçbirşey hatırlamıyor kafamda boşyere alan işgal eden beynim
Seninle tanıştığım o salıertesinden başka
Kapıyı çalmadan girmiştin hayatıma
İşte o andan beri tekliyor zaman
Bir ileri gitse iki geri sarıyor
Ama asıl mesele bunca yaşanmışlık arasında ben halen hişbirşeyi anlamış değilim
Şaşırma demiştim sana beynim boşuna yer işgal ediyor diye
Artık kibrit yansa volkan sanıyorum nefes alınsa kasırga
Ama cehenneme düşsem be bir fırtına çıksa herhalde herhangi bir yaz gününe ait şu uzayan yollarda yanımdan esip geçen bir bir meltem sanırdım
Neden millet sıcaktan bunalırken benim başımda bulut
bulutlar volta atıyor?
Hayatım yanlış benim
Annem keşke beni doğururken bir kullanma klavuzu verseydi bana "HAYATI KULLANMA KıLAVUZU" diye
Belki o zaman anlardım her yüze gülenin dost olmadığını her iki ayaklının insan olmadığını ama yok işte
Burdan sesleniyorum yetkililere ya bana yeni bir hayat verin kullanma klavuzu ile beraber yada alın bu tarihi geçmiş hayatı benden

ALınTıdır