Senden Sonra Tufan Olmayacak Mıydı?

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Senden Sonra Tufan Olmayacak mıydı?
Sen gidersen dünyanın duracağını zannederdim hep! Bir daha nefes alamayacağımı ve hayatın hiç tat vermeyeceğini düşünürdüm

Senden Sonra Tufan Olmayacak mıydı?

Seninle tamamlandığımı sanırdım

Sensiz kolum da olmayacaktı, kalbim de! Oysa seninle bile ne kadar eksikmişim, şimdi anladım

Sen olmazsan, bir daha güneş açmayacaktı

Açıyor! Sensiz yaşamak ölmekten beterdi, nasıl yeni bir güne uyanacaktı bedenim? Herkes gibi uyanıyorum!

Hiç acımadı mı canım gittiğinde? Anlatamam, hem de ne acımak! Kızgın demirlerle dağlandı her gece yüreğim, kan aktı nefesimden, ömrümün üstüne çizgi çektim

Kederin, yokluğun, hasretin ağırlığı bindi omuzlarıma

Odam bir sigara kokuyordu, bir de elem

Kimsenin kalbinin bu kadar acımayacağını düşünüyordum

Kimse benim kadar ızdırap çekemezdi

Sensizlik, ayrılık, bunlar nasıl kelimelerdi? Bunlar ne demekti? Öğrendim!

Günlerce bir battaniyenin altında ağlayarak yaşadım

Daha önce dinlediğim ama sözlerinin hiç o kadar hüzünlü olduğunu anlamadığım şarkılar dinledim

Daha çok ağladım! Yastıklara geçti tırnaklarım, gözümde yaş bitti

Sabaha karşı dağılan sis gibi, zaman geçtikçe yavaş yavaş kalktı ruhumun üstündeki is

Önceleri inanamadım, gülmek bile ihanetti ama sana mı, kendime mi? Orasını, bunca vakit geçti hala çözemedim

Sonra bir gün geldi, sokağa çıktım, insanların arasına karıştım

Beni özleyen dostlarımla buluştum, uzun bir müddet herkese ve her yerde seni anlattım

Şimdi anlıyorum ki, içimdekileri döktükçe iyileşiyormuşum

Hepsi geçti bir zaman sonra, arada bir aklıma gelmeye başladın

Her hatırladığımda yine o bıçak kesiğini hissetti kalbim ama yokluğunu kabullenmiştim

Senden sonra tufan olmadı

Hayat yürümeye devam etti

Zaten hayatın sen gittin diye durmak gibi bir lüksü de yoktu; ben yeni öğrendim

Beni çoğalttığını düşünürdüm hep; gittin, ben hiç eksilmedim

Yaşadıklarımı nefrete döndürmemeyi öğrendim daha sonra, içimde seni affettim

Affettiğimde fark ettim, kuş gibi hafiflemiştim

Ruhumu, yüreğimi özgür bırakmıştım

Ben senin beni tamamladığını söylerdim ya; şimdi anlıyorum ki, aslında senin eksiğin benmişim…

Candan Ünal

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Senden Sonra Tufan Olmayacak Mıydı? Senden Sonra Tufan Olmayacak mıydı? Sen gidersen dünyanın duracağını zannederdim hep! Bir daha nefes alamayacağımı ve hayatın hiç tat vermeyeceğini düşünürdüm Senden Sonra Tufan Olmayacak mıydı? Seninle tamamlandığımı sanırdım Sensiz kolum da olmayacaktı, kalbim de! Oysa seninle bile ne kadar eksikmişim, şimdi anladım Sen olmazsan, bir daha güneş açmayacaktı Açıyor! Sensiz yaşamak ölmekten beterdi, nasıl yeni bir güne uyanacaktı bedenim? Herkes gibi uyanıyorum! Hiç acımadı mı canım gittiğinde? Anlatamam, hem de ne acımak! Kızgın demirlerle dağlandı her gece yüreğim, kan aktı nefesimden, ömrümün üstüne çizgi çektim Kederin, yokluğun, hasretin ağırlığı bindi omuzlarıma Odam bir sigara kokuyordu, bir de elem Kimsenin kalbinin bu kadar acımayacağını düşünüyordum Kimse benim kadar ızdırap çekemezdi Sensizlik, ayrılık, bunlar nasıl kelimelerdi? Bunlar ne demekti? Öğrendim! Günlerce bir battaniyenin altında ağlayarak yaşadım Daha önce dinlediğim ama sözlerinin hiç o kadar hüzünlü olduğunu anlamadığım şarkılar dinledim Daha çok ağladım! Yastıklara geçti tırnaklarım, gözümde yaş bitti Sabaha karşı dağılan sis gibi, zaman geçtikçe yavaş yavaş kalktı ruhumun üstündeki is Önceleri inanamadım, gülmek bile ihanetti ama sana mı, kendime mi? Orasını, bunca vakit geçti hala çözemedim Sonra bir gün geldi, sokağa çıktım, insanların arasına karıştım Beni özleyen dostlarımla buluştum, uzun bir müddet herkese ve her yerde seni anlattım Şimdi anlıyorum ki, içimdekileri döktükçe iyileşiyormuşum Hepsi geçti bir zaman sonra, arada bir aklıma gelmeye başladın Her hatırladığımda yine o bıçak kesiğini hissetti kalbim ama yokluğunu kabullenmiştim Senden sonra tufan olmadı Hayat yürümeye devam etti Zaten hayatın sen gittin diye durmak gibi bir lüksü de yoktu; ben yeni öğrendim Beni çoğalttığını düşünürdüm hep; gittin, ben hiç eksilmedim Yaşadıklarımı nefrete döndürmemeyi öğrendim daha sonra, içimde seni affettim Affettiğimde fark ettim, kuş gibi hafiflemiştim Ruhumu, yüreğimi özgür bırakmıştım Ben senin beni tamamladığını söylerdim ya; şimdi anlıyorum ki, aslında senin eksiğin benmişim… Candan Ünal