Tutmasam Ellerini İsinmayacak Yüregim

Yokluğun içimi acıtıyor Buna rağmen kal istiyorum, içimde bir yerlerde

Sanki seni çıkarıp atarsam, tamamen kaybolacakmış gibi geliyor sana dair ne varsa

Sana ait olan izler silinip yok olacakmış gibi, senli kelimeler yazamayacakmış gibi kalemim bir daha

Her tutunmaya kalktığımda sana, dipsiz kuyulara çekiliyor ruhum Çıkmaya çabalarken gücüm tükeniyor gitgide Bir gün temelli bitecek, fark ediyorum

Tüm şarkılarım, tutsak olup sensizliğe, çığlığa dönüşüyorlar içimde Yüreğimle bağırıyorum, sen duymuyorsun, sen bilmiyorsun

Bir zamanlar gecelerimi aydınlatan gözlerin, şimdi karanlığa çağırıyorlar beni Kapatıp gözlerimi, düşlerimde buluyorum seni Açtığımda yine gidiyorsun Ve ben yine karanlıklara uyanıyorum

Üşüyorum

Beni üşüten ne ayazları kışın, ne de yalnızlığım Yokluğun üşütüyor beni, bir yandan yakarken yüreğimi

Göremezsem gözlerini, hiç aydınlanmayacak günlerim

Tutamazsam ellerini, hiç ısınmayacak yüreğim