Ve Sustu ...Sözler Sustuu....

ve sustu

sözler sustu dudaklarda

gözlerdeki ışık sustu

karanlığa gömüldü söylenecekler

yalnızca söylenmişler vardı şimdi,

yoktu söylenmek istenenler

keşke konuşabildiği zamanlar,

bu kadar cimri kullanmasaydı kelimeleri

sevginin bütün tonlarına dinletebilseydi,

yüreğinde ritim bulan besteyi

keşke

ne kadar çok keşkesi vardı şimdi

hayat ona ne kadar çok keşke vermişti

başka sözler anlamsızdı artık

keşkelerden bile anlamsız

artık susma zamanıydı

artık bu kaderim deme zamanıydı

kader demek daha acımasızdı

hem o bütün suçları kabulleniyordu

suçsuzum demiyordu susuyordu

belki ,belki oda biliyordu acizliğimizi,

suçumuzu kabullenmeyecek kadar

böylesi daha kolaydı

yoksa dayanabilirmiydik

vicdanın suçlayan sözlerine

parmağımızı uzatıp gösterdiğimiz yön

hep aynı yöndü

kaderi gösterip :bakın o yaptı

benim suçum yok demedik mi,

her seferinde

ve sustu
ne kadere ne kendine

bu yük ikisinede ağırdı

ve sustu

susmak belkide en doğrusuydu