Benim Yalnızlığım Sonsuzluğa!

Ne zaman ki düşler görürsün ateşli ve terli, gecen zehir olur, sabahlar gelmez Dar olur dünya işte o zaman Vurursun kendini boş kaldırımlara Oysa ismin dudaklarda dolaşır, efsane olursun Bilmezsin seni sevenin değerini, vicdanın hançerlenir Keşke dersin bırakmasaydım Ağlarsın, yanarsın, kim duyar sesini, kim alır seni kollarına, kim avutur bilmem Ama pişmanlık faydasızdır artık Sevdan yangınlara düşer, sen ağlarsın, ben yanarım

Ne görsem, ötesinde hasret çektiğim diyar Kavuşmak nasıl olmaz, madem ki ayrılık var

Koskoca Şehirde Yalnızlık

Her gerçek aşık bir bebektir meleklerin gözünde Ve her gerçek aşık için ağlayan bir melek vardır gökyüzünde Boşuna bakma göremezsin Zaten görmüş olsan gitmezsin Git, gidebildiğinin en uzak şehirlere Git, gidebildiğin en güzel ümitlerle Ben böyle de yaşarım toz duman, benim için üzülme Her taraf sen dolu, anılar dolu, bu bana yeter Şimdi git, gidebildiğin en uzak şehirlere Git, gidebildiğin en uzak sahillere Ben yaşarım payıma düşeni sen üzülme Git, buralar şimdiden kül hasretinle

ALINTIDIR!