Öyle Unutacağım Ki Seni..

Öyle unutacağım ki seni…

farkında mısın… Gülmeyi unuttuğumu düşündüğün günlerde yazıyorum sana

Köşe başlarında, cam kenarlarında, elleri soğuktan titreyen o suskun çocuk

yok artık Simsiyah gözlerinde, yemyeşil baharların gezdiği, ben…

…Sana yazıyorum farkında mısın… Kalbimden çekerek dolduruyorum kalemimi

Bütün her şeyi, senin için yazıyorum bu sefer… Unutulduğunun belgesini

hazırlıyorum, bak……Öyle bir unutacağım ki seni… Adını bile hatırlamak için bu belgelere

bakacağım, biliyor musun… Her şeyimden çıkaracağım seni Baş harflerini yan

yana gördüğümde, hangi ülkenin kısaltması diye bakacağım kitaplara

Mektubumun sonunda, kime yazdığımı hatırlamak için, başa dönerek okuyacağım

seni emin ol…

…Öyle unutacağım ki seni… Aynı şehirde, yine aynı şekilde

sabahlayacağım Yine aynı pohaçalarla yapacağım kahvaltımı Yine aynı

kırmızı ışıkta bekleyeceğim Gündüzleri telefonum çaldığında, ekranda

görünen numarana bakıp ‘müşterilerden biridir ’ diyeceğim emin ol…

Akşamları, durağa giderken senin sokağının başından geçip, ‘yine o lanet

olası işkembecinin sokağı’ diyeceğim…Bana verdiğin kitapları, hangi

kütüphaneden aldığımı hatırlamak için yoracağım zihnimi… Parmağımdaki

şekilli gümüş yüzüğü verip, ‘daha anlamlı bir yüzük var mı’ diye soracağım

İstiklâl’deki o çılgın satıcıya… Uzun sinema kuyruklarına bakıp, yan yana

duran sevgililere ‘burası hayatınızın kuyruğu değil, yanlış yerdesiniz, sıra

size hiç-bir zaman gelmeyecek’ diyeceğim… Otobüsteki arka koltuklara,

elindeki keçeli kalemle, kalp çizenler için yanımda bayıltıcı sprey

bulunduracağım, emin ol Yanındaki kız arkadaşı için, tekrar akbil basan

delikanlının kontörü bitsin diye dua edeceğim

…Öyle unutacağım ki seni…

Saçların rüzgârda nasıl dalgalanıyorsa, o şekil yelelenmiş

atları en son tahminime yazacağım ve çiçekçinin önünden geçerken, ‘kırmızı

gül var mı, diyeceğime; ‘abi, bugün işler nasıl’ diye soracağım…