Sensizlik..

‘Gece’ bile fazla bu akşam bana…Öyle siyah öyle alacalı ki karanlıkUyumak istiyorum alabildiğineKapatıyorum gözlerimi sen oluyorsun uykularımAçıyorum gözlerimi yalnızlığa kapılıyor düşüncelerim…Anlamsızlığımla eş değer oluyorsun aniden…

Gidişini seyrediyorum anılarımın arasından…Tozlanmış duyguları temizliyorum kelime kelimeİçim acıyor derinden…Gülüşünü anımsıyorum…İçim burkuluyor…

Sensizliğe alıştırırken günlerimi şimdi ne gerek vardı ki sana ? Düşüncene bile tahammülü yok yüreğimin Silebilsem yüzünü gözlerimden…

Ne acı…Seni hiç unut(a)mamışım ki ben…Eskiyen eşyalarım arasına saklamışım yaşanmışlıkları…Ertelemişim sensizliği bile bile…

Şimdi…Ne şarkılar ne satırlar dolusu cümlelerHiçbiri iyi gelmiyor sensizliğimeBelki çığlıklarımı susturmasam ağlasam yağmur misali damla damla…Kimbilir unutulursun belki ozaman…

O an duygularıma baş kaldırıyorum…Bakıyorum gökyüzüne bırakıyorum çığlıklarımı yıldızlara doğru…

Atıyorum seni özleyen her bir parçamı…Yüreğimi arındırıyorum fazlalıklardan…

Bu kadar kolay olmamalı…İçimdeki ses seni çağırıyor her darbemde…

Durmuyorum…Parçalıyorum seni…Kanıyor her bir yanım

Ya ‘o’ susacak ya ‘ben’ …