Sonsuz Ask

Seni neden bu kadar çok sevmişim diye soruyorum yüreğime?Düşünmeden,sonunun ayrılık olduğunu bilerek hem deSusuyor yüreğim,cevap yokİmkansızlığını görerek sonuna dek kapılarını neden açmış bu yürek?Belki de cevap senin imkansızlığında gizli

Belki de imkansız olduğundan bu kadar değerliydinYüreğim bir rüya görüyormuş seninleHer mutlu uyandığı sabahta yanında seni bulduğunu sanıyordu yaAslında her gün başka bir rüyaya uyanıyormuş,içinde sen olanZaten gerçeğe hiç açmadı ki gözleriniGönül gözüyle sevmek bu işteGözlerinle uyurken gerçekleri göremezsinGönül gözün açıktır onu kapatman imkansız olduğundan sevdikçe seversin işteNe seni dinler,ne gerçek dedikleriniVe bir gün sen zamansız uyandırıncaYanımda ve elimde sadece yüreğimdeki gerçek sevgiyle kalakaldım işteBaşka da gerçek olan birşey yokmuş kiOrtada sana olan duygularıyla dolu kırık bir kalp ve yokluğundan kalan koskoca bir boşlukBenim gerçeğim bu oldu işte

Bitti Gördüğüm senli rüyalar,mutluluklar,seninle ilgili tüm umutlar bittiİstediğin buydu bitti

Sevgim gerçek olduğu kadar çaresiz ve yanlızdı bittiRüyalar bitince yürek acılarla karşılaştı ve bittiKızamıyorum artık sanaSen başka yüreklerde yaşamak istedin sadece,başka baharları özledin belki deBunu gören yüreğim kendini korumak zorundaydı bittiAğlayıp çırpınmanın da çözüm olmadığını biliyor şimdiO yüzden hiç sesi çıkmıyorÇıkmayacak ta çünkü hatasını biliyorKarşılıksızlığını ,imkansızlığını bile bile sevdiği için suçlu olduğunu biliyor

Ve öğrendim ki seni özlediğim kadar benimsin;

Sen hep benimsin Gidişinde benden değil mi zaten O hüzünlü bakışlar

Yokluğunun soğukluğu sardı dört yanı Üşüyorum, sensizlikte titriyor gözyaşlarım Özlem perdeme yansıyor geceleri

Ama sen yoksun

Gittiğin günden beni yanıyor sevdam bir mum alevinde Şafak atmıyor, hilal yansımıyor denizlerime Yakamozlar kırgın martılara Gece bile küsmüş karanlığına

Sevgilim Gittiğin gün, gülen yüzlü çocuklar terketti şehrimi Şekerleri başka bayrama dağıttı amcalar Düşlerim şu batan gemide

çikolata kokulu ağızlarıyla minik minik ellerin yaşadığı aşkın masumluğu, Züleyha' daki ateş Yaşadıklarımız Bitti sevgili

Yaşadıklarımızla birlikte bende bittim, gittim buralardan

Gölgenden kaçarken kendimi hiç bilmediğim bir şehrin kollarına bıraktım

Ama oda tanıdık sana

Seni de getirmişim yanımda

Kaçamadığım hasret yine sarıldı boğazıma

Işığım, karanlıktan çek çıkar artık beni

çıktılar ve hikayelerini anlattılar:

Delikanlı köyündeki kızlardan birine aşıktır Aşk ki ne aşk Sevda ki ne sevda Kız da sevdalıdır delikanlıya Bitmez, tükenmez bir sevda ile sevdalıdır

Bu derin sevdalarını evlilikle taçlandırmayı planlarlar

Delikanlı, kararlıdır Kızı istemeye gidecektir

Bu aşamada çok “korkunç” bir olay meydana gelir

Delikanlı bir gün trene binmek isteyen bir yaşlı kadına yardım etmek ister Tren kalkmak üzeredir Kadının kolunu tutar Trene bindirir

Ama o sırada ayağı kayar ve raylara düşer

Tren iki ayağının üzerinden geçer Ayakları feci şekilde parçalanır

Kahramanımız artık ayaklarından mahrum kalmıştır Yarım insandır artık

Sevdiği kızla buluşur gizlice “Halimi görüyorsun” der, “istersen benden ayrılabilirsin”

“Hayır” diye cevap verir kız

“Ben senin ayaklarını sevmedim ki; ben “seni” sevdim”

Karar verilir Bir akşam kız evine gidilir usulünce, Peygamber kavlince kızı istemek için

Ama kızın ailesi vermez Vermemekte kesin kararlıdır üstelik

Planlar yapar kızla oğlan Kızı kaçıracaktır Bacakları yoktur ama yüreği yerindedir delikanlının

Kızla anlaşırlar Gün belirlerler Delikanlı bir arkadaşını da yanına alarak, onun arabasıyla kız evine doğru yola koyulur bir akşam vakti

Bekleyiş sona erecek Mecnun Leyla’sına kavuşacaktır

Ama yolda yine feci bir şey olur

Karşıdan gelen bir araç, büyük bir hızla bizimkilerin arabasına çarpar Ortalık kan gölüne döner

Kafasından büyük darbe alan ve gözlerini cama çarpan delikanlıyı acı bir gerçek daha beklemektedir İki gözü de görmemektedir!

Kara sevdalı gencimizin artık dünyası kararmıştır Artık gözleri yoktur Artık yavuklusunu göremeyecektir

Bu şartlar altında sevdiği kızın onu kabul etmek istememesini doğal karşılayacaktır

Bir gün yine buluşurlar kızla Bu son buluşmaları olacaktır onca Veda buluşması

“Halimi görüyorsun, ayakları olmayan kör bir adama varmak istemezsin artık” der buruk bir sesle sevdalısına

Kız, “Hayır” der kararlı bir sesle:

“Ben senin gözlerini sevmedim ki, ben “seni” sevdim Seninle evleneceğim”

Sonra ne mi olur?

Kız verdiği sözü tutar Delikanlıya kaçar İstanbul’da bir ev tutup yerleşirler Bir çocukları olur

Ayakları, gözleri olmayan kara sevdalı delikanlı eve mahkumdur Dışarı çıkamamakta, çalışamamaktadır

Karısı, yapabildiğine el işi örerek evin geçimini sağlamaktadır

Memleketten ailesi haber salar bir gün “Gel artık, özledik seni, torunumuzu özledik, gel de bir görelim sizi” derler anne–babası

Kalkar gider Gider ama planlı bir çağrıdır bu Ailesi sakat, kötürüm bir adama göndermemekte kararlıdır kızlarını Eve hapsederler

Ama o, bir yolunu bulur ve çocuğunu alıp İstanbul’a döner yeniden Kocasının yanına döner

Bu hikayenin iki kahramanı halen sağ ve İstanbul varoşlarında “karanlık” dünyalarındaki o paha biçilmez aydınlığı yaşıyorlar

Bütün dünyaya, bütün Türkiye’ye aşkın ne olduğunu anlatıyorlar

bu iki temiz yürek gerçek aşkın ne olduğunu anlatıyor Her karesini yaşayarak