Asil Ya§Lar

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Gün gelir anlamsızlaşır bazı şeyler, eskimiştir belki de

kalbinin bir köşesinde duran "O" zamanla küllerin

arasında kalakalmıştır

Hatırlandığında

alevlenecek sanırsın

yüreğinde ama zordur artık bi kalpteki

ateşin alevlenmesi

Geceyi mesken tuttum

Gündüz senin olsun

Yalnızlık derdime dert katar gözlerim ağlar

Asil bu yaşlar tek çarem var

Hayata renk veren aşklar

Yollarım mecbur istikamete giden yıllar

Gün gelir zevk vermez artık yağmurun

yağması

Anılarda

kalır yağmurla birlikte dökülen gözyaşları, günlüklerde

kalır yağmurla birlikte yazılan yazılar veya

şarkılarda kalır özlemler, sevgiler

Şarkılarda ölmek istersin delicesine

Hepsi de boştu boşluğa koştu

sırtıma saplanan okları kalbime soktu ardına bakmadı

Görmedı ağladım

bağladı elleri kolları uzanayım ıstedım olmadı yılmadım

Arasam telefona bakmaz bil ki konuşmaz

ne yapsam unutsam derken duvarda yüzü var

Kaçamam ondan yapamam

hayran bu gönül uğruna can verir tüketirim bir ömür

Anlatamam ki

!!

Gün gelir kalbin acımaz artık eskisi gibi, kabuk

bağlamıştır diğer kabukların üstüne

Gözyaşların içine akar,

yapayalnız kalırsın bağırsanda kimse duymaz sesini,

hiçbir şey eskisi gibi değildir çünkü

asırlar geçmiş üzerinden,

başka bir dünya, başka insanlar

Şimdilerde üşüyor

insan yağmurda gezerken belki de yalnızlıktandır

Kördüğüm olmuşum çözemedi kimse

derdimi bilene 10 puan işte

ben neyim bulamadım sana takılayım ben

anlatır hüznümü özlü bu cümlem

belki bir gün gelecek özleyeceksin

ne yapıyor ne ediyorum ben

kendimi kaybettim gözyaşım aktı

yollara düsüp aşkımı aradım

yalnızım hala sensiz bu oda

tadı tuzu olmuyor bari sen ağlama

gururum engel hiçe say sen

gözyaşım aksın endişe etmem

tersine gidecek her şey bir gün düzelir derken

yalnızım yine kendimi tutamadım yorgunum

ağladı gözlerim bakma asil bu yaşlar!!

Gün gelir kan damlar dudaklardan, gözyaşları yağmurla

karışır bir gül fidanının altında toplanır gün gelir o

fidan büyür kızıl bir gül açar, gözyaşlarıyla beslenmiş,

kanın rengini almış kızıl bir gül

Yaşları tutmadım ağlamak istedim

senden başka olmadı kimse

derdimi söylemek istemedim sana

sendin her zaman yanımdaydın oysa

anlamadığın bir tek şey var sen benim olmadın

hıç birzaman

nedendir hala gözyaşı bende durmadan akıyor

sensiz her gece hüzün bulutu kapladı içimi

bu benim değildi ikimizin seçimi

söylemem seni sevdiğimi

bir defa denedim elime ne geçti

günlerim gecelerden farksız benim

yalnızlığıma çare mi aradım

üzerime gelenler olabilirdi

kalbimi senin için boş bırakmıştım

hergün daha iyi anladım her insanın payına bir yalnızlık

düşermiş ama bazı yalnızlıklar bazen bir tek insana

en büyük yalnızlıklarsa adresini kaybetmiş çocuklara

şimdi koskoca bir boşluk var

yanımdaysa tek bir dostum

durmadan içerim geceler yoldaş

buzları eriten aşkım gardaş oldu ve gözlerim bunun

için doldu yaşları görünce bana neden sordu

ne bahane bulsam yutturamam ki

söylesem belli onu kaybederim

korkuyorum artık yaklaşamıyorum

uzak yollardan bir medet umdum

belki kaçar unuturum diyordum

unutmak kolay değil bunu biliyordum

son sözü söylemem cesaret edemem

belli ki başlamadan kaybedicem

bu oyunu yazanıma gözyaşı dökerek sitem edip

aşkımı dillere dökücem!!

Sil gözünün yalnızlıklarını

O an fısılda duvarlara adımı

Bin bıçak var sırtımda

biniyle de adaşsın

Her biri hayran sana

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Asil Ya§Lar Gün gelir anlamsızlaşır bazı şeyler, eskimiştir belki de kalbinin bir köşesinde duran "O" zamanla küllerin arasında kalakalmıştır Hatırlandığında alevlenecek sanırsın yüreğinde ama zordur artık bi kalpteki ateşin alevlenmesi Geceyi mesken tuttum Gündüz senin olsun Yalnızlık derdime dert katar gözlerim ağlar Asil bu yaşlar tek çarem var Hayata renk veren aşklar Yollarım mecbur istikamete giden yıllar Gün gelir zevk vermez artık yağmurun yağması Anılarda kalır yağmurla birlikte dökülen gözyaşları, günlüklerde kalır yağmurla birlikte yazılan yazılar veya şarkılarda kalır özlemler, sevgiler Şarkılarda ölmek istersin delicesine Hepsi de boştu boşluğa koştu sırtıma saplanan okları kalbime soktu ardına bakmadı Görmedı ağladım bağladı elleri kolları uzanayım ıstedım olmadı yılmadım Arasam telefona bakmaz bil ki konuşmaz ne yapsam unutsam derken duvarda yüzü var Kaçamam ondan yapamam hayran bu gönül uğruna can verir tüketirim bir ömür Anlatamam ki!! Gün gelir kalbin acımaz artık eskisi gibi, kabuk bağlamıştır diğer kabukların üstüne Gözyaşların içine akar, yapayalnız kalırsın bağırsanda kimse duymaz sesini, hiçbir şey eskisi gibi değildir çünkü asırlar geçmiş üzerinden, başka bir dünya, başka insanlar Şimdilerde üşüyor insan yağmurda gezerken belki de yalnızlıktandır Kördüğüm olmuşum çözemedi kimse derdimi bilene 10 puan işte ben neyim bulamadım sana takılayım ben anlatır hüznümü özlü bu cümlem belki bir gün gelecek özleyeceksin ne yapıyor ne ediyorum ben kendimi kaybettim gözyaşım aktı yollara düsüp aşkımı aradım yalnızım hala sensiz bu oda tadı tuzu olmuyor bari sen ağlama gururum engel hiçe say sen gözyaşım aksın endişe etmem tersine gidecek her şey bir gün düzelir derken yalnızım yine kendimi tutamadım yorgunum ağladı gözlerim bakma asil bu yaşlar!! Gün gelir kan damlar dudaklardan, gözyaşları yağmurla karışır bir gül fidanının altında toplanır gün gelir o fidan büyür kızıl bir gül açar, gözyaşlarıyla beslenmiş, kanın rengini almış kızıl bir gül Yaşları tutmadım ağlamak istedim senden başka olmadı kimse derdimi söylemek istemedim sana sendin her zaman yanımdaydın oysa anlamadığın bir tek şey var sen benim olmadın hıç birzaman nedendir hala gözyaşı bende durmadan akıyor sensiz her gece hüzün bulutu kapladı içimi bu benim değildi ikimizin seçimi söylemem seni sevdiğimi bir defa denedim elime ne geçti günlerim gecelerden farksız benim yalnızlığıma çare mi aradım üzerime gelenler olabilirdi kalbimi senin için boş bırakmıştım hergün daha iyi anladım her insanın payına bir yalnızlık düşermiş ama bazı yalnızlıklar bazen bir tek insana en büyük yalnızlıklarsa adresini kaybetmiş çocuklara şimdi koskoca bir boşluk var yanımdaysa tek bir dostum durmadan içerim geceler yoldaş buzları eriten aşkım gardaş oldu ve gözlerim bunun için doldu yaşları görünce bana neden sordu ne bahane bulsam yutturamam ki söylesem belli onu kaybederim korkuyorum artık yaklaşamıyorum uzak yollardan bir medet umdum belki kaçar unuturum diyordum unutmak kolay değil bunu biliyordum son sözü söylemem cesaret edemem belli ki başlamadan kaybedicem bu oyunu yazanıma gözyaşı dökerek sitem edip aşkımı dillere dökücem!! Sil gözünün yalnızlıklarını O an fısılda duvarlara adımı Bin bıçak var sırtımda biniyle de adaşsın Her biri hayran sana