''Aşk'' Dedim Attım İçime Seni..

“aşk!” Dedim attım içime seni

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın Kavgadır kalbimin gözündeki fer

Bir devrimin eskimiş yüzüyüm Derinimde puslu ihtilaller yanmış süt kokulu sabahların eşiğinde bekleyen gece!

Bana göz kırpıyor kalabalık yalnızlığım şimdi arsızca Fütursuzca

Kimi nerde arayacağımı sordum mavi gözlü hüzne

Dedi “geç! aşkı geç!” Geçemedim

Yedi geceyi geçtim, yedi güvercin vurdum, yedi yıldız biçtim, yedi nehir içtim, yedi dağ ezdim, yedi yemin verdim, yedi gül derdim ve yedi kez titredim bakışlarının sırtında Bir eren geçiverdi içimden o vakit

Dedim “kimi, nerde arayayım!”

Dedi “vur! aşkı vur!” Vuramadım

Bir tutam hayat buldum Kokmuştu, çekilmişti bütün suları

Unutulmuştu bütün sözler ve sanki görmek için kapanmıştı gözlerin ayağına ölüm

Ölüm kör müydü? Bir cebinde birikmiş kan buldum kullanılmış hayatın Alıp bağrıma bastım

Sonra biraz daha yokladım ve bir and buldum sol dikişte Dedim "kimi, nerde arayayım?!"

Dedi “sök! aşkı sök!” Sökemedim

Bir şiir yazdım kalbine İçinde kalbin hiç geçmedi Bir çığlık çığırdım utancın yüzüne

Karanlık çatladı Kalbin ıssızlığına yağmur gibi düşürdüm şimşekleri ve gözlerime çark ettim karabasanları

Bir elimi sana verdim ötekini aramadım bile

Bir yangın geçiverdi yamacımdan Dedim “ kimi, nerde arayayım?!”

Dedi “ kır! aşkı kır!” Kıramadım

Eşkıya bir kahır biçti ömrümü sonrasında canhıraş kavgalar Küskün ölümler

Aynı yollardan geçtim

Farklı sehpalarda idam edildim ve unutmanın en deli yükünü taşıdım ben, sözlerinin kahpe yüzünde!!!

Yalanın ve ihanetin insafsızlığı bendeydi

Benden soruldu uykusuzluğun yük olduğu gecelerin hesabı!

Aşkı geçemedim, vuramadım, sökemedim, kıramadım!!! Kendime kaldım Kendimi topladım Tuttum elimden Bağladım gözlerimi

“aşk!” Dedim attım içime seni

Sonrası kimsenin kalbini meşgul etmeyecek kadar basit… İçimde bir sen aşk içinde İçimde bir ben bir sen içinde… İçimde bir biz bin hiç içinde

Sırrın kalemine perde indirdim ve ben bir kez daha ye-nil-dim!!!