Neredesin?

Neredesin?

Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,

ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim

Sen yoktun

Binlerce adim attım bu kentin sokaklarında Her köşeyi, her parkı, her

ağacı

ezberledim Sevdaya bulanmış her kaldırım taşında senin adini aradım

Sen yoktun

Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı Her bir hücremin

acısını ta yüreğimde hissederken beni enkazın altından çekip alacak elini

aradım Sen yoktun

Özlem şarkılarını ezberledim Kimini bağıra bağıra, kimini fısıltıyla

söyledim karanlığa haykırdım hasretimi Sesimi duyacaksın diye bekledim

Sen yoktun

Senden gelecek bir tek haberi bekledim Saatler asırlar gibi geldi,

geçmedi

Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana donen atışlarıyla

açtım Senden başka duyduğum her seste hep ayni hayal kırıklığını yaşadım

Onlar beni duymak istiyordu, bense seni

Sen yoktun

Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına uzattım her

gece Bir an önce sabah olsun diye uykunun beni çekip almasını istedim

Olmadı Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, Kaç gece merdivendeki

ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye

Sen yoktun

Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine Bulutlar

yalnızlığın

işaretiydi benim için Beni ıslatan yağmur Olmadı Ben senin özleminle

sırılsıklamdım her mevsim Hayat merhaba dedi bahara çiçek çiçek Uzun

kıştan sonra gelmez dediğim göçmen kuşların donuşunu gördüm

Sen yoktun

Her istasyon her otogar adresim oldu Bir trenden inersin sandım

Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım Ya da yolculuklara vurdum

kendimi Kimsenin uğramadığı köylere, adi duyulmamış kasabalara gittim

Senden bir iz aradım

Sen yoktun

Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım Kıyılarda tükettim

bekleyişlerimi Hep sensiz gemiler geçti limanlardan Ben gemicilerin

hasret türkülerine eslik ettim

Sen yoktun

Gözümden bir tek damla yas akmadı Onlar sana aitti, sana kalmalıydı

Kimselere söyleyemedim acılarımı Bekleyişimin öyküsünü kimselere

anlatamadım

Nice fırtınalar koptu yüreğimde Dalgalar dövdü hayallerimi Sığınacak

bir liman, yaslanacak bir omuz aradım İçimi dökecek bir insan aradım Sen

yoktun

Her gece ay paramparça oldu Her gece yıldızlar birer birer duştu

sokaklara

Yıldızları saçına takip gelmeni bekledim Ayı avucunda bana getirmeni

bekledim Ve bir güneş gibi doğup aydınlatmanı bekledim bu kapkara

dünyamı Ama

Sen yoktun