Bir Düş Gördüm,Düştüm

Bir düş gördüm, düştüm Düştüğüm müydü düşümde gördüğüm, neydi de ben düştüm

Ağladım ağladıkça yağmur yağdı Yağmur yağdıkça ben ağladım

Bir düş gördüm, düştüm Düşlerim paramparça Ben biliyordum, bu düşte düşeceğimi biliyordum da sanmıştımki sen…

Bir dilek tutmuştum içimden, geçmiş zamanların izini sürerken Çok özledim açık hava el ele yürüyüşlerini Vazgeçmekten vazgeçmeme sebep olan o sesi soluğu bekliyordum bende

Ve ben o sesi soluğu sen sanmışım Yanılmışım

Örümcek ağı tutmuş biraz bakımsız, virane boşluklarımda karşılaştık seninle Bana doğru çıkan merdiven boşluğundaydık Karşılaştığımızda bütün ışıklar yandı Dağınıklığımın kusuruna bakma bu kata kimse çıkmayalı epey oldu İlk karşılaştığımızda ne söyleyeceğimin de provasını yapmıştım ama ne söyleyeceğimi unuttum, göz göze geldiğimizde, o bana çıkan merdiven boşluğunda

Burada tek başıma sıkılmaya başlamıştım ve kendi yüksekliğimden bırakıverecektim kendimi o çok tanıdık sokağımın üzerine

Yalnızlığıma karışacaksın, kalabalıklaşacağız sanmıştım İki kişilik olacaktı, bildiğim bütün yemekler İki kişilik olacaktı, tüm düşlerim ve dualarım İki kişiye açılacaktı bunca zaman bir tek bana açılan kapılar Yarımızı ödünç verecektik birbirimize belki de hediye edecektik Bir yanım sen olacak ve ne giyersem çok yakıştıracaktım kendime çünkü çok yakışmıştın bu yanıma, yarıma

Çok zaman olmuş kendimle karşılaşmayalı

Ve çok zaman olmuş kendi resmimi aynalara çizmeyeli

Biten cümlelerim değilmiş meğer kalemimin mürekkebiymiş Bu son olsun nolur Bir daha hiç bitmesin mürekkebim Ben çok sevdim bu mürekkebin mavisini Seni burada mürekkebe benzetmemin nedeni tamamen çok sevdiğimden mürekkep mavisini Ve çıkmaz mürekkebin mavisi, bulaştımı üstüne başına ve mühür rengidir o Mühürlü kaderim ol benim, üstüm başım mürekkep mavisi

İşte ben böyle bir şey sanmıştım, sen gelirken

Şimdi gidiyorsun

Söz vermiştin, biliyordum tutamayacağını ama kandım işte Kandırılmadım ben kanmak istedim Biliyorum bu ne ilk nede son kanışım Ne ilk düş nede son düşüşüm

Biliyordum gidecektin ama beklediğimden daha önce gittin Giderken, hoşça kal bile demedin Hoş-ça kalmamı istemediğinden mi yoksa

Yoksa ne… artık yoksadan sonraki kelimelerinde bir önemi yok Yoksa ne… yoksa ne biliyim herhangi bir şeydir işte Belki bunu da unuttun

Önceleri gelirsin sandım, arkana döner bakarsın…

Önümüzde geniş caddelere uzanan aydınlık yollar vardı Ben böyle düşlemiştim Ne biliyim ben böyle bir şeydi düşlediğim

Söz verdiğin gibi olmadı hiç bir şey Sadakatsizliğinin gölgesi düştü sözlerine,tutunamadık Yoruldum artık seyre dalarken, gidenlerin ardından bana kalan yalnızlığımı

Bu kaçıncı

Bu kaçıncı yarım yamalak kalışım…

Kaçıncı terk edilişim…

Kaçıncı inkar edilişim…

Kaçıncı yalnızlığım…

Saymıyorum artık hiç birini Hiçbirinizi saymıyorum artık, hepinizi yok sayıyorum

Önce elimi tutup sonra gözlerimden öpensiniz, ayrılıksınız yani

Yitip giden düşler sokağındayım yine

Aynı adres…

Aynı sokak…

Aynı düş…

Ardından aynı düşüş…

Yitip giden düşler sokağı merhaba ben geldim

Yitiriyor gidenler düşleri

Dilimin düşmanı mısınız siz? Benim söyleyeceklerim bitmeden nereye böyle

Şaşırmadım biliyor musun kalmayışına sende kalmaya gelmemiştin, biliyordum çünkü Eğer kalsaydın, kalabilseydin buna şaşardım Hadi şaşırt beni Şaşırt aklımdakileride, çık gel

İki kişilikti hayallerimin başlığı Bir kadının gözyaşları oldular sonra, iki damla kadardı iki kişilik hayallerinin üstüne düşen

Gözlerimin bozulmuş contasından sızan suyla yıkama beni Hayallerimi al gel yanıma Düşlerimi ezip geçme

Kanıyor sonbaharın yaprakları gibi savrulan ruhum Takvim sayfaları düşüyor cümlelerime sensiz günleri anlatan Ne kolay diyorlar bugünde bitti

Saçlarımı tarıyorum,bir elimde tarak, bir elimde makas kırılan yerlerini kesiyorum, kırıklarını alıyorum Makası kalbime doğrultuyorum sonra, kırılan yerlerini kessem kırıklarını alsam diyorum Ruhumu çıkarıp assam bana hediye ettiğin kalbimin ardındaki sırtımda duran o paslı çivilere

Sen bana yalan söyledin

Ezanlar şahit, sen dua gibi çıkarken ağzımdan kalbimin nasıl yandığına

Beni gecenin eline bırakma, satma yıldızlara

Çıkmaz sokakta oynadığımız bir oyundu aslında bu Bana çıktığını zannettiğim merdiven boşluklarımda karşılaştığımızda anlamalıydım bunu Bu çıkmaz sokakta oynadığımız bir oyundu benim merdiven boşluklarıma kadar uzanan

Geniş caddelere uzanan geniş yolları da yoktu Bir contası bozulmuş musluk vardı ip gibi akan birde musluğun altında delik bir kova

Birde duvarları yıkık dökük eski bir kütüphane vardı, birkaç rafları dolduran kitaplar bana seni anlatan

Sen başka bir evin yokuşunu çıkarken ben çıkmaz bir sokakta sana doğru yol almaya çalışıyorum,çıkmayacak olsa da Yolunu şaşırdığından mıdır yoksa kaybolmak istediğinden midir bilmiyorum ama çok karşılaşır olduk, çıkmaz sokağın köşe başlarından

Nasıl girdim ben bu çıkmaz sokağa Bildim, sen bana yolu yanlış tarif ettin Ben o sokağa vardığımda sen çoktan ordaydın Ne karanlık, ne aydınlık bir gündü Güneşin sıcaklığı sokağa düşmüyordu ama soğukta değildi Elimden tuttun Gözlerimi hiç kaçırmadım gözlerinden

Elimi daha sıkı tuttun

Aşınmış yollarda ayaklarımı sürürken, yere düşen yağmur damlaları asfaltı delip geçiyor Kara delikler açılıyor,yollarıma tuzak oluyor Ruhum sendeleniyor dengemi kaybediyorum Aklımla kalbim ilk defa bir olmuş oyun ediyorlar bana Çıkmaz bir sokakta senle körebe oynuyorum, ebeleneceğimi bile bile öyle ya bu yol bir yere çıkmaz Duvarlara çarpıyor ruhum çığlık çığlığa Sokağın başında yangın çıkıyor alevlerin ortasında kalıyorum Yana yana yanıla yanıla sana yanıyorum

Ben yanarken sen gittin

Ne kolay gittin…

Ne kolay sustun…