Bana Bir İsim Ver , Varlığım Olsun

Öyle bir çığlıkla attı ki kendini Âdem uykusundan, gerçekte çığlık atıp atmadığını bile bilmedi Ama iki uyku arasında rüyasının bölündüğü gün gibi gerçekti Ve başına bir şey gelmiş gibiydi

O zamansızlık zamanında, cennet ırmağının kıyısında Âdem onunla göz göze geldi Kuşları, tüyleri ürkütmekten korkarcasına elini uzattı yavaşça Parmaklarının ucundan dökülen yaseminleri gösterdi İçine dolan ses ve ışığa, sevince sarmaşığa, usulca, sen kimsin, dedi Bildiğini bir kez daha bilmek, kelimesini bir de ondan duymak istedi

Ben kadınım, dedi Havva, ama bu benim sıfatım Adımı henüz bilmiyorum

Sonra döndü Âdem'e,

aklına bir şey gelmişti

Sesi, bengisular gibiydi

Bana, dedi, bir isim ver,

varlığım olsun

Durdu, aklından yeni bir şey geçti Bana, dedi, sen isim ver, varlığım senin olsun

Bana öyle bir isim ver ki senin adının yanında dursun

Seni anan beni de ansın Seni hatırlayan beni hatırlamadan olmasın

Bir "ile" koy aramıza bizi birbirimize bağlasın

La-nazanbekiroğlu