Aşk Dediğin Uyku

aşk dediğin uykuymuş bak, uyumakmış mışıl mışıl

şimdi çaresiz mısralar yazarken sana, arkamda bıraktığım ve uyuyan gölgemi adıyorum yokluğuna uyuyabilen, halen sana ait olan o çünkü terkettim ben kendimi, hükümlüyüm acılar parkı meskenim, beni orada bulabilirsin elinle koyduğun gibi ancak bana geceleri ulaşmaya çalış, gündüzleri korkutucu olabilir gözlerim korkmanı istemem benden ben mutlu ol istedim, hala istiyorum mutlu olmalısın

uyumayı unutalı çok oldu gözlerim bana yabancılaşalı, bana ait değilmiş gibi gözükmeye başlayalı o kadar çok oldu ki aşık zannederdim kendimi oysa aşık değil, çaresizmişim ben çaresizliklerim içinde hapsolmuş, kurtulma imkanı hiç olmayan, uykuları çalınmış bir zavallıymışım ben her gece, her gece ömrümden ömür çalanmışım, bundan zevk alanmışım, bunu alışkanlık haline getirenmişim ben aşık değil, kayıp bir naaşmışım mezarını arayan etleri liğme liğme dökülen, yürümekte zorlanan bir cesetmişim kayıpmışım, uykusuzluğa mahkum edilmişim hükümlüymüşüm ben kendini bilmezim hüzünbazım, sabah, sabahları güneş ısığına ağlayanım aşık değilim ben, uykusuzum uyuyamayanım

kaygılar türetiyor gecelerim

bana geceleri gel, uyumuyorum nasılsa, seni şahit ederim seni suretimle yüzleştiririm astığım gölgemle vazgeçemedeğin gölgeni seviştiririm benle değil, senle ben değil gölgelerimizi seviştiririm biz korkarken yüzleşmekten, konuşmaktan bile korkarken, nasıl dokunabiliriz ki tenlerimize? senle ben asla beraber olamayız bu yüzden asla biz olamayız senle ben, asla! vazgeçemediklerin var çünkü uykuların var vazgeçemediğin, aşk dediğin uykun var geç kaldın diyorsun bana, belki de sen beklemedin sen erken gittin halbuki ne de güzel başlamıştı herşey?

farkettin mi? hep sen öndesin senle ben derken, hep sen öndesin

uyuyor musun? peki

şşşşşş sessiz uyuyor

bana yalnızca geceleri ulaş gündüzleri, ben bile korkuyorum kendimden

Alinti