Diyecektim Ki Gülüm!

Diyecektim ki gülüm;

mevsim hazan mevsimi, mevsim hüzün mevsimi, har düşmüş bağlara, bahçelere Yapraklar üşüyor, yapraklar düşüyor dalından Turna göçü gibi yapraklarında göçü başladı gülüm…

Diyecektim ki gülüm;

mevsim hazan mevsimi, mevsim kıran mevsimi Her taraf ölümlerle acılarla dolu Kan gölüne döndü dünya Dört bir tarafta barut kokuları geliyor Her tarafta savaş, kan gözyaşı var Her tarafta bir kaos sürüyor… Bu yüzden karalar giydik gülüm Utandık insanlığımızdan!

Bacakları kopan çocukların feryatları doluyor yüreklerimize Çığlıkları, çocukları ölen anaların Hiç bu kadar sahipsiz, hiç bu kadar umutsuz, bu kadar çaresiz kalmamıştı yüreğimiz

Diyecektim ki gülüm;

Yüreklerimizi yıllardır sıcak ve hillesiz bir sevgiye kilitleyip, umutla ,özlemle geleceğe dair apak düşler kurduk Güneşli, aydınlık, güzel günlerin özlemini çektik Belki biraz yorgun, belki durgun, ama yine de umutlu, yine de mutlu, sevgiyi işleyip mavilere, bütün yollara, dallara, dağlara gül yazdık

Sevgiyi, umudu, güveni, dostluğu, barışı, özgürlüğü, mutluluğu ve bunların getireceği güzellikleri bekledik ölümüne…

Alıntı