Ayrılık Diye Birsey Yok

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Ayrılık diye bir şey yok

Bu bizim yalanımız

Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var

Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?

Özleme bir diyeceğim yok

O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası

O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı

O tek güzel yönü bekleyişlerimizin

Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam;

Seni özlediğim içindir

Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;

Seni özlediğim içindir

Yaşıyorsam; içimde umut varsa,

Yine seni özlediğim içindir

Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,

Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,

Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;

Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın

Kucağımda bir yığın

Meyvası ayrılığın,

Ben yine geleceğim

Benim küçük meleğim

Bırakma beni sevdiğim

Gidişine dayanamam

Hasret gözyaşlarımla

Kendimi avutamam

Ben senin en çok gözlerini sevdim

Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil

Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar

Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne

Tuttum, ta içime oturttum seni

Aldım, okşadım saçlarını, öptüm

İçtim yudum yudum güzelliğini

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse

Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma

Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan

Benimle meydan oku her çaresizliğe

Ne güzel ellerin var incecik

Ne güzel saçların var sapsarı

Anlasana o yalansız gözleri

Düşündükçe baştanbaşa özlem kesiliyorum

Bu engeller bana göre değil oysa

Ben bu dağları aşarım

Geçerim bu denizleri, korkma

İşte düştüm yollara

Dur, bekle beni, geliyorum

Bütün sevgililer, dostlar gitti

Bir sen kaldın kadınım beni terketmeyen

Batan gemilerin kaptanları gibi

Denizlerin ortasında ölümü bekleyen

Özledim sesini ne olur konuş

Bir gül açtır zamanların ötesinden

Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel

Gök mavisinden, deniz mavisinden

Bana bir şarkı söyle

İste ayrılık bu; hiç beklemediğimiz

O ikiz kardeşi ölümün

Anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz

Sakın ağlama ve bir şey söyleme bana

İnsan ayrılırken bile büyük olmalı

Seni alıp uzaklara giden otobüs

Benim üzerimden geçer hışımla

Devrilir, bakakalırım ardından

Bir sel gibi akan gözyaşımda

Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız

Karanlık gitgide en derinlere çeker beni

Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin

Böyle perişan beklerim dönmeni

alıntı

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ayrılık Diye Birsey Yok Ayrılık diye bir şey yok Bu bizim yalanımız Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun? Özleme bir diyeceğim yok O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı O tek güzel yönü bekleyişlerimizin Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; Seni özlediğim içindir Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni; Seni özlediğim içindir Yaşıyorsam; içimde umut varsa, Yine seni özlediğim içindir Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın, Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın, Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı; Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın Kucağımda bir yığın Meyvası ayrılığın, Ben yine geleceğim Benim küçük meleğim Bırakma beni sevdiğim Gidişine dayanamam Hasret gözyaşlarımla Kendimi avutamam Ben senin en çok gözlerini sevdim Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne Tuttum, ta içime oturttum seni Aldım, okşadım saçlarını, öptüm İçtim yudum yudum güzelliğini Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan Benimle meydan oku her çaresizliğe Ne güzel ellerin var incecik Ne güzel saçların var sapsarı Anlasana o yalansız gözleri Düşündükçe baştanbaşa özlem kesiliyorum Bu engeller bana göre değil oysa Ben bu dağları aşarım Geçerim bu denizleri, korkma İşte düştüm yollara Dur, bekle beni, geliyorum Bütün sevgililer, dostlar gitti Bir sen kaldın kadınım beni terketmeyen Batan gemilerin kaptanları gibi Denizlerin ortasında ölümü bekleyen Özledim sesini ne olur konuş Bir gül açtır zamanların ötesinden Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel Gök mavisinden, deniz mavisinden Bana bir şarkı söyle İste ayrılık bu; hiç beklemediğimiz O ikiz kardeşi ölümün Anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz Sakın ağlama ve bir şey söyleme bana İnsan ayrılırken bile büyük olmalı Seni alıp uzaklara giden otobüs Benim üzerimden geçer hışımla Devrilir, bakakalırım ardından Bir sel gibi akan gözyaşımda Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız Karanlık gitgide en derinlere çeker beni Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin Böyle perişan beklerim dönmeni alıntı