10-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Sadece Sen...
Bu yarayı taşımaktan yoruldum! Her gün yeni bir umutla uyanıp aynı karamsarlıkla kıvranmaktan, sana yabancınmışım gibi hasret kalıp, her şeye rağmen seni sevmekten ve senin ne hissettiğini kestirmeden beklemekten tükendim inan Bir mucize yarat artık Bir ümit doğsun karanlığıma  sadece sen ol yanımda Seninle paylaşmak varken hayatın her güzelliğini hasretin koynunda bırakma beni ne olur! Ansızın çıkıp gel bir sabah, elinde yitirdiğim umutlarım olsun  sevinçlerim dolsun odamın karanlığına Sensiz geçen günlerin savurduğu bu sevda çıkmazlarından sen bul beni  Ve sen ol ömrümün her anında, yüreğimin her köşesinde; sen ol bir tek  Yağmurlarda seninle ıslanayım, sokaklarda, parklarda sen tut ellerimi, seninle gülsün gözlerim, seninle ağlasın  sana o kadar hasretim ki inansen bile tahmin edemezsin 
En ulaşılmaz düşlere giden yolum ol Yüreğimin şarkısı olsun sevdam, hep dudaklarımda kal  Sevdiğin, sahiplendiğin, benim dediğin ne varsa beni koy yerine  Bedeli ne olursa olsun seni sarayım yarama tek çarem Ve ansızın çıkıp gel bir sabah, yarım kalan öykümüz can bulsun yeniden  Yanımda kal, benim ol, canında sakla beni ve sen ol gözbebeğim; her anımda, yüreğimde sen ol her daim!  
Kısacası karanlığıma ışık olmaya gel sevgilim beklemekten yoruldum karanlığın dibinden sen kurtar beni Elimden tut sıkıca karanlıktan sen çıkar beni Sadece sen ol yanımda
|
|
|