'Ve Aşk Kör Olmakmış.. Senden Başkasına

Başı-sonu sen sandığım bu yaz[g]ıda satır arası koca bi yalnızlık düştü payıma

Koca bir yalnızlık

Şimdi etrafımdaki kalabalık bile deva değil inan içimdeki yalnızlığa Ben seni gerçekten seviyormuşum meğer

Seviyormuşum haddinden çok Yüzüme bakan insanların yüzlerindeki boşlukta seni görüşüm her seste seni buluşum bundanmış

Ve aşk KÖR olmakmış

Senden başkasına



Şimdi

Özlüyorum tek kişilik kalabalığını

Ellerimin titrekliği izlerinin silinişinden Ve donukluğu cümlelerimin

Gözlerimse renksiz bakıyor artık

Üşüyorum sensiz

Yanıyorum da

Aşk mı bu?

Sus

Bırak cevapsız kalsın bu da

Zaten

Zaten bir gerçek daha haykırıyor kendini ;

/Meğer ben sadece sensizken yalnızmışım

bu yüzden-miş şimdi bu 'tek başına'lığım/