Cengizhan Konuş - Aşk Pahasına Gözlerin Azze..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Sana ne oldu Azze;
gözümden akıyorsun?

Apoletleri söküldü gözyaşlarımın

İsyana bir adım kala tercümesiz aşkımın kefaretini yüklendim kalbime
uçurum derken solgunluktan solan katil çiçeklerin elleri

Çığlığımda beyaz bir yüz aramanın cüretine soyundu hayallerimin kırık kapısı

Kirpiğimden akan tuzu içime basarak büyüttüm çocukluğumdan eksik kalan sevinçlerimi

Solumdan ezberledim aşkı bugün Azze

Hiçliğimden nakaratlar uydururken deniz gibi koktu avuçların

Bir aralık akşamına çarpmış güneş gibi yok oldum karanlığın duvar diplerinde

Nikotin kanamasını sürüp dudağıma adını söylettim kırıla kırıla

Acıyan yanlarım ağır geldi mizanın sol tartısında

Üstümü çizdim aşkla; kalanım sende kalsın diye

Gülüşünü unutarak hatırladım yazılan ayrılığın korkaklığına kova kova su taşırken kuyu

Yüzünde dünden gün çalan gemiler batırdım; atlaslara sığmadı ağrılarım

Kim olacaktın beni sevdiğinde? Kim diyecektin kendine beni özlediğinde?

Yaralarım sana öykünürken tam sensizliğin ortasında, benlilikte neyin nesi?
Basma toprağıma, bu mezarda aşk yatıyor

Asıl saçlarıma Azze, haram olur parmaklarına yalnızlık saçlarımın kokusuyla

Serçe parmağımda kalan kirpiğine karlar düştü omuz başlarımdan

Yağmur rüzgâr gibi inledi sonunda

Aşk kasem isterdi,
içimi bastım titrek bir mumun şahitliğine inanarak

Alevime kar getirme

Du(h)a kadar özlediğim yüzünün eşiğine hangi kahraman yanımı yatırayım ki
mağlubiyetime sen denilsin Azze?
Adında kayboldum dirhem dirhem

Ne cismim var ne mecazım

Ne anlamım var ne cürmüm

Yalnızca gözlerinin mealiyim

Ömrüme taammüden aşk olmak nasıl bir cinayet?
Kendimi senden uydurmanın telaşlı cinnetindeyim, cennete cehennem var şimdi

Hasretinle geçmiyor zaman, saati geriye al

Sen bu öykünün anlam cümlesisin de beni özetleyecek bir avuç toprak koy aşkın koynuna,
sakla beni bir notanın en sağır sol anahtarına

Köşeleri çoktan kapılmış aşkın duvarlarına çarptım içimi

Geceden nem kapan aydınlığın çaresizliğinde güneşler boğdum

Ruhuma tüneyen acıya içimin koridorlarında yer açmak için kalbimi kovdum dergâhımdan

Eskiyen hüznümün yerine aşk taksitle yenisini satın aldım antik/acıdan

Lodos hummalı denizlerin kıyılarında bir veda mektubu gibi iliştirip gözlerini içime,
bıçaklama düşümü bismillah yanından

Aleve kılıç vuran celladın kanına susatma bakışlarımı

Helal değilim tren istasyonlarının paslı raylarına

Yığıldın gözlerime, kalk ayağa da gözlerim kalksın ayağa

Gülüşün suikast gibi Azze

Kaburga kemiğimden yaratılan sana, yokluğunda duyduğum boşluk kadar yakınım

Elemin haritasında kendi başkentliğimi astım: Hallacı anlatma bana Azze!
Üşüyen ellerimi hasretinle sardım

Gözkapaklarımın altında çıldıran gözyaşımla çizdim yanağıma yüzünü

İsminden başka yurt bulamadım aşkıma
ve sıcaklığından başka vatan bulamadım tenimin ücralarına

Yitir beni bula bula Azze

Bulduğunda tekrar ara

Uçurum gibi düştü içimden rüyasına yattığım uykun

Uykuna uyumanın anlamına kelime türetemedim

Hiçbir zarfla çekimleyemedim güzelliğini

Aslım aşktı, vesikası sendin mana yolunun

Güneşe rehin verdiğin yüzünün parlaklığına nasıl dayanır gökyüzü Azze?
Yıldızların aklından şüphe ediyorum sen varsın diye

Gülüşünün zanlısıyım, çiz ömrümün üstünü aşkının uğruna

Yoklama ruhumu güzelliğinle, ecel sızım olursun aşk pahasına

Kokunu benden çektiğinde hiç kaldım

Karanlığın libası uymadı saçlarımın rengine

Uykusuzluğumla boğdum rüyalarımı çoğu zaman

Hangi harfle anlatacaksın gülüşüne meftunluğumu ki bu kadar ağlıyorsun?
Aydınlık konuşmaz Azze

Konuşan aşkın yitikliğidir bilincin aranışıyla

Sızısını bilmez kan tüküren yaralarım

Aklından çoksun, aşktan az

Sen bu kadar sensizlikle kim duruyorsun sana böylesine ben olan kendinle?

…ve gözlerin delildir içimdeki yangına
…ve aşk yeminimdir gözlerinin uğruna

…AZZE!

Cengizhan Konuş

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Cengizhan Konuş - Aşk Pahasına Gözlerin Azze.. Sana ne oldu Azze; gözümden akıyorsun? Apoletleri söküldü gözyaşlarımın İsyana bir adım kala tercümesiz aşkımın kefaretini yüklendim kalbime uçurum derken solgunluktan solan katil çiçeklerin elleri Çığlığımda beyaz bir yüz aramanın cüretine soyundu hayallerimin kırık kapısı Kirpiğimden akan tuzu içime basarak büyüttüm çocukluğumdan eksik kalan sevinçlerimi Solumdan ezberledim aşkı bugün Azze Hiçliğimden nakaratlar uydururken deniz gibi koktu avuçların Bir aralık akşamına çarpmış güneş gibi yok oldum karanlığın duvar diplerinde Nikotin kanamasını sürüp dudağıma adını söylettim kırıla kırıla Acıyan yanlarım ağır geldi mizanın sol tartısında Üstümü çizdim aşkla; kalanım sende kalsın diye Gülüşünü unutarak hatırladım yazılan ayrılığın korkaklığına kova kova su taşırken kuyu Yüzünde dünden gün çalan gemiler batırdım; atlaslara sığmadı ağrılarım Kim olacaktın beni sevdiğinde? Kim diyecektin kendine beni özlediğinde? Yaralarım sana öykünürken tam sensizliğin ortasında, benlilikte neyin nesi? Basma toprağıma, bu mezarda aşk yatıyor Asıl saçlarıma Azze, haram olur parmaklarına yalnızlık saçlarımın kokusuyla Serçe parmağımda kalan kirpiğine karlar düştü omuz başlarımdan Yağmur rüzgâr gibi inledi sonunda Aşk kasem isterdi, içimi bastım titrek bir mumun şahitliğine inanarak Alevime kar getirme Du(h)a kadar özlediğim yüzünün eşiğine hangi kahraman yanımı yatırayım ki mağlubiyetime sen denilsin Azze? Adında kayboldum dirhem dirhem Ne cismim var ne mecazım Ne anlamım var ne cürmüm Yalnızca gözlerinin mealiyim Ömrüme taammüden aşk olmak nasıl bir cinayet? Kendimi senden uydurmanın telaşlı cinnetindeyim, cennete cehennem var şimdi Hasretinle geçmiyor zaman, saati geriye al Sen bu öykünün anlam cümlesisin de beni özetleyecek bir avuç toprak koy aşkın koynuna, sakla beni bir notanın en sağır sol anahtarına Köşeleri çoktan kapılmış aşkın duvarlarına çarptım içimi Geceden nem kapan aydınlığın çaresizliğinde güneşler boğdum Ruhuma tüneyen acıya içimin koridorlarında yer açmak için kalbimi kovdum dergâhımdan Eskiyen hüznümün yerine aşk taksitle yenisini satın aldım antik/acıdan Lodos hummalı denizlerin kıyılarında bir veda mektubu gibi iliştirip gözlerini içime, bıçaklama düşümü bismillah yanından Aleve kılıç vuran celladın kanına susatma bakışlarımı Helal değilim tren istasyonlarının paslı raylarına Yığıldın gözlerime, kalk ayağa da gözlerim kalksın ayağa Gülüşün suikast gibi Azze Kaburga kemiğimden yaratılan sana, yokluğunda duyduğum boşluk kadar yakınım Elemin haritasında kendi başkentliğimi astım: Hallacı anlatma bana Azze! Üşüyen ellerimi hasretinle sardım Gözkapaklarımın altında çıldıran gözyaşımla çizdim yanağıma yüzünü İsminden başka yurt bulamadım aşkıma ve sıcaklığından başka vatan bulamadım tenimin ücralarına Yitir beni bula bula Azze Bulduğunda tekrar ara Uçurum gibi düştü içimden rüyasına yattığım uykun Uykuna uyumanın anlamına kelime türetemedim Hiçbir zarfla çekimleyemedim güzelliğini Aslım aşktı, vesikası sendin mana yolunun Güneşe rehin verdiğin yüzünün parlaklığına nasıl dayanır gökyüzü Azze? Yıldızların aklından şüphe ediyorum sen varsın diye Gülüşünün zanlısıyım, çiz ömrümün üstünü aşkının uğruna Yoklama ruhumu güzelliğinle, ecel sızım olursun aşk pahasına Kokunu benden çektiğinde hiç kaldım Karanlığın libası uymadı saçlarımın rengine Uykusuzluğumla boğdum rüyalarımı çoğu zaman Hangi harfle anlatacaksın gülüşüne meftunluğumu ki bu kadar ağlıyorsun? Aydınlık konuşmaz Azze Konuşan aşkın yitikliğidir bilincin aranışıyla Sızısını bilmez kan tüküren yaralarım Aklından çoksun, aşktan az Sen bu kadar sensizlikle kim duruyorsun sana böylesine ben olan kendinle? …ve gözlerin delildir içimdeki yangına …ve aşk yeminimdir gözlerinin uğruna …AZZE! Cengizhan Konuş