Adını Sen Koy - Sevdam

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Merhaba
İlk kitabımın bazı bölümlerini yolluyorum

Konu: sevdam, hayata bağlanma nedenim; MELEĞİM?

İnsanoğlu diyor düşünmeye başlıyorum

Adem ve Havva ile başlayan sonsuza yol alan

Ya olmasaydı ya Adem babamız elmayı yemeseydi diyorum ne olurdu?
Belki insan olmazdı, dünya ve hayat olmazdı ama şunu iyi biliyorum ki sana olan aşkım evrenin ıssız bir köşesinde , ruhların ağlayıp çaresizliğine güldüğü bir köşesinde ,herkesten ayrı ben seni yaşardım

Belki bedenim, belki beynim belkide sen olmazdın ama ruhlar aleminde olmayan kara gözlerini , olmayan kalın siyah saçlarını ve tatlı ötesi gülüşünü arıyor olurdum

Kaderimiz belki farklı yazılacaktı sen Paris'in Cumhuriyet Caddesi'nde İnternational Hospital'da dünyaya gelecek soylu bir ailenin yine en temiz ve en güzel kızı olacaktın

Bense Amazonlarda günde yılan ve timsahlara birkaç canın verildiği otçul bir kabilede( söylemek istemiyorum ama) bir hayvan gibi dünyaya gelecektim

Biraz büyüdüğümde farklı olduğumu hissedecek bir amacım olduğunu anlayacaktım

Aşk denilen o büyülü iksiri koklayacak timsahlarla kardeş olup, yılanlara yol sorarak seni bulacaktım

Belki de bulamayacaktım ama varoluş nedenimi unutmayacak içimde haykıran o deli gönlü bir köşede susturup , hançerle adını yazacaktım; sonsuzluk denen sensiz yeşeren bu evrene

Ama bunlar olmadı Adem babamız elmayı yedi

İnsanlar dünya denen çatısız köhne bir eve geldi

Bense bu evde mutluyum,bense bu evde huzurluyum

Çünkü ,evimi aydınlatan ,aşkımı anlayan bir meleğim var

İyiki varsın bitanecik Meleğim!
Bu köhne evden çıkma zamanı , bülbüllerin ağlayarak aşkını anlatmaya başladığı , güllerin dikenleri anladığı , insanların odalarından ,kafeslerinden çıkma zamanı ; yani bahar zamanı?
Bir ilkbahar yağmurunun verdiği neşe ile merhaba dedim sana

Yağmurlarla geliyor sen kokan topraklarda yaşıyordum

Bu bahar başkaydı, bu baharda kokladığım lalelerde sen vardın

Saydığım papatya yapraklarında ilk defa seviyor çıkıyor,çıktıkça başka bir papatya arıyordum

Çiçek açan ağaçlar , yeşeren topraklar gibi bende yeniden doğuyordum

Yüzümde açan çiçekleri kokluyor,kokladıkça sana bir çiçek daha açıyordum

Gözlerimden akan damlalar artık yaş değil, nisan yağmurlarıyla gönderdiğin aşk damlacıkları

Her tanesi seni andırıyor, hemen dışarı koşuyorum

Sağnak sağnak yağan sen, senin için ıslanan , boş sokaklarda aşkını haykıran ben oluyorum

Yağmurlar durunca bende duruluyorum

Boş sokaklar doluyor, dolu insanlar boş boş gezinir oluyorlar

İnsanlardan kaçmaya başlıyorum bir sokaktan diğerine , diğerinden ötekine

Belki bir iz, belki sen dolu bir sis arıyorum

Kızıyor ama isyan edemiyorum

Kanıyor ama akamıyorum

Bağırıyor ama duyulamıyorum

Sırılsıklam olmuş bedenimle , yürüyen bir sessiz gemi olup sonraki yağmura kadar açılıyorum

Tek işçisi ben tek yolcusu sen olan?
İyi yolculuklar Meleğim?

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Adını Sen Koy - Sevdam Merhaba İlk kitabımın bazı bölümlerini yolluyorum Konu: sevdam, hayata bağlanma nedenim; MELEĞİM? İnsanoğlu diyor düşünmeye başlıyorum Adem ve Havva ile başlayan sonsuza yol alan Ya olmasaydı ya Adem babamız elmayı yemeseydi diyorum ne olurdu? Belki insan olmazdı, dünya ve hayat olmazdı ama şunu iyi biliyorum ki sana olan aşkım evrenin ıssız bir köşesinde , ruhların ağlayıp çaresizliğine güldüğü bir köşesinde ,herkesten ayrı ben seni yaşardım Belki bedenim, belki beynim belkide sen olmazdın ama ruhlar aleminde olmayan kara gözlerini , olmayan kalın siyah saçlarını ve tatlı ötesi gülüşünü arıyor olurdum Kaderimiz belki farklı yazılacaktı sen Paris'in Cumhuriyet Caddesi'nde İnternational Hospital'da dünyaya gelecek soylu bir ailenin yine en temiz ve en güzel kızı olacaktın Bense Amazonlarda günde yılan ve timsahlara birkaç canın verildiği otçul bir kabilede( söylemek istemiyorum ama) bir hayvan gibi dünyaya gelecektim Biraz büyüdüğümde farklı olduğumu hissedecek bir amacım olduğunu anlayacaktım Aşk denilen o büyülü iksiri koklayacak timsahlarla kardeş olup, yılanlara yol sorarak seni bulacaktım Belki de bulamayacaktım ama varoluş nedenimi unutmayacak içimde haykıran o deli gönlü bir köşede susturup , hançerle adını yazacaktım; sonsuzluk denen sensiz yeşeren bu evrene Ama bunlar olmadı Adem babamız elmayı yedi İnsanlar dünya denen çatısız köhne bir eve geldi Bense bu evde mutluyum,bense bu evde huzurluyum Çünkü ,evimi aydınlatan ,aşkımı anlayan bir meleğim var İyiki varsın bitanecik Meleğim! Bu köhne evden çıkma zamanı , bülbüllerin ağlayarak aşkını anlatmaya başladığı , güllerin dikenleri anladığı , insanların odalarından ,kafeslerinden çıkma zamanı ; yani bahar zamanı? Bir ilkbahar yağmurunun verdiği neşe ile merhaba dedim sana Yağmurlarla geliyor sen kokan topraklarda yaşıyordum Bu bahar başkaydı, bu baharda kokladığım lalelerde sen vardın Saydığım papatya yapraklarında ilk defa seviyor çıkıyor,çıktıkça başka bir papatya arıyordum Çiçek açan ağaçlar , yeşeren topraklar gibi bende yeniden doğuyordum Yüzümde açan çiçekleri kokluyor,kokladıkça sana bir çiçek daha açıyordum Gözlerimden akan damlalar artık yaş değil, nisan yağmurlarıyla gönderdiğin aşk damlacıkları Her tanesi seni andırıyor, hemen dışarı koşuyorum Sağnak sağnak yağan sen, senin için ıslanan , boş sokaklarda aşkını haykıran ben oluyorum Yağmurlar durunca bende duruluyorum Boş sokaklar doluyor, dolu insanlar boş boş gezinir oluyorlar İnsanlardan kaçmaya başlıyorum bir sokaktan diğerine , diğerinden ötekine Belki bir iz, belki sen dolu bir sis arıyorum Kızıyor ama isyan edemiyorum Kanıyor ama akamıyorum Bağırıyor ama duyulamıyorum Sırılsıklam olmuş bedenimle , yürüyen bir sessiz gemi olup sonraki yağmura kadar açılıyorum Tek işçisi ben tek yolcusu sen olan? İyi yolculuklar Meleğim?