Ehl–İ Kitap’In Müslüman Olabilmesi Hangi Şartlara Bağlıdır

Ehl–i Kitap’ın Müslüman Olabilmesi Hangi Şartlara Bağlıdır
Hakkında Ehl–i Kitap’ın Müslüman Olabilmesi Hangi Şartlara Bağlıdır




Ehl–i Kitap’ın Müslüman Olabilmesi Hangi Şartlara Bağlıdır

Hanefi Mezhebi’nin İmam Azam’dan sonra gelen ikinci imamı ve aynı zamanda İmam Şafii hazretlerinin de hocası İmam Muhammed b Hasan’ın bu konudaki görüşlerine bir bakalım;

Ehl–i Kitab’ın İslam Olabilmesi Hangi Şartlarda Mümkündür

Büyük İslam alimi İmam Muhammed’in “Siyer–i Kebir” isimli eserindeki ifadelere geçmeden kendisini biraz tanıyalım

İmam Muhammed b Hasan, mezhep imamımız İmam–ı Azam’ın İmameyn/iki imam diye anılan iki büyük öğrencisinden biridir Diğeri ise İmam Ebu Yusuf’tur

İmameynin görüşleri bir konuda ittifak ederse fetva bu görüşe göre verilir ve buna “ve bihî yüfta/yani fetva bu görüşe göredir” şeklinde ifade edilir İmam Muhammed b Hasan, büyük mezhep imamı İmam Şafii’nin hocasıdır İmam Azam’ın en etkili talebesi olan İmam–ı Muhammed b Hasan Hanefî Mezhebi’nin dünya üzerinde yayılmasında en fazla etkisi olan zattır İmam Muhammed’e ait olan Siyer–i Kebir’in İslam başlıklı bölümünde Ehl–i Kitab’ın Müslüman olabilmesi için bakın hangi şartlar var

Yahudilerle Hıristiyanların durumu hakkında : Onların “lâ ilahe illallah” demeleri, İslâm’a girmiş olmalarına delil sayılamaz Rasulullah’ın peygamberliğine inanmıyorlardı Onun için İslam’a girmiş olmaları için “Muhammed’ür–Rasûlullah” demeleri de gerekiyor

Nitekim, rivayete göre, Rasulullah, hasta olan Yahudi komşusunu ziyarete gitti ve o Yahudi’ye telkin sadedinde:

“Şahadet ederim ki, Allah’tan başka ilâh yoktur ve ben Allah’ın rasûlüyüm” buyurdu

Hasta Yahudi, babasına baktı (Şahadeti getirmek için müsaade istiyordu) Babası da ona: “Ebü’l Kasım’a cevap ver” dedi Hasta, şahadeti getirdi ve sonra da ruhunu teslim etti Bunun üzerine Rasulullah(sav) şöyle buyurdu:

“Sayemde bir kişiyi cehennem ateşinden kurtaran Allah’a şükürler olsun” Daha sonra ashabına da dönerek: “Din kardeşinizin cenaze işlemlerini” yapın diye emretti

İmam Muhammed dedi ki: Bugün ise Irak topraklarında yaşayan Ehl–i Kitab’dan bazıları var ki, “lâ ilahe illallah ve enne Muhammeden rasûlullah” derler, ama onun, Arapların peygamberi olduğunu, İsrailoğullarına gönderilmediğini ileri sürerler Onlardan her kim, bu inançla Muhammed’in peygamberliğini kabul ederse yine İslâm’ı kabul etmemiş sayılır İslâm’a girebilmesi için kendi dininden tamamen uzaklaşması gerekiyor Hatta Yahudi yahut Hıristiyan olan bir kimse: “Ben Müslüman’ım yahut Müslüman oldum” derse yine İslâm’ı kabul ettiğine hükmolunmaz Çünkü batıl dinlerine İslâm ismini verip; “Müslüman, Hakk’a teslim olan kimsedir, biz de Hakk’a teslim olmuş kimseleriz” derler Onun için sadece bu sözü söylemeleri, onları Müslüman kabul etmemizi gerektirmez Mutlaka, tâbi oldukları dini de terketmeleri gerekiyor

Yine onlardan biri: “Ben Yahudilikten beriyim” der, ama bununla birlikte “İslâm’a girdim” demezse, İslâm’ına hükmolunmaz Olabilir ki, Yahudilikten çıkıp Hıristiyanlığa girmiştir Ama “Yahudilikten çıktım” dedikten sonra “İslâm’a girdim” derse, o zaman Hıristiyanlığa girmiş olması ihtimali ortadan kalkar

Şayet Mecûsi “Müslüman oldum, yahut ben Müslüman’ım” dese, onun İslâm’ına hükmolunur

Rivayet olundu ki, biri, Abdullah İbni Abbas’a gelerek: “Annem öldü Ancak Hıristiyan idi Şimdi cenazesinin peşinden gideyim mi?” diye sordu İbn–u Abbas ona şu karşılığı verdi: “Cenazesini takip et O’nu göm Sadece üzerine namaz kılma”

Biz de aynı kanaatteyiz Şayet cenazesinin defni ile ilgilenecek kâfir bir oğlu yoksa, Müslüman oğlunun bu görevi yerine getirmesi ve onu yırtıcı hayvanlara terk etmemesi gerekir

Ama bu görevi yerine getirecek müşrik akrabaları varsa, evlâ olan Müslüman’ın bu işi onlara bırakmasıdır Lâkin dilerse, cenazesinin peşinden gidebilir

Rivayete göre, el–Haris bEbî Rabia’nın Hıristiyan olan annesi öldüğünde sahabeden birkaç kişiyle cenazesinin peşinden gitmiştir Ancak cenazeyle birlikte, cenazenin dinine mensup olanlar da bulunuyorsa, Müslüman’ın onlarla karışarak değil, ayrı bir şekilde yürümesi yahut cenazenin önünde gitmesi gerekir ki, müşriklerin topluluğunu çoğaltmamış olsun”

(İmam Muhammed b Hasan, Siyer–i Kebîr, EVS yay İst 1980 c1, s163–165)

Büyük İslam alimi İmam–ı Muhammed’in bugüne ışık tutan, müminlerin gönlünü rahatlatan açıklamaları özetle böyle

Yoksa ‘Dünya Barışı’na karşı olduğu için mi bu hükümleri verdi İmam?

Yoksa Kur’an’daki Ehl–i Kitap ile ilgili ayetler İmam Muhammed’den sonra yürürlükten mi kaldırıldı?

Ben, hiçbir ilave yapmadan büyük imamın, ayet ve hadisten istimbat ederek verdiği hükümleri buraya aldım

Son bir soru daha

Hz Peygamber (as), gerek İslam’a davet mektuplarında, gerekse de dini ve beşeri münasebetlerinde ehl–i kitaba böylesi bir beyanda bulunmuş mudur?

Böyle bir “suhulet” ve “ünsiyette” bulunmuş mudur?

Hayır ve asla

Öyle yapmış olsaydı gönderiliş gayesinin dışına çıkmış olurdu

Çünkü İslam, muharref Hıristiyanlığın savunduğu yanlış ve batıl inanışı değiştirmek, daha açık ifadeyle yeryüzünde yayılan şirki kaldırıp yerine tevhidi yerleştirmek için gelmiştir ve beşer olarak da Hz Muhammed (as) bununla görevlendirilmişti

Bu konuda en çarpıcı misal, Hz Peygamber’in Ehl–i kitap olan Yemen halkına İslam’ı tebliğ için gönderdiği Muaz b Cebel’e (ra) emir ve tavsiyeleridir

Allah şahit, hak ve hakikat dışında, zerre nispetinde bir hesabım yoktur

Yalnız şunu çok iyi bilmemiz gerekir ki, olayları ve gelişmeleri bir bütünlük içinde değerlendirirsek ancak sağlıklı sonuca varırız

Olanları parça parça ele alınca işler parçalı bulutlu oluyor

Alıntı