Ömer Hayyam Sözleri

Ömer Hayyam Sözleri

Ey kara cübbeli!

Taş atma bu dünyayı bilmek isteyenlere

Onlar yaradanın sanatı peşindeler;

Seninse aklın fikrin abdest bozan şeylerde…”

(S Eyuboğlu çevirisinden)

***

Ey özünün sırlarına akıl ermeyen;

Suçumuza, duamıza önem vermeyen;

Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık;

Umudumu rahmetine bağlamışım ben

***

Sevgili, sırlarına eren gönül nerde?

Sözlerinin tekini duyan kulak nerde?

Gece gündüz serilirsin de karşımıza:

Yüzünü bir kez gören mutlu göz nerde?

***

Bu ömür kervanı bir tuhaf gelir gider

Kazancın, yaşamasını bildiğin günler;

Saki, bırak şu yarını düşünenleri

Geçti gidiyor gece, geçmeden şarap ver

***

Bu dünyaya kendi isteğimle gelmedim ben;

Şaşkınlıktan başka şeyim artmadı yaşarken

Kendi isteğimle de gidiyor değilim şimdi,

Niye geldik kaldık, niye gidiyoruz bilmeden

***

Uğrunda dertlere düştüğüm sevgili

Bir başkasına tutulmuş, o da dertli;

Derdimin dermanı kendi derdinde:

Hekim hasta olunca kime gitmeli?

***

Kul olup o güzele birden,

Koptuk her bağdan, her tövbeden:

Herkes koyu müslüman döner

Biz putperest döndük Kabeden

***

Benden Muhammet Mustafa’ ya saygı ve selam:

Deyin ki, hoş görünürse, bir şey soracak Hayyam:

Neden Yüce Efendimizin buyruklarında

Ekşi ayran helal da güzelim şarap haram?

***

Benden Hayyam’ a selam söyleyin demiş peygamber;

Sözlerimi yanlış anlamışsa çiylik eder:

Ben şarabı herkese haram etmiş değilim ki

Hamlara haramdır, doğru, ama olgunlar içer

***

Bir testici gördüm, çamur içindeydi:

Ayağı çarkında, elinde bir testi;

Testinin başında bir yoksulun ayağı

Kulpunda bir padişahın kellesi

***

Bir testi aldım çarşıdan ucuza;

Gizli gizli neler anlattı bana;

Bir şahdım, dedi; altın kupam vardı;

Şimdi neyim? Testi oldum şaraba

***

Ne yazık, pişmiş ekmek çiğlerin elinde;

Ne yazık, çeşmeler cimrilerin elinde

O canım Türk güzeli kömür gözleriyle,

Çaylakların, uğruların, eğrilerin elinde

***

Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok

Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok

Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok

Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok

***

Güneşi balçıkla sıvamak elimde değil;

Erdiğim sırları söylemek elimde değil;

Aklım düşüncenin derin denizlerinden

Bir inci çıkardı ki delmek elimde değil

***

Gören göze güzel, çirkin hepsi bir;

Aşıklara cennet, cehennem, hepsi bir;

Ermiş ha çul giymiş, ha atlas;

Yün yastık, taş yastık, seven başa hepsi bir

***

Bu dünyaya kendi isteğimle gelmedim ben;

Şaşkınlıktan başka şeyim artmadı yaşarken

Kendi isteğimle de gidiyor değilim şimdi,

Niye geldik kaldık, niye gidiyoruz bilmeden

***

Felek doğruyu eğriyi tartaydı,

Her işine güzel demek kolaydı

Böyle mi yaşardı iyiler dünyada,

Evrenin özü doğruluk olaydı?

***

Açılmaz kapıları açmanız mı gerek?

Dünyada insanca yaşamanız mı gerek?

Bırakın öyleyse iki dünyayı birden:

Ey ölü canlılar, canlar uyanık gerek!

***

Gönül, her an sevdiğinin kapısında ol;

Her istediğini onda ara, onda bul

Aşk tavlasında hileye kaçma kalleşçe:

Koy canını ortaya, soyulursan soyul

***

Biz de çocuktuk, bir şeyler öğrendik;

Bildiklerimizle övündük, eğlendik

Şu oldu, bu oldu da ne oldu sonra?

Bir bulut gibi geldik, yel gibi geçtik

***

En doğrusu, dosta düşmana iyilik etmen;

İyilik seven kötülük edemez zaten

Dostuna kötülük ettin mi düşmanın olur:

Düşmanınsa dostun olur iyilik edersen

***

Gök yaban gülleri döküyor eteğinden

Bir çiçek yağmuruna tutuldu sanki çimen

Gül şarap dolsun kadehimin lalesine

Mor buluttan yere yaseminler düşerken

***

Saki, gökler, denizlerce dolgunum;

İçime sığmaz oldu coşkunluğum;

Ak saçlarımla sarhoş ettin beni,

Kış ortasında bahar bulutuyum!