Üç Nokta Yaşam...

Boş bir sayfa gibi ömrümde yazılmayı bekliyordunYazdıkça bitmeyen ;ya da bittikçe daha çok yazılanAcıdıkça kanayan bir masaldın bende, ömrüme susuşlar dağıtanben sana harf harf çoğalırken , sen susardınSen sustukça ben kırık kelimelere, sonu olmayan cümlelere başlardımYazdıkça acırdın bende, acıdıkça daha çok yazardım seni…

Haykırışlar biriktirirdim, her kelimede sana düşerdimLimanım noktasız sözler olurdu, ben sustukça kalemim sana çoğalır,sana ağlar ve sende can yitiği olurduYürek mürekkebim tükendikçe acırdı içimHüzünlere sarılıp sana ağlardım, sana yazardımYazdıkça daha çok kanardımParmak uçlarım kan lekesi bir yaşamdan seni koparırdı

Gece karanlığında kör adımlara sordum senibende değilsen neredeydin ki…Yamaçlara çarpan gözlerimi senden koparmak en zor cümleydiYaz yaz bitmediHarflerin benden intikamıydı bu ; yakama yapışan suretine inat yazacaktım !YazmalıydımAma sonunu asla bulamadımSoru işaretleri vardı içimde, cevabı dipsiz kuyulara gömülü…Ünlemlerim vardı sana, içime düşüşlerimde büyüttüğümVe her durakta sana virgüllerce üşüdüğüm…

Sana ‘söz’ dedim; sözden öte gönülde bitmemiştinellerim uyuştu, sana söz yetmediBen yazdım, kanadım; sen okumadınYalnızlıklarımı koydum ceplerime ve devam ettim ;sana yolcuydumYolumu sende kaybetmiştim

Sayfalar yetmeyecekti biliyorumYaz yaz tükenmiyordunHer harfte kelimelerce sen olurken, ben imlası bozuk bir düş oluyordumBir yağmur davetinde ıslanıyor sayfalarAlıp götürüyor tüm harflerimiMürekkebi ellerine bulaşmış birinin iç kanamalı yazdıkları oluyorum, soluyorum, okunmuyorum

Ayaza vurmuş bir hayata göç değiyorGidiyorum, yazdıkça gidiyorumrazıyım sonuma; gözlerimin ardındaki seni koyup karşıma gidiyorum Ve ben noktasını kaybetmiş, son sözü yitirilmiş bir yazı oluyorumSayfa sayfa sana düşüyorum…

Gece karanlığında kör adımlara sordum senibende değilsen neredeydin ki…Yamaçlara çarpan gözlerimi senden koparmak en zor cümleydiYaz yaz bitmediHarflerin benden intikamıydı bu ; yakama yapışan suretine inat yazacaktım !YazmalıydımAma sonunu asla bulamadımSoru işaretleri vardı içimde, cevabı dipsiz kuyulara gömülü…Ünlemlerim vardı sana, içime düşüşlerimde büyüttüğümVe her durakta sana virgüllerce üşüdüğüm…

Ne kadar güzel anlatmış Ellerine sağlık